خانم کارا رز، از ارائه کنندگان برنامۀ امروز بود. ایشان یکی از مقامات سیاسی آمریکا معرّفی شد که در ارتباط با بحث قاچاق انسان، مسوولیت دارد و در حال حاضر، در ارتباط با همین مساله، در زیمبابوه حضور دارد. به گفتۀ خانم رز، نهادِ مربوط به قاچاق انسان در آمریکا، به طور دائم، وضعیت این جرم در حدود 180 کشور را بررسی می کند و بر اساس آن، کشورها را به 3 رده تقسیم می کند: از یک تا سه، با این توضیح که وضعیت یک، بهترین و وضعیت سه، بدترین است. ملاک این رده بندی، اقداماتی است که دولت ها برای جلوگیری از قاچاق انسان انجام می دهند. صراحتاً گفت که ایالات متّحده، برای کشورهای ردۀ سه، مجازات هایی در نظر می گیرد مانند تحریم و قطع بودجه و ... خبر خوشش برای زیمبابوه ای ها این بود که بعد از این که این کشور، سال ها در ردۀ 3 بوده، به تازگی به ردۀ 2 ارتقا یافته است. پرسش نامه ای بین حاضران توزیع کرد تا برای کاهش قاچاق انسان در زیمبابوه، مطالعه کنند و مدّ نظر قرار دهند. نکتۀ قابل توجّه این بود که در بخش پرسش و پاسخ، یکی از حاضران، به خانم رز گفت که شما فقر را عامل اصلیِ قاچاق انسان می دانید. اگر چنین است از دولتتان بخواهید تحریم ها علیه زیمبابوه را پایان دهد تا این کشور، از این فقر کشنده نجات پیدا کند. پاسخِ خانم آمریکایی در کمال خونسردی این بود که تحریم های آمریکا، علیه افراد خاصّ است و مشکلات اقتصادیِ زیمبابوه، هیچ ربطی به تحریم های آمریکا ندارد. کتاب نسبتاً حجیمی به همراه داشتند که گزارش نهاد مربوطه دربارۀ وضعیت کشورهای دنیا در سال 2018 بود. از ایشان اجازه گرفتم و از دو صفحۀ مربوط به ایران عکس گرفتم. ایران در بدترین وضعیت یعنی ردۀ 3 قرار داشت! مطالعۀ این گزارش قابل تأمّل است؛ از وضعیت مردم افغانستان در ایران تا فرستادن اجباریِ مهاجران و کودکان برای جنگ در عراق و سوریه و ... 👇👇👇

دکتر نوح پاشاپا، هم اتاقیِ دانشگاه

یک جنتلمن واقعی، محترَم، مودّب، منظّم و دوست داشتنی. در کشورهای مختلف تدریس کرده است. تخصّصش عهد عتیق است و به زبان عبری هم مسلّط. همزمان، از روحانیون کلیساست. یکی از کارهایش، بازدید از زندان ها و گفتگو با زندانی ها در مقام یک روحانی است؛ کاری که مسیحیان زیاد انجام می دهند. بعضی از کلاس هایش را در اتاق مشترکمان برگزار می کند! البته بنده هیچ مشکلی با این قضیه ندارم ولی امیدوارم آیندگان هم مشکلی نداشته باشند! لطفش این است که می توان از نکاتی که تدریس می کند بهره برد. از ارادتمندان امام خمینی (ره) است و شخصیت امام را بسیار می ستاید؛ نیز مقاومت مردم ایران در برابر ابرقدرت ها را. از همان زمان انقلاب با امام آشنا بوده و افکارشان را دنبال می کرده است. از طرفداران فلسطین و دشمن سرسخت اسرائیل است. با این حال، با توجه به تسلطش به عهد عتیق و زبان عبری، چندین بار به اسرائیل دعوت شده است امّا می گوید هر بار این دعوت را رد کرده است. برای آشنایی دانشجویانش، در اتاق، نقشه های قدیمی از فلسطین و خاور نزدیک در عهد باستان آویزان کرده که جالب توجّه است:

