🌷بسْم اللهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیم🌷 💠فضائل امیر المؤمنین علی علیه السلام از کتب #شیعه_و_سنی 💠 #پيرامون_فرزندان_حضرت (ع): 🌸🌸🌸 #بخش_بیست_و_نهم ۱۰- #شيخ طوسى در تلخيص الشافى ۲/ ۲۴۷- ۲۴۶ به برخى از اخبار همچون: «از كسانى كه پس از من مى آيند پيروى كنيد» كه شبهه معارض حديث ثقلين هستند پاسخ هايى داده است كه ما يكى از آن‌ها را مى آوريم: «نخستين سخن پيرامون اين اخبار آن است كه با اخبار و احاديث ما ناهمگونى دارند، زيرا اخبار ما را موافق و مخالف نقل كرده اند و مخالفان نيز آن‌ها را درست دانسته اند و امّت با نگاه پذيرش بدان‌ها نگريسته و اختلاف در تأويل و تفسير آن هاست، در حالى كه اخبار مخالف با آن‌ها مسيرى ديگر گونه دارند و تنها شخص مخالف آن را نقل كرده است و چيزى از آن بر نمى تابد مگر آن كه پس از كشف آن و بررسى سند آن، انحراف راوى و تعصّب مدّعى آن بر ما هويدا مى گردد، و پيش تر بى ارزش بودن مخالفت اخبارى را كه اين مسير را مى پيمايند روشن ساخته ايم. » ۱۱- علّامه مجلسى در 📚بحار الانوار ۲۳/ ۱۲۶ مى گويد: «مقصود از جدايى ناپذير بودن قرآن و عترت آن است كه خاندان پيامبر از الفاظ قرآنى و چگونگى نزول و تفسير و تأويل آن آگاهند و گواه صحّت قرآنند چنان كه قرآن نيز گواه حقانيّت و امامت ايشان است و هيچ كس به يكى از اين دو ايمان نمى آورد مگر آن كه به ديگرى ايمان بياورد. در توضيح اين سخن مى گوييم: همان گونه كه حديث ثقلين، گواه جدايى ناپذيرى كتاب و سنّت است قرآن نيز گواه جدايى ناپذيرى آن با سنّت مى باشد و آياتى كه اين مفهوم را تفسير مى كند فراوان است و ما تنها برخى از آن‌ها را بيان مى داريم: الف- وَ إِذا قِيلَ لَهُمْ تَعالَوْا إِلى ما أَنْزَلَ اللَّهُ وَ إِلَى الرَّسُولِ رَأَيْتَ الْمُنافِقِينَ يَصُدُّونَ عَنْكَ صُدُوداً [نساء/ ۶۱؛]. در اين جا خداوند بيان مى دارد كه پيامبر (ص)، همسنگ قرآن است. ب- فَلا وَ رَبِّكَ لا يُؤْمِنُونَ حَتَّى يُحَكِّمُوكَ فِيما شَجَرَ بَيْنَهُمْ [نساء/ ۶۴؛]. مى بينيم كه قرآن، ايمان را پس از تحكيم به پيامبر و فرمان برى از او بيان مى دارد. ترجمه كشف اليقين، _ _ ج- يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ، فَإِنْ تَنازَعْتُمْ فِي شَيْ ءٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اللَّهِ وَ الرَّسُولِ [نساء/ ۵۹؛]. بازگرداندن امور به خدا يعنى پذيرش آن چه در قرآن است و بازگرداندن امور به پيامبر يعنى پذيرش حكم پيامبر و اين هر دو به مساوات، شرط كمال ايمان به خدا و روز واپسين است. د- وَ أَنْزَلْنا إِلَيْكَ الذِّكْرَ لِتُبَيِّنَ لِلنَّاسِ ما نُزِّلَ إِلَيْهِمْ وَ لَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُونَ [نحل/ ۴۴؛]. قرآن، بدون تبيين پيامبر، مبهم است و «لام» در «لتبيّن» براى بيان غرض از نزول قرآن است. ه- وَ ما أَنْزَلْنا عَلَيْكَ الْكِتابَ إِلَّا لِتُبَيِّنَ لَهُمُ الَّذِي اخْتَلَفُوا فِيهِ [نحل/ ۶۴؛]. اين آيه در رساندن مقصود از آيه قبل، رساتر است و در آن افزايش حصر است در غرض نزول و تصريح به اين كه تنها در قرآن، اختلاف ممكن است و براى پيمودن اين گردنه وجود پيامبر لازم است. و- وَ كَيْفَ تَكْفُرُونَ وَ أَنْتُمْ تُتْلى عَلَيْكُمْ آياتُ اللَّهِ وَ فِيكُمْ رَسُولُهُ وَ مَنْ يَعْتَصِمْ بِاللَّهِ فَقَدْ هُدِيَ إِلى صِراطٍ مُسْتَقِيمٍ [آل عمران/ ۱۰۱؛]. تلاوت آيات به سوى راه مستقيم هدايت نمى كند مگر با وجود پيامبر و تبيين او و با اين دو امر است كه چنگ زدن به خداوند سبحان صورت مى پذيرد.