🔴غیبت و پیامدهای آن‏ غیبت آن است که انسان در غیاب شخصی چیزی بگوید که مردم از آن خبر نداشته باشند و اگر آن شخص بشنود، ناراحت شود. (وسائل، ج ۸، ص ۶۰۰ و ۶۰۴)  💐رسول خدا صلّی الله علیه و آله فرمود: دست از سر مرده‌ها بردارید و بدی‌های آنان را بازگو نکنید، کسی که مُرد، خوبی‌هایش را بیان کند. (نهج‌‏الفصاحه، حدیث ۲۶۴)  💐امام صادق علیه‌السّلام فرمود: غیبت کننده اگر توبه کند، آخرین کسی است که وارد بهشت می ‏شود و اگر توبه نکند، اوّلین کسی است که به دوزخ برده می‌شود. (مستدرک، ج ۹، ص ۱۱۷)  💐امام رضا علیه‌السّلام از امام سجاد علیه‌السّلام نقل می ‏کند که هر کس از ریختن آبروی مسلمانان خود را حفظ کند، خداوند در قیامت لغزش‌های او را نادیده می‌گیرد. (بحار، ج ۷۲، ص ۲۵۶)  💐پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند: هر کس زن یا مردی را غیبت کند، تا چهل روز نماز و روزه‌اش پذیرفته نمی‌شود. (بحار، ج ۷۲، ص ۲۵۸) 💐پیامبر صلّی الله علیه و آله فرمودند: در قیامت هنگامی که نامه‏ ی اعمال انسان به دست او داده می ‏شود، عدّه ‏ای می‌گویند: چرا کارهای خوب ما در آن ثبت نشده است؟ به آنها گفته می ‏شود: خداوند، نه چیزی را کم و نه چیزی را فراموش می‌کند، بلکه کارهای خوب شما به خاطر غیبتی که کرده‌‏اید از بین رفته است. در مقابل افراد دیگری، کارهای نیک فراوانی در نامۀ عمل خود می‌بینند و گمان می‏‌کنند که این پرونده از آنان نیست، به آنها می‌‏گویند: به‏‌واسطۀ غیبت‏ شدن، نیکی‌های کسی که شما را غیبت کرده، برای شما ثبت شده است. (بحار، ج ۷۲، ص ۲۵۹) ⁉️سؤال: چرا در روایات کیفر یک لحظه غیبت کردن، محور نابودی عبادات چند سالۀ انسان بیان شده است؟ آیا این نوع کیفر عادلانه است؟ ✅پاسخ: همان گونه که غیبت کننده در یک لحظه، آبرویی را که مؤمن سال‌ها به دست آمده می‏ ریزد، خداوند هم عباداتی را که او سال‏ ها بدست آورده از بین می‏ برد. بنابراین محو عبادات چند ساله، یک کیفر عادلانه است. رسول خدا صلّی الله علیه و آله در آخرین سفر خود به مکّه فرمودند: خون و مال و آبروی مسلمان، محترم است، همان گونه که این ماه ذی‌‏الحجة و این ایام حج محترم است. (شرح نهج‌‏البلاغه، ابن‏ ابی‏ الحدید، ج ۹، ص ۶۲)  در روایات، نام غیبت‌کننده در کنار کسی آمده که دائماً شراب می‌‏خورد. «تحرم الجنة علی المغتاب و مدمن الخمر» (بحار، ج ۷۲، ص ۲۶۰) کسی که غیبت می ‏کند و شراب می‏ نوشد، از بهشت محروم است.  👈بر اساس روایات، کسی که عیوب برادر دینی خود را پی ‏گیری (و برای دیگران نقل) کند، خداوند زشتی‌‏های او را آشکار می‏کند. (محجّة البیضاء، ج ۵، ص ۲۵۲ از سنن ابی‏داود ج ۲، ص ۵۶۸)  پیامبر صلّی الله علیه و آله فرمودند: یک درهم ربا، از سی و شش زنا بدتر است و بزرگ‌ترین ربا، معامله با آبروی مسلمان است. (بحار، ج ۷۲، ص ۲۲۲) 💐پیامبر صلّی الله علیه و آله در آخرین خطبه خود در مدینه فرمودند: اگر کسی غیبت کند، روزۀ او باطل است. (محجّةالبیضاء، ج ۵، ص ۲۵۴) یعنی از برکات وآثار معنویی که یک روزه‏‌دار برخوردار است، محروم می‌‏شود.  