#سیاحت_ݟرب #آقانجفی_قوچانی #قسمت_چهلم‌ویکم 📞آمدم به پای تلفن، پس از اعلام و سلام، گویا راز و نیازهای مرا شنیده بودند. فرمودند: 🍃چرا آزرده حالی، ای پسر جان مدام اندر خیالی، ای پسر جان 🍃بیا خوش باش و صد شکر خدا کن که آخر کامیابی ای پسر جان. جوابش دادم: 🍃پدر! گلشن چو زندانه بچشمم گلستان، آذرستانه بچشمم 🍃بدون کام دل، آن زندگانی همه خواب پریشانه بچشمم. جواب داد: 🍃بوره سوته دلان گرد هم آییم سخن با هم کریم، غم وا نماییم 🍃ترازو آوریم غمها بسنجیم هر آن سوته‌تریم سنگین‌تر آییم. جواب دادم: 🍃غم درد دلِ مو، بی‌حسابه خدا دونه که مرغ دل کبابه 🍃حبیبا چون فدا گشتی در آن روز نداری غم، ترازومان کتابه. 👌یعنی: کتاب ناطق الهی، چنانچه حضرت حجّت عصر(ع) فرموده است که: «چون در وقت استنصار (یاری خواستن) و استغاثه آن معشوق (یعنی امام حسین علیه‌السلام) در عالَم نبودم که یاریش نمایم و خود را در حضورش فدا سازم ـ که منتهای آمال عشّاق است ـ؛ اَز این رو همیشه در سوز و گدازم. 🌟« فَلاَندُبَنَّکَ صَباحَاً وَ مَساءً وَ لَاَبکَينَّ عَلَيکَ بَدَلَ الدُمُوعِ دَمَاً؛ شب و روز در مصیبت تو با صدای بلند گریه می‌کنم و به جای اشک از چشمانم خون می‌گریم. 😭 / زیارت ناحیه مقدسه» و در مکتب عشق، ثابت و محقّق است که عشّاقی که در حضور معشوق، فدای او شوند به منتهای آرزوی خود رسیده، افسوس و حسرت و غم و غصّه‌ای نخواهند داشت و تو ای حبیب! از این قبیلی.😍👌 و امّا گروه اوّل ترسیده‌اند تا خدمت و یاری بنمایند و یا معشوق را از چنگ ظالم خلاص کنند و یا آنکه خود را فدا کنند؛ 😔😭 چنین بیچاره‌ای همیشه در سوز و گداز و آتش حسرت در دل شعله‌ور باشد و هیچ شربت آبی بر او گوارا نشود. در عوضِ شراب و طعام، خون جگر خورد و ما از آن قبیلیم. 🤔یا حبیب! پس از کجا شما با ما، هم ترازو می‌شوید؟ 🤔 واز کجا که بر ما و شما یکسان خوش بگذرد؟ همان کاری که شما در کربلا کردید، که از شدّت شوق برهنه به میدان می‌رفتید.