صحبت‌های حیرت‌انگیز استاد رحیم‌پور از کنفرانسی که در دانشگاه ژاپن داشت ... + اگر حرف بزنیم ما رو بدبخت میکنن! @Bisimchimedia

خیلی مهم

✨ أݩجُݥَݩِ بٰاٰغِٰ ڲِࢪدٓۆ ✨ 🌸کاࢪگاٰھێ بࢪاٰ؎ دۆࢪھمێ أهݪ قَݪَمْ ڪھ قَڵبِ شاݩ بࢪا؎ کۆدڪاݩ مۍ ٺپد. 🔸 گردو مغز زمین است که برای فهم ما کوچک شده است. 🔹باغ گردو، باغی ست که نهال هایش دیرتر از همه درخت های باغ بار می دهد. اما زمانی که بقیه درخت ها خشک شوند باغ گردو هنوز باردهی اش ادامه دارد. 🍈باغی برای تربیت کودکانی پر مغز. 🔹نشانی 💎 •﴿ بٰاٰغِٰ ڲِࢪدٓۆ ﴾• 💎🔻 https://eitaa.com/joinchat/2180513811Cc90247f1dc 🔹نمایشگاه باغ🔻 @anarstory

بسم‌اللہ‌الرحمن‌الرحیم #تمرین #دیالوگ - با آل علی هر که در افتاد. + کو؟ نیست! *** -با آل علی هرکه در افتاد. +دودشد *** - با آل علی هر که درافتاد... - در به در افتاد... *** - با آل علی هر که درافتاد... - ورش میندازیم. *** - با آل علی هر که درافتاد... - برای تنبلی خودت توجیه پیدا نکن، پاشو وظیفه تو انجام بده. تو باید ورش بندازی. *** - با آل علی هر که در افتاد... + اون طرف افتاد! *** - با آل علی هر که در افتاد. + عههه افتاد. *** -باآل‌علی‌هرکه‌درافتاد ... +ریزمیبینمش ! *** - با آل علی هر که در افتاد. + فعلا که ال عالی با علی در افتاده. بگو با راه علی هر که در افتاد... فتنه ۸۸ *** +با ال علی هرکه در افتاد.. _باشه،شماسید،ما عام!! *** +با ال علی هر که درافتاد.. _جعفر کذاب هم برادر امام بود! *** +با ال علی هر که درافتاد _ی تیکه ش این طرف افتاد..ی تیکه ش اونطرف... *** +با ال علی هر ک در افتاد _بیا با ما در بیفت،اونوقت سالم رد شدی برو با ال علی... *** —با آل علی هرکه در افتاد از چشم خداوند بیفتاد *** +با آل علی هر که در افتاد -مگه کسی جرئتش رو داره؟! *** —با آل علی هر که در افتاد +بچه ها جمع کنید بریم *** —با‌آل علی هرکه در افتاد +عاشق نشده در به در افتاد *** —با آل علی هرکه در افتاد +از بام جهان روی سر افتاد *** —با آل علی هر که در افتاد _ بلند بشو بریم این طلبه ها دوباره دورهم جمع شدند میخوان واسه ما شعر بگن *** — دیدی چه بلایی به سر اسرائیلی ها اوردن؟! +با آل علی هر که در افتاد *** —با آل علی هرکه در افتاد +بی خیال همون چیزی که قبلاً گفته شده رو پیدا کن وگرنه می‌گن اینا دوباره جمع شدن واسه ما شعر بگن . *** —هرکه با آل علی درافتاد +به غلط کردن افتاد *** —با آل علی هر که درافتاد +آل علی را نشناخت *** —با آل علی هر که در افتاد +افتاد، ولی تاج سر شاه نیفتاد *** — با آل علی هر که در افتاد + سرش به سنگ خورد! *** —با آل علی هرکه درافتاد. +دیوانه شدُ بوسید سر تا پای علی را . *** —با آل علی هر که درافتاد +شاید حر شد و توبه کرد و ورنیفتاد *** —با آل علی هر که درافتاد مجنون شد و حب علی در دلش افتاد *** _با آل علی هر که درافتاد + بیچاره نمودش زمانه/ چه شاگرد چه استاد @anarstory

نکته آخر: #مهم عده ای چهل و اندی ساله با سیلی، تهمت، تهدید، بی تدبیری و ناکارامدی که در مسئولیت های هاشون بروز دادند، خواستند انقلاب حضرت روح الله را در چشم مردم ضعیف کنند، حالا که زمان حساب کشی از آنهاست دغلکارانه دنبال دشمن فرضی اند تا همه بدبختی های خودشون را به اون ها اویزان کنند. و مردم رو برای رجم آن تشویق میکنند. حواسمان هست زمان زیادی تا حساب کشی اون ها نماند. از حالا مترسکهایی علم می کنند تا ما فراموش کنیم دغدغه اصلی مردم نانی است که آقایانِ عاشق غرب، در گدایی از ارباب شان آن را هم به باد داده اند. حیله شان را مرموزانه تلقین می کنند: که ای مردم، همه نداری هایی که عاملش غرب پرستی ما مسئولین است فراموش کنید نان میخواید چی کار؟ فقط از امروز تا انتخابات، فضای مجازی تون رو سفت بچسبید که لولو میخواد ببره. بی حجابی را هم. فردا موسیقی و کنسرت و چهار تا مطلب مسخره ی دیگه هم میارن وسط. @khoodneviss