اگر از بدن انسان زنده قطعه‌‏ای جدا شود، امکان پر شدن جای آن هست، ولی اگر از مرده چیزی کنده شود، جای آن همچنان خالی می‌ماند. غیبت، بردن آبروی مردم است و آبرو که رفت دیگر جبران نمی‌شود. «لَحْمَ أَخِیهِ مَیْتاً» 🔵جبران غیبت‏ برای جبران غیبت‏ که در گذشته مرتکب شده‌ایم، در صورتی که غیبت ‏شونده زنده و در قید حیات است؛ اگر به او بگوییم که ما غیبت تو را کرده ‏ایم ناراحت می ‏شود، به گفته بعضی مراجع تقلید ( از حضرت آیة اللَّه گلپایگانی قدس سره پرسیدم: آیا لازم است به دیگران بگوییم که ما غیبت شما راکرده ایم تا ما را حلال کنند؟ فرمود: نه، زیرا او ناراحت می ‏شود و ناراحت کردن مسلمان، خود گناه دیگری است. پس جبران غیبت، استغفار است و حلالیّت خواستن در همه جا لازم نیست.)، نباید به او گفت، بلکه باید بین خود و خداوند توبه کرد و اگر امکان دسترسی‏ به شنوندگان غیبت است، به گونه ‏ای با ذکر خیر و تکریم آن فرد، تحقیر گذشته را جبران کنیم و اگر غیبت ‏شونده ناراحت نمی‏‌شود، از خود او حلالیّت بخواهیم؛ اما اگر غیبت شونده از دنیا رفته است، باید توبه کرده و از درگاه خداوند عذرخواهی کنیم که البتّه خداوند توبه‌پذیر و بخشنده است.  شیخ طوسی در شرح تجرید، بر اساس حدیثی از پیامبر صلّی الله علیه و آله می ‏فرماید: اگر غیبت شونده، غیبت را شنیده است، جبران آن به این است که نزد او برویم و عذرخواهی کرده و حلالیّت بخواهیم، امّا اگر نشنیده است، باید هرگاه یادی از غیبت شونده کردیم، برای او استغفار نماییم. «ان کفارة الغیبة أن تستغفر لمن اغتبته کلما ذکرته» (وسائل، ج ۸، ص ۶۰۵)

🟧موارد جواز غیبت‏ در مواردی، غیبت کردن جایز است که به بعضی از آنها اشاره می‌‏کنیم:  ۱. در مقام مشورت در کارهای مهم؛ یعنی اگر شخصی دربارۀ دیگری در مورد ازدواج و گزینش و مسئولیت دادن و ... مشورت خواست، ما می‌‏توانیم عیب‏ های آن فرد را به مشورت کننده بگوییم.  ۲. برای ردّ سخن و عقیدۀ باطلِ اشخاصی که دارای چنین اعتقاداتی هستند، نقل سخن و عیب سخن آنها جایز است، تا مبادا مردم دنباله ‏رو آنها شوند.  ۳. برای گواهی دادن نزد قاضی، باید حقیقت را گفت گرچه غیبت باشد.  ۴. برای اظهار مظلومیّت، بیان کردن ظلم ظالم مانعی ندارد.  ۵. کسی‏‌که بدون حیا و آشکارا گناه می‏ کند، غیبت او مانعی ندارد ندارد.  ۶. برای ردّ ادعاهای پوچ، غیبت مانعی ندارد. کسی که می‌گوید: من مجتهدم، دکترم، سیّدم، و ما می‌‏دانیم که او اهل این صفات نیست، جایز است به مردم آگاهی دهیم تا فریب نخورند. ❌شنیدن غیبت‏ وظیفه شنونده، گوش ندادن به غیبت ودفاع از مؤمن است. در حدیث می‌خوانیم: «الساکت شریک القائل» ( غررالحکم.) کسی که غیبت را بشنود و سکوت کند، شریکِ جرم گوینده است.  