حسین ابراهیمی, [30.08.21 20:48] Liked by shahinkalantary and 55 others mohsenkaramyy ▪️چرا ژورنال‌نویسی من برای خودم نویسنده‌ها را بر حسب دوام و ماندگاری نوشته‌هایشان به سه گروه تقسیم می‌کنم. نویسنده‌های گروه اول تاریخ‌مصرف نوشته‌هایشان پیش از انتشار تمام شده است، و نوشته‌های گروه دوم برای چند دهه و تا زمان حیات نویسنده دوام دارند؛ اما نوشته‌های گروه سوم، دهه‌ها، صده‌ها و هزاره‌ها پس از مرگ نویسنده همچنان پایدارند. این چنین فکر می‌کنم که سه ویژگی حیاتی یعنی پشتکار، انسانیت و صداقتی در نوشته‌های گروه سوم هست که در گروه دوم به ندرت و در گروه اول به کلی وجود ندارد. و در یک نوشته هرچقدر این سه ویژگی بیشتر نهفته باشد آن نوشته به حقیقت نزدیک‌تر خواهد بود و طبیعتأ قوام‌ و دوام بیشتری هم خواهد داشت. در اینجا پشتکار به عنوان یک عامل اساسی نیاز است تا نویسنده مداوم و روزانه دربارۀ حواس، اعمال، احساس، رفتار، گفتار و افکار خود صادقانه بنویسد، آن‌ها را عمیقأ بکاود و جویای انسانیت باشد. انسانیت یعنی درک انسان(حتی پلیدترین انسان) و عاشق و دلسوز او بودن، و پشتکار و صداقت دروازۀ ورود به این انسانیت هستند. از سویی این انسانیت نیز دروازۀ ورود به حقیقت است، و حقیقت همان راز ماندگاری آثار بزرگ است. به نظرم روزانه‌نویسی مهم‌ترین تمرینی است که نویسنده را به سمت این حقیقت و ماندگاری هدایت می‌کند. زیرا که نویسنده در روزانه‌نویسی پیوسته نبض حواس، اعمال، احساس، رفتار، گفتار و افکار خود را در اختیار دارد و رفته‌رفته به درک و شناخت عمیقی از حقیقت خود، جامعه و دنیای معاصرش دست می‌یابد. ضمنأ روزانه‌نویسی تنها برای قشر و گروه خاصی از نویسندگان نیست، بلکه هر کسی در هر شغل و حرفه‌ای و در هر سطحی از سواد و دانش می‌تواند روزانه‌نویسی کند. اما شاید بتوان گفت که روزانه‌نویسی به طور ویژه برای رمان‌نویسان، فیلسوفان، شاعران و نویسندگان یک نیاز واقعی است. به باور من هیچ تمرینی به اندازۀ روزانه‌نویسی قدرت نوشتن یک نویسنده و حواس و تمرکز و فکر او را تقویت نمی‌کند. زیرا که نویسنده در طی روز پیوسته از دیده‌ها، شنیده‌ها، اعمال و تجربیات خود می‌نویسد و به آن‌ها فکر می‌کند. و سخن آخر اینکه روزانه‌نویسی بهترین راه علاج قلم‌های نخراشیده و اندیشه‌های خام است. #محسن_کرمی #ژورنال_نویسی #روزانه_نویسی View a