✅ #قرآن سرشت #استعاری دارد. 📌 #قرآن متن #آسمانی است که بشر را به باطن عالم و صحنه غیبی آن توّجه می‌دهد و این متن آسمانی باید #سرشت‌استعاری داشته باشد. از این رو، در متن #قرآن ارتباطی میان همه عوالم و زمینه‌های مختلف و ساحت‌های گوناگون وجودی #بشری می‌یابیم. به همین دلیل، می‌بینیم که #آیات راجع به طبیعت و جهان و آسمان‌ها در لابلای #آیات ناظر به معارف توحیدی و حقایق انفسی - حقایق راجع به عالم درون انسان - و سخن از آسمان ها در لابلای بحث از عالم طبیعت و زمین و آدمیان و سخن از تاریخ با توّجه به عالم طبیعت و خلقت آمده و قرآن بی‌وقفه میان این حوزه‌ها ارتباط برقرار می‌کند. 📌 برای فهم قرآن باید به سرشت #استعاری آن توّجه کرد. #قرآن همه عالم و همه زمینه‌ها و ساحت‌های گوناگون وجودی بشر را یک کل به هم پیوسته می‌بیند و وجود شباهت‌های #هستی‌شناختی و #معرفت‌شناختی میان آنها را مورد تأکید قرار می‌دهد و #معارف #توحیدی را با توّجه به آنها بیان می‌کند. برای فهم قرآن باید به این سرشت استعاری توّجه نمود و انتقال‌های فضایی - انتقال از فضایی به فضای دیگر و از زمینه‌ای به زمینه دیگر - را به عنوان یک اصل در فهم قرآن در نظر گرفت. از این‌رو، #زبان‌قرآن، زبان #استعاره‌های‌مفهومی است؛ قرآن مدام از #استعاره‌های‌مفهومی برای بیان #حقایق و #معارف کمک می‌گیرد. برگرفته از کتاب استعاره‌های مفهومی و فضاهای قرآن، 👇👇👇 https://hekmatebaleghe.ir @hekmatebaleghe