💐پیامبر صلّی الله علیه و آله فرمود: هر کس غیبتی را بشنود و آن را ردّ کند، خداوند هزار باب شرّ را در دنیا و آخرت بر او می‌بندد، ولی اگر ساکت بود و گوش داد، گناه گوینده نیز برای او ثبت می ‏شود. و اگر بتواند غیبت ‏شونده را یاری‌کند، ولی یاری نکند، در دو دنیا خوار و ذلیل می‌شود. (وسائل، ج ۸، ص ۶۰۶)  در روایتی، غیبت کردن؛ کفر و شنیدن و راضی بودن به آن، شرک دانسته شده است. (بحار، ج ۷۲، ص ۲۲۶)  ❌همان گونه که مرده قدرت دفاع از خود را ندارد، شخصی که مورد غیبت قرار گرفته است، چون حاضر نیست، قدرت دفاع ندارد.  ✅برای جلوگیری از غیبت باید زمینه‌های غیبت را مسدود کرد. (راه ورود به غیبت، اوّل سوء ظن و سپس پیگیری و تجسّس است، لذا قرآن به همان ترتیب نهی کرده است.) « اجْتَنِبُوا کَثِیراً مِنَ الظَّنِ‏ ... لا تَجَسَّسُوا وَ لا یَغْتَبْ‏» 

آیه ۱۳ حجرات  یا أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْناکُمْ مِنْ ذَکَرٍ وَ أُنْثی‏ وَ جَعَلْناکُمْ شُعُوباً وَ قَبائِلَ لِتَعارَفُوا إِنَّ أَکْرَمَکُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقاکُمْ إِنَّ اللَّهَ عَلِیمٌ خَبِیرٌ ای مردم! ما شما را از مرد و زن آفریدیم و شما را تیره‌ها و قبیله‌ها قرار دادیم تا یکدیگر را بشناسید، همانا گرامی‌ترین شما نزد خدا، با تقواترین شماست، همانا خدا دانای خبیر است. _________________________________ 💠بعضی مفسّران این آیه را مرتبط با آیات قبل دانسته و گفته‌اند: چون مسخره و غیبت کردن، برخاسته از روحیّۀ خود برتربینی و تحقیر دیگران است، این آیه می‌‏فرماید: ملاک برتری و کرامت، تقواست، نه جنس و نژاد.  👈مرد یا زن بودن، یا از فلان قبیله و قوم بودن، ملاک افتخار نیست؛ که اینها کار خداوند است. «خلقنا، جعلنا»  ✅تفاوت‌هایی که در شکل و قیافه و نژاد انسان ‏ها دیده می‌شود، حکیمانه و برای شناسائی یکدیگر است؛ نه برای تفاخر. «لِتَعارَفُوا»  👈 کرامت در نزد مردم زودگذر است، کسب کرامت در نزد خداوند مهم است. «أَکْرَمَکُمْ عِنْدَ اللَّهِ»  ✅قرآن، تمام تبعیض‌های نژادی، حزبی، قومی، قبیله‌‏ای، اقلیمی، اقتصادی، فکری، فرهنگی، اجتماعی و نظامی را مردود می‌شمارد و ملاک فضیلت را تقوا می‌داند. «إِنَّ أَکْرَمَکُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقاکُمْ»  👈ادّعای تقوا و تظاهر به آن نکنیم که خدا همه را خوب می‌شناسد. «عَلِیمٌ خَبِیرٌ»

✅ تقوا؛ملاک کرامت و برتری انسان است. ❌ طرح دشمنان نبی اکرم برای تغییر ملاک کرامت است و ملاک کرامت و شرافت را بر اساس نژاد و ثروت و امکانات قرار می دهند.