📚 ترجمه كشف اليقين ۳۳۸ مبحث نوزدهم ز- يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا، آمِنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ الْكِتابِ الَّذِي نَزَّلَ عَلى رَسُولِهِ [نساء/ ۱۳۶؛]. نداشتن ايمان به يكى از آن‌ها ايمان را ناقص و حتّى در حقيقت از ميان مى برد. ح- وَ لَوْ كانُوا يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ النَّبِيِّ وَ ما أُنْزِلَ إِلَيْهِ مَا اتَّخَذُوهُمْ أَوْلِياءَ [مائده/ ۸۵؛] ط- رَبَّنا آمَنَّا بِما أَنْزَلْتَ وَ اتَّبَعْنَا الرَّسُولَ فَاكْتُبْنا مَعَ الشَّاهِدِينَ [آل عمران/ ۵۳؛]. ى- وَ لَئِنْ سَأَلْتَهُمْ لَيَقُولُنَّ إِنَّما كُنَّا نَخُوضُ وَ نَلْعَبُ، قُلْ أَ بِاللَّهِ وَ آياتِهِ وَ رَسُولِهِ كُنْتُمْ تَسْتَهْزِؤُنَ [توبه/ ۶۵؛]. ك- ذلِكَ جَزاؤُهُمْ جَهَنَّمُ بِما كَفَرُوا وَ اتَّخَذُوا آياتِي وَ رُسُلِي هُزُواً [كهف/ ۱۰۶؛]. ل-: فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ النُّورِ الَّذِي أَنْزَلْنا [تغابن/ ۸؛]..... #ادامه_دارد ~~~~~~~~⚜️🔸💠🔸⚜️~~~~~~~~

🌷بِسْم اللهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیم🌷 ▪️ #فضائل_و_زندگانی_حضرت_فاطمه_زهرا سلام الله علیها 🔸🔹🌸 #بخش_بیست_و_نهم [علل الشّرائع ] أَبِي، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مَعْقِلٍ الْقِرْمِيسِينِيِّ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ يَزِيدَ الْجَزَرِيِّ، عَنْ إِبْرَاهِيمَ بْنِ إِسْحَاقَ النَّهَاوَنْدِيِّ، عَنْ عَبْدِاللَّهِ بْنِ حَمَّادٍ، عَنْ عَمْرِو بْنِ شِمْر، عَنْ جَابِرٍ، عَنْ أَبِي عَبْدِاللَّهِ عليه السلام قَالَ: قُلْتُ: لِمَ سُمِّيَتْ فَاطِمَةُ الزَّهْرَاءُ زَهْراءً فَقَالَ: لِأَنَّ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ خَلَقَهَا مِنْ نُورِ عَظَمَتِهِ فَلَمَّا أَشْرَقَتْ أَضَاءَتِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ بِنُورِهَا وَ غُشِيَتْ أَبْصَارُ الْمَلائِكَةِ وَ خَرَّتِ الْمَلائِكَةُ لِلَّهِ سَاجِدِينَ وَ قَالُوا: إِلَهَنَا وَ سَيِّدَنَا مَا هَذَا النُّورُ فَأَوْحَي اللَّهُ إِلَيْهِمْ هَذَا نُورٌ مِنْ نُورِي وَ أَسْكَنْتُهُ فِي سَمَائِي خَلَقْتُهُ مِنْ عَظَمَتِي أُخْرِجُهُ مِنْ صُلْبِ نَبِيٍّ مِنْ أَنْبِيَائِي أُفَضِّلُهُ عَلَي جَمِيعِ الْأَنْبِيَاءِ وَ أُخْرِجُ مِنْ ذَلِكَ النُّورِ أَئِمَّةً يَقُومُونَ بِأَمْرِي يَهْدُونَ إِلَي حَقِّي وَ أَجْعَلُهُمْ خُلَفَائِي فِي أَرْضِي بَعْدَ انْقِضَاءِ وَحْيِي. مصباح الأنوار: عن أبي جعفر عليه السلام مثلُه. بيانٌ: قالَ الفيروزآبادي: قِرْمِيسين بالكسر بلدٌ قُرْبٌ الدينور معَّرب كرمانشاهان. شيخ صدوق در كتاب علل الشّرايع (۳۱) با چند واسطه از جابر نقل مي‌كند كه گفت: به حضرت امام جعفر صادق عليه السلام گفتم: براي چه فاطمه ي زهراء سلام الله عليها، زهراء ناميده شد؟ فرمود: براي اينكه خداي حكيم آن بانو را از نور با عظمت خود آفريد، وقتي كه درخشيد آسمان‌ها و زمين به نور او روشن شدند، چشم‌هاي ملائكه خيره شد، ملائكه خداي را سجده نمودند و گفتند: پروردگار ما! اين چه نوريست؟! خدا فرمود: اين نور از نور من است كه در آسمان ساكنش كرده و آن را از عظمت خويش آفريدم، آن را از صلب يكي از پيامبرانم خارج مي‌نمايم، او را بر تمام انبياء برتري داده ام، از اين نور اماماني به وجود مي‌آورم كه براي امر و دين من قيام مي‌كنند و به راه راست هدايت خواهند شد و اين پيشوايان را جانشينان خود روي زمين قرار مي‌دهم هنگامي كه وحي من قطع شود. در مصباح الانوار از حضرت امام محمّد باقر عليه السلام مثل اين حديث نقل شده ست. بيان: فيروزآبادي مي‌گويد «قِرميسين» نام روستايي در نزديكي دينور و دينور عربي شده ي شهر كرمانشاهان است. (۳۱) - 📚علل الشّرايع ۱ / ۱۷۹ ح ۱. ~~~~~~~~⚜🔸💠🔸⚜~~~~~~~~

🌷بِسْم اللهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیم🌷 🌺🌸 #خاطرات_غدیر_خم ( حوادث اخرین سال زندگی پیامبر صلی الله علیه و اله ) #بخش_بیست_و_نهم #هنر آسمانى در #اوج مى ماند 🌺🌸🌸 نگاه كن، حَسّان، شاعر توانمند عرب به سوى پيامبر مى آيد. وقتى او روبروى پيامبر قرار مى گيرد چنين مى گويد: «اى رسول خدا! آيا اجازه مى دهى شعرى را كه امروز در مدح على سروده‌ام بخوانم؟ ». پيامبر لبخندى مى زند و به او اجازه مى دهد. حَسّان سينه اى صاف مى كند و با صداى بلند شروع به خواندن مى كند: «يُناديهِم يَومَ الغَديرِ نَبيُّهُم/ بِخُمٍّ وَاَكْرَمَ بِالنَّبيِّ مُنادِيا...پيامبر در روز غدير با امّت خويش سخن گفت و تو مى دانى هيچ سخنگويى گرامى تر از پيامبر نيست، او از امّت خود پرسيد: مولاىِ شما كيست؟، همه مردم در پاسخ گفتند: خدا و شما، مولاى ما هستيد و ما همه، گوش به فرمان تو هستيم، سپس پيامبر رو به على (ع) كرد و گفت: اى على! از جاى خود برخيز كه من تو را امام و جانشين بعد از خود قرار داده ام».۱۳۴ شعر حسّان تمام مى شود، پيامبر به او نگاه مى كند و مى گويد: «اى حسّان، تا زمانى كه با شعر خود ما را يارى كنى از جانب فرشتگان يارى خواهى شد».۱۳۵ به راستى كه هنر مى تواند حقيقت را ماندگار كند و تا قيامت، شعر حسّان از يادها فراموش نخواهد شد، كاش من و تو هم با زبان عربى آشنايى بيشترى داشتيم و مى توانستيم زيبايى اين اشعار را بهتر درك كنيم. اين شعر آن قدر در كام عرب ها، زيبا و دلنشين است كه ديگر ممكن نيست از ذهن‌ها پاك شود، اين شعر در طول تاريخ همچون خورشيدى در آسمان ولايت خواهد درخشيد و روشنى بخش راه آزادگان خواهد بود. اگر اجازه بدهى، من در اينجا آرزويى بكنم: كاش همه ما، اين شعر را حفظ مى كرديم! اين شعر، يكى از سندهاى ولايت و امامت است. 📚منابع: ۱۳۴.الملل والنحل، أبو الفتح محمّد بن عبد الكريم الشهرستاني (ت ۵۴۸ ه)، بيروت: دار المعرفة، ۱۴۰۶ ه. ۱۳۵.مناقب آل أبي طالب (مناقب ابن شهر آشوب)، أبو جعفر رشيد الدين محمّد بن علي بن شهر آشوب المازندراني (ت ۵۸۸ ه)، قمّ: المطبعة العلمية.