.✑.
آدم معاصر انقد مشغله برای خودش ایجاد می‌کنه و انقدر در سرعت زندگی می‌کنه که ناخوداگاه رو می‌آره به مختصر و مفید بودن .
کتاب بخون: نه پادکست خلاصه‌شو گوش می‌دم،
فیلمشو می‌بینم، فیلم ببین: داستانش چیه؟ تعریف کن اگه خوشم اومد ببینم.
روابط پایدار بساز: نه ممنون. خیلی باید وقت بذارم. با اولین اشتباه حذف می‌کنم می‌رم سراغ بعدی.
تحقیق و تجربه کن: نه می‌رم از یکی می‌پرسم اون بهم بگه چیکار کنم زودتر کارم راه می‌افته.
ورزش کن: نه قرص لاغری/چاقی پیدا می‌کنم می‌خورم .
زندگی کن: نه نه وقت ندارم باید سریع‌تر پول در بیارم.
آدم معاصر دوست داره سریع به نتیجه برسه . بنا به سرعت مفاهیم رو اشتباهی فهمیده . مثلا فکر می‌کنه با چهارتا استوری مجازی انقلاب کرده . فکر می‌کنه با یه پیج ۱۰۰کایی دیگه تاثیر گذار شده . فکر می‌کنه با خُرده‌فروشی صاحب برند شده . برای همین هم براش پادکست تولید می‌شه، براش روانشناسی فرد محور می‌شه، به خاطرش هزاران هزار پیج آموزشی بی‌استفاده می‌زنن. بهش توهم انقلاب می‌دن. دنیا طبق نیاز انسان پیش می‌ره. یواش یواش همه فراموش می‌کنن مسیرِ رسیدن به رویاها از خود رویاها جذاب‌تره و اگه جذاب‌تر نباشه خود رویا هم جذاب نیست. همین می‌شه که آدم‌ها صبر رو می‌ذارن کنار. همین می‌شه که چون در روند زندگی اثری از خودشون به جا نذاشتن همونقدر که سریع به قله رسیدن، از قله پرت می‌شن می‌شن پایین. آدم معاصر بلد نیست بایسته، فقط باید بدون توقف بره . .
harfehagh313 |
حَرفِ حَق ⊱•
