ای مردم از خدا بترسید، چه بسا آرزومندی کـه بــه آرزوی خـود نرسیـد، و سازنده‌ی ساختمانی که در آن مسکن نکرد، و گـرد آورنده‌ای کـه زود آنچه را گرد آورده رهـا خواهد کرد، شایـد کـه از راهِ باطل گرد آورده، و یا حق دیگران را بازداشـته، و با حرام به هم آمیخته، که گناهش بر گـردنِ اوست، و با سنگینی بار گناه در می‌گـذرد و با پشیمانی و حسرت بـه نزد خدا می‌رود که: «در دنیا و آخرت زیان کرده واین است زیانکاریِ آشکار» #نهج‌البلاغه | حکمت۳۴۴.

آبروی تو چون یخی جامـد است که درخواست، آن را قـطره قطره آب مـی کـند. پـس بنگر کـه آن را نـزد چه کـسی فرو مـی‌ریزی. #نهج‌البلاغه | #حکمت ۳۴۶.

حکمت را هر کجا که باشد، فرا گیر، گاهی حکمت در سینه‌ ی منافق است و بی‌ تابی کند تا بیرون آمده و با همدمانش در سینه ی مومن آرام گیرد.. - #نهج‌البلاغه | #حکمت۷۹..

ای مردم از خدا بترسید، چه بسا آرزومندی کـه بــه آرزوی خـود نرسـیـد، و ســازنـده‌ی ساخـتـمانـی که در آن مسـکـن نکرد، و گـرد آورنده ای کـه زود آنچـه را گرد آورده رهـا خـواهـد کـرد، شایـد کـه از راهِ باطـل گـرد آورده، و یا حق دیـگـران را بازداشـته، و با حرام به هم آمـیخـته، که گناهش بر گـردنِ اوست، و با سنگـینی بار گناه در می گـذرد و با پـشـیـمانــی و حـسـرت بـه نـزدِ خــدا می رود که: "در دنیا و آخرت زیان کرده واین است زیانکاریِ آشکار" - #نهج‌البلاغه | #حکمت۳۴۴..

بی‌چاره فرزند آدم، اجـلـش پنهـان، بيمـارى هايـش پوشـيـده، اعمالـش هـمـه نوشـتـه شـده. پشّـه اى او را آزار مى دهد، جرعه اى گلو گيـرش شـده او را از پـاى در آورد، و عـرق كردنى او را بد بو سازد . . [ #نهج‌البلاغه | #حکمت ۴۱۹ ]

فرزند آدم را با فخر فروشی چه کار؟ او کـه در آغـاز نطـفـه ای گنـدیـده، در پایان مرداری بدبو است، نه می تواند روزی خویـشـتن را فراهــم کند، و نـه مرگ را از خود دور نماید‌‌.. - #نهج‌البلاغه | #حکمت۴۵۴..

همانا انـسان در دنـیا تـخته نشـان تـیر هایِ مـرگ، و ثـروتـی اسـت دسـتـخـوش تــاراجِ مصـیبت ها: با هر جـرعه ی نوـشیدنی، گلو رفـتنی، و در هـر لقـمـه ای گـلـوگـیر شـدنی است. و بنـده نعـمتی به دـست نیـاوَرَد جـز آنـکـه نعـمـتی از دسـت بدهـد‌‌. و روزی بــه عمـرش افزوده نمـی گـردد جز با کم شــدن روزی دیگـر ! پس ما یــاران مرگیم، و جـان های ما هدف نابودی. پس چگونه به ماندنِ جـاودانـه امیـدوار بـاشــیـم؟ در حالـی کــه گـذشــتِ شـب و روز بـنـایی را بـالا نـبــرده جز آن که آن را ویـران کــرده، و بـه اطـراف پراکند‌... ! - #نهج‌البلاغه؛ حکمت ۱۹۱..