💠خداوند متعال در آیه۱۴ سوره حجرات دو مرحله از قبول دعوت نبی اکرم را با عنوان #اسلام و #ایمان ترسیم کرده که مطابق روایات اهل بیت علیهم السلام این دو وادی در حقیقت نسبت به هم #ظاهر و #باطن هستند. وادی اسلام فضای اولیه و مقدماتی و وسیع دعوت نبی اکرم است که مرحله ابتدائی است و اگر کسی بخواهد با ایشان سیر کرده و مراحل کامل تری را طی کند، باید ابتدا وارد وادی اسلام شده و سپس با آوردن دل❤️ و آنگاه تمام سرمایه های خود اعم از مال و جان وارد وادی ایمان گردد. 👈 یکی از مهمترین علامات مومن این است که نسبت به خدا و پیامبر #تسلیم_محض است و هرگز بدگمان نمی شود و نسبت به ایمان خود دچار تزلزل نمی گردد 👌#حقیقت_ایمان وادی #ولایت_امیرالمومنین❤️ علیه السلام است. #استاد_میرباقری

آیه ۱۴ حجرات قالَتِ الْأَعْرابُ آمَنَّا قُلْ لَمْ تُؤْمِنُوا وَ لکِنْ قُولُوا أَسْلَمْنا وَ لَمَّا یَدْخُلِ الْإِیمانُ فِی قُلُوبِکُمْ وَ إِنْ تُطِیعُوا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ لا یَلِتْکُمْ مِنْ أَعْمالِکُمْ شَیْئاً إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ آن اعراب بادیه ‏نشین گفتند: ما ایمان آورده‏ ایم، به آنان بگو: شما هنوز #ایمان نیاورده‌اید، بلکه بگوئید: #اسلام آورده‌ایم و هنوز #ایمان در دل‌های شما وارد نشده است و #اگر_خدا_و_رسولش_را_اطاعت_کنید، خداوند ذرّه‏‌ای از اعمال شما کم نمی‌کند. همانا خداوند آمرزنده و مهربان است.. ____________________________ 💠مراد از اعراب، بادیه‌نشینانند که بعضی آنان مؤمن بودند، چنانکه در سورۀ توبه از آنان تجلیل شده است: «وَ مِنَ الْأَعْرابِ مَنْ یُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ الْیَوْمِ الْآخِرِ» (توبه،۹۹) ، ولی بعضی از آنان خود را بالاتر از آنچه بودند می‌پنداشتند و ادّعای ایمان می‌کردند، در حالی که یک تازه مسلمانی بیش نبودند. 🔴🔴تفاوت اسلام با ایمان‏ ۱. تفاوت در عمق. اسلام، رنگ ظاهری است، ولی ایمان تمسّک قلبی است. امام صادق صلّی الله علیه و آله به مناسبت آیه‏ ی‏ «وَ مَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللَّهِ صِبْغَةً» (بقره،۱۳۸) فرمود: رنگ الهی اسلام است، و در تفسیر آیۀ «فَقَدِ اسْتَمْسَکَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقی‏» (بقره،۲۵۶) فرمود: تمسّک به ریسمان محکم الهی، همان ایمان است. (کافی، ج ۲، ص ۱۴)  ۲. تفاوت در انگیزه. گاهی انگیزۀ اسلام آوردن، حفظ یا رسیدن به منافع مادّی است، ولی انگیزۀ ایمان حتماً معنوی است. 💐امام صادق علیه‌السّلام فرمودند: با اسلام آوردن، خون انسان حفظ می‌‏شود و ازدواج با مسلمانان حلال می‌شود، ولی پاداش اخروی براساس ایمان قلبی است(کافی ج ۲ص۲۴)  ۳. تفاوت در عمل. اظهار اسلام، بدون عمل ممکن است، ولی ایمان باید همراه عمل باشد، چنانکه در حدیث می‌خوانیم: «الایمان اقرار و عمل و الاسلام اقرار بلاعمل» (کافی، ج ۲، ص ۲۴) بنابراین در ایمان، اسلام نهفته‏ است، ولی در اسلام ایمان نهفته نیست.  