حرم
🌷بسْم اللهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیم🌷 💠فضائل امیر المؤمنین علی علیه السلام از کتب #شیعه_و_سنی 💠 #پي
🌷بسْم اللهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیم🌷
💠فضائل امیر المؤمنین علی علیه السلام از کتب #شیعه_و_سنی 💠
#پيرامون_فرزندان_حضرت (ع): 🌸🌸🌸
#بخش_سی
#پایان_این_بخش
مقصود از نور در اين جا همان گونه كه بيش تر مفسّران گفته اند قرآن است.
م- بَلْ مَتَّعْتُ هؤُلاءِ وَ آباءَهُمْ حَتَّى جاءَهُمُ الْحَقُّ وَ رَسُولٌ مُبِينٌ [زخرف/ ۲۹؛].
مقصود از حق در اين جا همان گونه كه بيش تر مفسّران گفته اند قرآن است.
ن- فَإِنَّما يَسَّرْناهُ بِلِسانِكَ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ [دخان/ ۵۸؛].
اين آيه، مفهوم آيه تكرارى در سوره قمر را تبيين مى كند: وَ لَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ، و حاكى از آن است كه پيامبر تنها سبب تيسير قرآن مى باشد.
س- يا أَيُّهَا النَّاسُ قَدْ جاءَكُمْ بُرْهانٌ مِنْ رَبِّكُمْ وَ أَنْزَلْنا إِلَيْكُمْ نُوراً مُبِيناً [نساء ۱۷۴؛].
مقصود از برهان، پيامبر و مراد از نور، كتاب اوست.
ع- إِنَّا أَنْزَلْنا إِلَيْكَ الْكِتابَ بِالْحَقِّ لِتَحْكُمَ بَيْنَ النَّاسِ بِما أَراكَ اللَّهُ [نساء/ ۱۰۵؛].
اين آيه حاكى از آن است كه اختلاف مردم، روى نياوردن آن هاست به سخن پيامبر در آن چه در كتاب خدا با بينش الهى آشناست و آنها آشنا نيستند، و روى آوردن به هدايت پيامبر (ص)، امرى ضرورى است.
ف- قَدْ جاءَكُمْ مِنَ اللَّهِ نُورٌ وَ كِتابٌ مُبِينٌ [مائده/ ۱۵؛].
مقصود از نور در اين جا پيامبر اكرم (ص) است.
اين آيات، عدم جدايى كتاب و پيامبر را تبيين مى كند.
از آن جا كه ما در اين كتاب جايگاه اهل بيت را نسبت به پيامبر به ثبوت رسانديم و بيان داشتيم كه آنها همه نورى واحد و همگى جانشينان پيامبران در همه امور و شئون جز نبوّت هستند پس اين آيات به اهل بيتى مربوط هستند كه حاملان قرآن و قرآن گويا به شمار مى آيند.
پيامبر (ص) خود، حق عترتش را تبيين كرده مى فرمايد: خدايا! آنها از من و من از آن هايم.
📚ترجمه كشف اليقين، ص: ۳۴۳
(۱) ابن عبّاس «۱»- مى گويد: هنگامى كه آيه شريفه: قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي
_____ _
(۱) 📚همان/ ۳۰۹- ۳۰۷، ح ۳۵۲.
ترجمه كشف اليقين، ص: ۳۴۴
الْقُرْبى «۱»- نازل شد، گفتند: يا رسول اللَّه! اينانى كه خداوند به مودّت آنها دستور مى دهد كيانند؟ فرمود: على (ع)، فاطمه (س) و فرزندان آن دو. (۱) هنگامى كه حسن (ع) به حال احتضار افتاد گريست. حسين (ع) برادرش پرسيد: آيا از ترس مرگ گريه مى كنى و حال آن كه يكى از دو آقاى جوانان بهشتى هستى و بيست حج را پياده گزارده اى و سه بار دارايى خود را با خدا به دو نيم تقسيم كرده اى و يك لنگه كفش را صدقه داده و لنگه ديگر آن را براى خود نگاه داشتى؟
امام حسن (ع) فرمود: من از ترس مرگ نمى گريم و گريه من به سبب دورى دوستان است. «۲»-
~~~~~~~~⚜️🔸💠🔸⚜️~~~~~~~~