توضیحاتی در مورد واژه های گمشده..
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ (0)
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
سَأَلَ سَائِلٌ بِعَذَابٍ وَاقِعٍ (1)
تقاضاکننده‌ای تقاضای عذابی کرد که واقع شد!
لِلْکَافِرینَ لَیْسَ لَهُ دَافِعٌ (2)
این عذاب مخصوص کافران است، و هیچ کس نمی‌تواند آن را دفع کند،
مِنَ اللَّهِ ذِی الْمَعَارِجِ (3)
از سوی خداوند ذی المعارج [ خداوندی که فرشتگانش بر آسمانها صعود و عروج می‌کنند]!
تَعْرُجُ الْمَلاَئِکَةُ وَ الرُّوحُ إِلَیْهِ فِی یَوْمٍ کَانَ مِقْدَارُهُ خَمْسِینَ أَلْفَ سَنَةٍ (4)
فرشتگان و روح [ فرشته مقرّب خداوند] بسوی او عروج می‌کنند در آن روزی که مقدارش پنجاه هزار سال است!
در حديثى از پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله مىخوانيم: «كسى كه سوره «سأل سائل» را بخواند خداوند ثواب كسانى را به او مىدهد كه امانات و عهد و پيمان خود را حفظ مىكنند و كسانى كه مواظب و مراقب نمازهاى خويشند». برگزيده تفسير نمونه، ج5، ص: 274
آیه 72 سوره احزاب.
إِنَّا عَرَضْنَا الْأَمانَةَ عَلَى السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ الْجِبالِ فَأَبَيْنَ أَنْ يَحْمِلْنَها وَ أَشْفَقْنَ مِنْها وَ حَمَلَهَا الْإِنْسانُ إِنَّهُ كانَ ظَلُوماً جَهُولًا «72»
همانا ما امانت (الهى) را بر آسمانها و زمين و كوه‌ها عرضه كرديم، پس، از حمل آن سر باز زدند و از آن ترسيدند، ولى انسان آن را بر دوش گرفت، امّا او بس ستمكار و نادان است.
در حديث مىخوانيم: هنگامى كه وقت نماز فرا مى‌رسيد، لرزه بر اندام حضرت على عليه السلام مى‌افتاد و مى‌فرمود: وقت نماز است، نماز همان امانت الهى است كه كوه‌ها و آسمانها از تحمّل آن سرباز زدند. «1» در زيارت جامعه كبيره خطاب به اهل بيت عليهم السلام مىخوانيم: «انتم الامانة المحفوظة» شما آن امانت حفظ شده هستيد. بين حمل و تحميل فرق است. انسان امانت الهى را پذيرفت و آن را حمل كرد، نه آنكه بر او تحمیل شود.
@havaseil
