#خاکهاي‌نرم‌کوشک🪴 #قسمت‌صدسوم🪴 🌿﷽🌿 «آقا جون هیچ راهی نداره، اگر بري جلو خودتم شهید می شی، شهید شدنت هم فایده اي ندارد.» چند بار دستم را کندم، آخرش حریف نشدم. دو، سه نفر دیگر هم آمدند کمکش. بردنم عقب. انگار تا ابد نمی خواستم آرام بشوم. تو این گیر و دار، یکهو علی قانعی " 1 ". از گرد راه رسید. شاید آخرین نفري بود که از چهارراه برگشت. دویدم طرفش. «علی چه خبر؟!» سنگین و بغض دار گفت:«حاجی رفت.» صدام را بلند کردم. «تو خودت دیدي که حاجی رفت؟!» «آره، من خودم دیدم.» باید مطمئن می شدم. گفتم: «چطوري دیدي حاجی رو؟ با کدوم لباس پاورقی -1 معاونت اطلاعات و عملیات لشکر بود؟» خسته و ناراحت گفت: «بابا جون خودم دیدم، لباس فرم تنش بود. من داشتم از خاکریز می اومدم، عراقیا هم دنبالم بودن، یک لحظه که از خاکریز اومدم پایین، دیدم یک شهیدي افتاده و لباس فرم تنشه. خیلی شبیه حاجی برونسی بود، وقتی برگردوندمش، دیدم خودشه، خود حاجی؛ وحیدي هم چند قدم اون طرفتر افتاده بود.» کسی پرسید:«مطمئنی حاجی شهید شده؟!» «آره مطمئنم، طرف چپ بدنش، سرتاسر ترکش خمپاره خورده بود، معلوم بود در دم شهید شده، یعنی اصلاً هیچ دردي نکشیده.» شاید بشود گفت مهم ترین سمت را تو لشکر، قانعی داشت. حرفش مدرك بود. کمی بعد گرد غم و اندوه به چهره ي تمام لشکر نسشته بود. شهادت شهید برونسی هم مثل دوران زندگی اش، خیلی کار کرد.بچه ها، جاي این که ضربه بخورند، روحیه شان قوي تر شده بود. می گفتند: «با چنگ و دندون هم که شده، باید این جاده رو حفظ کنیم.» تمام رفت و آمد ما از همان جاده رو حفظ کنیم.» تمام رفت و آمد ما از همان جاده ده، پانزده متري بود که اگر از دست می دادیمش، شکست مان حتمی بود.دشمن همه ي هست و نیستش را کار گرفته بود که ما را بریزد توي آب.آتشش هر لحظه شدیدتر می شد؛ با هلیکوپتر می زد، خمپاره اندازها و توپخانه اش، یک آن آرام نمی گرفت.از جناحین، مرتب پاتک می کرد.بچه ها ولی عزم را جزم کرده بودند جاده را از دست ندهند. می گفتند:«این جاده، جاده اي هست که خون شهید برونسی به خاطرش ریخته شده.» حکمت آوردن گردان آماده را حالا می فهمیدیم.تا شب تمام پاتکهاي دشمن را دفع کردیم. شب از نفس افتاد. بچه هاي ما، انگار تازه به نفس آمده بودند.می خواستند بروند جنازه شهید برونسی و بقیه ي شهدا را بیاورند. فرمانده ها ولی راضی نمی شدند. کار به جاي باریک کشید. قرار شد با فرمانده ي لشکر تماس بگیریم.گرفتیم. گفت: «اصلاً صلاح نیست، دشمن الان منتظر شماست چون می دونه چند تا شهید سر چهار راه دارین، اگر برین، فقط به تعداد شهداي ما اضافه می شه.» به هر قیمتی بود، دندان روي جگر گذاشتیم. فرداي آن شب، چند تا اسیر گرفتیم.ازشان بازجویی کردیم؛ حرف فرمانده لشکر درست بود.نه تنها با تیربارهاشان منتظرمان بودند، دور تا دور جنازه ها را هم مین ریخته بودند.یعنی براي کاشتن مین وقت پیدا نکرده بودند، همین طور مین ریخته بودند روي زمین! خدا رحمتش کند.بارها می گفت: «دوست دارم مثل مادرم، حضرت فاطمه ي زهرا (سلام االله علیها) مفقود الاثر باشم.» 🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷 🌸به نیت فرج امام زمانمون اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم🌸 ☘ 💖☘ 💖💖☘ 💖💖💖☘ 💖💖💖💖☘ ↷↷↷ #کانال‌کمال‌بندگی #اللهمْ‌عَجِلْ‌لِوَلِیِڪ‌الفَـــࢪَج eitaa.com/joinchat/177012741Cffe22f43ef