💐در حدیث دیگری، اسلام، به مسجد الحرام وایمان به کعبه تشبیه شده که در وسط مسجدالحرام قرار گرفته است. (کافی، ج ۲، ص ۵۲)  💐امام باقر علیه‌السّلام فرمود: ایمان، چیزی است که در قلب مستقر می‌شود و انسان به وسیله آن به خدا می‌رسد و عمل، آن باور قلبی را تصدیق می‌‏کند. ولی اسلام چیزی است که در گفتار و رفتار ظاهر می‏ گردد، گرچه در قلب جای نگرفته باشد. (کافی، ج ۲، ص ۲۶)  ۴. تفاوت در رتبه. در حدیث می‏‌خوانیم: ایمان، بالاتر از اسلام و تقوا، بالاتر از ایمان و یقین، بالاتر از تقوا است و در میان مردم چیزی کمیاب‌تر از یقین نیست(کافی ج ۲ص۵۱) 👈اسلام، امری ظاهری است، ولی ایمان، به دل مربوط است. «فِی قُلُوبِکُمْ» ❌راه رسیدن به ایمان، اطاعتِ عملی است، نه ادّعای زبانی. «لَمَّا یَدْخُلِ الْإِیمانُ‏ ... وَ إِنْ تُطِیعُوا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ‏ ...»  ✅ اطاعت از پیامبر صلّی الله علیه و آله در کنار اطاعت از خدا آمده است و این نشانۀ عصمت‏ پیامبر است که باید او را بدون چون و چرا اطاعت کرد. «إِنْ تُطِیعُوا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ»  👈اطاعت از خدا و رسول، زمینه دریافت بخشش و رحمت الهی است. «تُطِیعُوا ... إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ‏»

🤲درخواست بالاترین مقامات ایمان و یقین 💐امام سجاد علیه السلام 💠 دعای بیستم صحیفه سجادیه

❓چه عواملی وجود دارد که باعث می شود ایمان انسان کامل تر شود؟ 👇👇👇👇 جواب از امام رضا🧡علیه السلام:

💐امام رضا (علیه السلام) درباره نحوه تکمیل حقیقت ایمانمی‌فرماید: «لا یَسْتَکْمِلُ عَبْدٌ حَقیقَهْ الایمـانِ حَتّى تَکُونَ فیهِ خِصالٌ ثـَلاثٌ: اَلتـَفـَقـُّهُ فى الدّینِ، وَ حُسْنُ التَّقْدیرِ فِى الْمَعیشَهْ وَالصَّبْرُ عَـلَى الرَّزایا»؛ هیـچ بنده‌اى به کمال حقیقى ایمان نمى‌رسد، تا اینکه این سه خصلت در او باشد: دین شـناسى و ژرف اندیشی در دین، و اندازه و برنامه ریزى نیکو در معیشت و معاش زندگى، و شکیبایى بر سختیها و ناملایمات. آری !‌ در این حدیث نورانی، راه رسیدن به کمال ایمان، سه چیز بیان گردیده است؛ با دقت در این سه مورد می توان گفت: اگر انسانی با تفقه و بصیرت و دین شناسی، و تدبیر در امور زندگی پیش رود، اگر مشکلی هم پیش آید، عنان صبر را از کف ندهد، می تواند پیروز میدان دینداری باشد و به کمال ایمان دست یابد. 💐امام حسین علیه السلام از نبی اکرم صلی الله علیه و آله و سلم نقل فرموده اند که ایشان فرمودند: «ثَلاَثُ خِصَالٍ مَنْ کُنَّ فِیهِ اِسْتَکْمَلَ خِصَالَ اَلْإِیمَانِ اَلَّذِی إِذَا رَضِیَ لَمْ یُدْخِلْهُ رِضَاهُ فِی إِثْمٍ وَ لاَ بَاطِلٍ وَ إِذَا غَضِبَ لَمْ یُخْرِجْهُ اَلْغَضَبُ مِنَ اَلْحَقِّ وَ إِذَا قَدَرَ لَمْ یَتَعَاطَ مَا لَیْسَ لَهُ.» «سه خصلت است که در هر کس باشد خصلت‌هاى ایمان در او کامل شده است: کسى که وقتى خوشنود شد، خوشنودیش او را به گناه و باطل نکشاند و وقتى خشمگین شد خشم او، او را از حق بیرون نکند و وقتى قدرت یافت، به آنچه مال او نیست دست درازى نکند.»