«هجرت مقدمه جهاد است و مردان حق را هرگز سزاوار نیست که راهی جز این در پیش گیرند؛ مردان حق را سزاوار نیست که سرو سامان اختیار کنند و دل به حیات دنیا خوش دارند، آنگاه که حق درزمین مغفول است و جُهال و فُساق و قداره بندها بر آن حكومت می رانند.» شهید سید مرتضی آوینی کتاب فتح خون #خلاصه_نویسی_هایم @ninfrance

•┈••✾❀🕊❤️🕊❀✾••┈•• ویژه‌ی محرم داستان کوتاه #نارینه قلم داستانی: #زهراصادقی_هیام •┈••✾❀🕊🌸 نارینه🌸 🕊❀✾••┈•• #قسمت_هجدهم قرار شد شب با فواد به آدرسی که آدام گفته بود برویم. وقتی به خانه برگشتم ضعف و سردرد توانم رو گرفته بود. کمی که استراحت کردم ترجیح دادم ادامه ی داستان کتاب را بخوانم. دلم میخواست از سرانجام این قافله بیشتر بدانم. کتاب را باز کردم و رسیدم به : "خرابه‌ی شام" ابوریحان بیرونی می نویسد: نخستین روز ماه صفر سر حسین علیه السلام وارد شهر دمشق شد و یزید آن را روبروی خود نهاد. زکریا بن محمد بن محمود قزوینی، نویسنده قرن هفتم نیز می‌نویسد: روز اول ماه صفر، روز جشن عید بنی امیه است چون در آن روز سر امام حسین علیه السلام را به دمشق آوردند و در بیستمین روز از آن ماه سر امام به بدن بازگردانده شد. اگر روز عاشورا روز ۲۱ مهر ماه سال ۵۹ باشد ورود قافله اسیران در حدود ۱۱ یا ۱۲ آبان‌ماه خواهد بود که کم‌کم در سوریه هوا متغیر و رو به سردی می رود . یزید دستور داد اسرا را زندانی کنند. این زندان را در خانه‌ای در نزدیکی کاخ گاه در کاخ و گاه در خرابه دانسته‌اند. مشخصات زندان را اینگونه نوشته‌اند: ۱_ زندان موقتی بود و آن را برای دستور بعدی_ قتل یا بازگشت_ نگهداری می کردند. ۲_زندان مخروبه بود ،حتی احتمال می رفت که با سقوط دیوارهای آن همگی کشته شوند . ۳_زندان به گونه ای بوده است که زندانیان در مقابل سرما و گرما هیچ محافظی نداشتند( احتمالاً زندان فاقد سقف بوده و برخی نیز نوشتند طاق خرابه شکسته بود سقف در حال فرو ریختن بود ) ۴_فضای زندان نامناسب، بیماری‌زا و آلوده بوده است به گونه‌ای که صورت ها پوست انداختند و زخم چرکین در بدن ها پیدا شد. اسیران خاک نشین بودند و زیراندازی وجود نداشت. ۵_ زندان همراه با شکنجه و تنگ آفرینی و محرومیت از نیازهای روزمره بوده است. نوشته اند به محض ورود اهل بیت به این ویرانه یکی از آنان گفت که ما را در این خانه درآوردند تا بر سر ما فرود آید و ما کشته و نابود شویم. ۶_ خرابه در معرض تابش مستقیم خورشید بود و از طلوع تا غروب، نور و تابش خورشید زندانیان را آزار می داد. هر چند درنگ در خرابه کوتاه بوده است اما در همین مدت کوتاه یکی دیگر از تلخ ترین و مرگبارترین حوادث رخ داد که داغ عاشورا را تازه کرد و آن شهادت حضرت رقیه سلام الله علیها بود. شهادت این دختر بنا بر کتاب معالی السبطین علامه حائری_ به نقل از کتاب "الاقیاد سید محمد علی شاه عبدالعظیمی_ بدین گونه بود که: شبی در خرابه شام پدرش را در خواب دید. وقتی از خواب بیدار شد به یاد پدر بسیار ناله کرد و گریست و مکرر می گفت : اِیتونی بوالدی و قرة عینی. پدرم و نورچشمم را نزد من بیاورید. هر بار که حاضران می خواستند او را آرام کنند گریه و اندوه شدید تر می شد و همه اهل بیت را محزون و گریان می کرد. به طوری که آنها از شدت ناراحتی خود را پریشان می کردند و با سوز و آه شدید می گریستند. صدای گریه آنها به گوش یزید که در کاخ خود بود رسید. از ماموران پرسید چه خبر است؟ یکی از حاضران به او گفت: دختر کوچک حسين پدرش را در خواب دیده و از زمانی که بیدار شده پدر را می‌طلبد و گریه و شیون می کند. یزید گفت: سر بریده پدرش را نزدش ببرید و پیش رویش بگذارید تا آن را بنگرد و خاطرش آرام بگیرند. مأموران سر را در ظرفی( مثل سينی)نهادند و حوله ای بر روی آن انداختند و آن را پوشاندند، سپس نزد رقیه آوردند و کنارش نهادند. رقیه گفت: این چیست؟ من پدرم را می خواهم. غذا نمی خواهم. ماموران گفتند: پدرت اینجاست. رقیه با دستهای کوچکش حوله را برداشت و ناگاه سر بریده ای دید . (فضا تاریک بود و سر نامشخص). پرسید این سر کیست گفتند: سر پدرت است . رقیه سر را برداشت و به سینه‌اش چسباند و با گریه های سوزناک خطاب به سر چنین گفت: یا اَبتاه من ذاالَذی خَضَّبکَ بِدمائک؟ یا اَبتاه من ذاالَذی قَطَع وریدَیکَ؟ یا اَبتاه من ذاالَذی ایتمنی علی صِغَرِ سنّی؟ یا اَبتاه من ذاالَذی ... پدر چه کسی تو را به خون آغشته کرد؟ پدر چه کسی رگهای گردنت را برید؟ پدر چه کسی در خردسالی یتیمم کرد؟ پدر دختر یتیم تو به چه کسی پناه ببرد تا بزرگ شود ؟ پدرجان! زنان بی پوشش چه کنند؟ پدرجان! زنان اسیر و سرگردان کجا بروند؟ پدرجان! چه کسی چشمان گریان را چاره ساز است؟ پدرجان! غیار و یاور غریبان بی پناه است؟ پدر جان! چه کسی پریشان موی ما را سامان می‌بخشد؟ پدرجان! بعد از تو چه کسی با ماست؟ وای بر ما بعد از تو وای از غریبی! پدر جان! کاش فدایت می شدم. پدر جان! ای کاش پیش از این نابینا می شدم و تو را اینگونه نمی دیدم. پدرجان! کاش پیش از این در خاک خفته بودم و محاسنت را آغشته به خون نمی دیدم. 👇👇👇