نقشه ای که نام خلیج فارس بر آن نقش بسته

نقشه فلسطین

منزل دکتر گوشا، از اساتید دانشگاه

دیشب شام مهمان دکتر گوشا بودیم. علاوه بر تدریس در دانشگاه، کشیش است و از شخصیت های مهم در کلیسای انگلیکن در هراره. عاشق فوتبال است؛ هم فوتبال بازی می کند و هم تماشا. می گوید معمولا هر یکشنبه برای تماشای فوتبال، به استادیوم می رود. می پرسم: «برای مردمی که شما را در کلیسا می بینند غیر عادّی نیست که همزمان شما را در استادیوم ببینند؟» می گوید: «اصلاً غیر عادّی نیست. همه جا می توانیم برویم جز مشروب فروشی». همزمان کانال تلوزیون را به یک شبکه ورزشی تغییر می دهد تا مسابقه فوتبال بین ساحل عاج و مراکش در جام ملت های آفریقا را زنده تماشا کند. امکاناتی که کلیسای انگلیکن به رایگان در اختیارشان قرار داده در نوع خودش جالب است؛ یک خانۀ چند هزار متری که حتّی هزینۀ برق و اینترنت وای فایش را هم کلیسا پرداخت می کند، یک ماشین که حتّی هزینۀ بنزینش هم با کلیساست. حتّی هزینۀ تحصیل فرزندان هم با کلیساست! به گفتۀ او، کلیسای انگلیکن، فعالیت های بین الادیانی زیادی دارد و خود وی، در کشورهای متعدّدی در گفتگوهای بین الادیانی با حضور مسلمانان و پیروان سایر ادیان حضور یافته است. انشالله همکاری های بیشتری با کلیسایشان خواهیم داشت.

همه چیز در خانۀ دکتر گوشا، گرم و صمیمی است به جز هوای سرد خانه! الان، فصل زمستان است؛ در روز، معمولا هوا خوب است ولی شب ها هوا سرد می شود. در ماه ژوئن، دمای هوا غالبا بین 7 تا 20 درجه بوده. برای ما ایرانی ها، حداقل در طول شب، هوا قابل تحمل نیست و حتما نیاز به هیتر برقی داریم. امّا این روزها، یکی از مشکل ها قطعی برق است؛ در بسیاری از مناطق، هر روز 15 تا 16 ساعت برق قطع می شود و عملا فقط از 10 شب تا 5-6 صبح برق هست. بعضی ها ژنراتور دارند امّا استفادۀ دائمی از آن ممکن نیست چون هم سروصدای زیادی دارد و هم مصرف سوختش بالاست و تهیۀ سوخت در هراره، چالشی علی حده است. در زیمبابوه مثل بسیاری دیگر از کشورها، از گاز لوله کشی خبری نیست. بیشتر خانه ها اجاق برقی دارند و قطعی برق، اجاق ها را هم از کارایی می اندازد. البته بعضی از خانواده ها کپسول گاز دارند. به هر حال، این جا از بخاری گازی و گرمای مطبوع و زندگی با لباس راحتی در زمستان خبری نیست! با این حال، خیلی از زیمبابوه ای ها به دلیل فقر، حتی در صورت داشتن برق، نمی توانند از آن برای گرمایش استفاده کنند و زمستان را بدون هرگونه وسیلۀ گرمایشی می گذرانند و تنها راه حلشان، پوشیدن لباس گرم در منزل است. بعضی هم از روش سنّتی چوب و آتش استفاده می کنند. منزل دکتر گوشا، دو شومینه داشت که فقط یکی از آن ها روشن بود (با چوب). اما کافی نبود و هوا واقعا سرد بود؛ البته برای ما که به زمستان گرمِ ایران عادت کرده ایم؛ خودشان ظاهراً تحملشان بیشتر است. الحقّ و الانصاف، امکانات ایران از جهت انرژی، کم نظیر است؛ باشد که قدر بدانیم! @hararememoirs