این سوگنامه رقیه جگر سوز و اشک انگیز است. نوشتن پس از این سه آرزو لب ها را بر لب های پدرش حسین نهاد و چنان گریست که همان لحظه بیهوش شد و وقتی او را حرکت دادند و دریافتند که از دنیا رفته است. ام کلثوم چند خشت در خرابه جمع کرد و کنار هم نهادند و رقیه را بر آنها نهاد و در سوگ و اندوه و ماتم دفن کردند. ام کلثوم بیش از دیگران می گریست. علت را پرسیدند. خطاب به خواهرش زینب گفت : دیشب رقیه به من میگفت عمه جان گرسنه‌ام و از من نان خواست ولی اکنون جنازه‌اش را در پیش رو میبینم. رقیه را غسل دادند و با همان پیراهن کهنه دفن کردند. سن و هنگام شهادت ۳، ۴، ۵و ۷ سال نگاشته‌اند که درست تر ۴ سال است. زمان شهادت حضرت رقیه را پنجم ماه صفر سال ۶۱ یعنی چهار روز پس از ورود کاروان اسرا به شام نوشته‌اند. (معالی السبطین:ج۲، ص ۱۷۱.) **************************************** کتاب را بستم و سرم را به دیوار تکیه دادم. همیشه برایم سوال بود چه بلایی بر سر آن دخترک خردسال آمد. شنیده بودم رقیه در خرابه ی شام با دیدن سر پدر از دنیا رفته اما همیشه برایم سوال بود چطور؟ حالا می فهمیدم این همه سختی و رنج در سفر کربلا تا شام، پای پیاده با شتران بی جهاز و مهمتر شکنجه و گرسنگی و آفتاب سوختگی ( سرما و گرما) در خرابه ی شام ، یک مرد را از پا در می آورد چه برسد به دختری خردسال! نمی دانم چرا اشک هایم خشک نمیشد. حال دلم عجیب بود. کتاب را ورق زدم برگه ی اخر کتاب، نوشته ای توجهم را جلب کرد. دست خط نارینه بود. "رقیه خاتون! دختر حسین! قول می دهم با نام و یاد پدرت زندگی کنم و هرگز یاد شما و اهل بیت را از خاطرم نمی برم. گفته اند با دستان کوچکت گره گشایی میکنی. دستم را بگیر بزرگ بانوی کوچک!" بزرگ بانوی کوچک! نارینه چه جمله ی زیبایی گفته بود در وصف رقیه ی چهارساله. چشم هایم را بستم. حس خوبی بود با حسین بودن. یعنی من هم می توانستم با حسین باشم؟ #ادامه‌دارد @khoodneviss

به ماه آسمون میگفت ... #رقیه‌خاتون اینو با داستان نارینه گوش کنید. @khoodneviss

با تشکر از خانم صادقی.