امام على عليه السلام : مَن طالَت فِكرَتُهُ ، حَسُنَت بَصيرَتُهُ . هر كه مدّت درازى بينديشد ، بينشش نيكو شود. (غرر الحكم : ۸۳۱۹ ) امام على عليه السلام :  كلُّ يَومٍ يُفيدُكَ عِبَرا ، إن أصحَبتَهُ فِكرا .  اگر هر روزِ خود را با انديشه همراه كنى ، آن روز به تو عبرتها آموزد. ( غرر الحكم : ۶۹۰۰ ) امام على عليه السلام :  نَبِّهْ بالتَّفَكُّرِ  قَلبَكَ  و جافِ عنِ الليلِ جَنبَكَ  و اتَّقِ اللّه َ رَبَّكَ .  با انديشيدن  دلت را هوشيار كن و شب هنگام از بستر پهلو تهى گردان ( برخيز) و از خداوند، پروردگارت ، بترس. ( الكافي : ۲/۵۴/۱ ) امام على عليه السلام : التفكُّرُ،  يَدعُو إلَى البِرِّ و العَمَلِ بهِ .  انديشيدن، به نيكى و عمل به آن فرا مى خواند. ( الكافي : ۲/۵۵/۵ ) امام على عليه السلام : لا تُخْلِ نفسَكَ مِن فِكرَةٍ تَزيدُكَ حِكمَةً  و عِبرَةٍ تُفيدُكَ عِصمَةً . نفْس خود را از انديشه اى كه به حكمت تو بيفزايد و عبرتى كه به تو مصونيت بخشد خالى مدار. (غرر الحكم : ۱۰۳۰۷ ) امام على عليه السلام :  تَمييزُ الباقي مِن الفاني مِن أشرَفِ النَّظرِ تميز دادن ماندنى از رفتنى، از شريف ترين انديشه هاست. (غرر الحكم : ۴۴۹۴ ) امام على عليه السلام :  إنّما البَصيرُ مَن سَمِعَ فَتَفَكَّرَ و نَظَرَ فأبصَرَ  و انتَفَعَ بالعِبَرِ ؛ ثُمّ سَلَكَ جَدَدا واضِحا يَتَجنَّبُ فيهِ الصَّرعَةَ في المَهاوي . بصير كسى است كه بشنود و بينديشد، ببيند و بينا شود و از عبرتها بهره گيرد ؛  سپس راه آشكار و روشن را در پيش گيرد و از افتادن در پرتگاههاى آن  بپرهيزد. ( نهج البلاغة : الخطبة ۱۵۳ ) امام على عليه السلام :  رَحِمَ اللّه ُ امرأً تَفَكَّرَ فاعتَبَرَ  و اعتَبَرَ فأبصَرَ (أقصَرَ) . فكأنَّ ما هُو كائنٌ مِن الدنيا ، عَن قَليلٍ  لم يَكُن ، و كأنَّ ما هُو كائنٌ مِن الآخِرَةِ  ، عمّا قَليلٍ لم يَزَلْ . خداوند رحمت كناد كسى را كه بينديشد و پند گيرد و پند گيرد و بينا شود . گويى آنچه از دنيا باقى است ،  به زودى از بين مى رود و آنچه از آخرت است ، همواره خواهد بود. ( نهج البلاغة : الخطبة 

امام على عليه السلام :  اِفْكِرْ ،  تُفِقْ . بينديش ، تا [ از خواب غفلت ] به هوش آيى. ( غرر الحكم : ۲۲۲۵ ) امام على عليه السلام : ما ذَلَّ  ، مَن أحسَنَ الفِكرَ كسى كه انديشه اش نيكو باشد ، خوار نگردد. (غرر الحكم : ۹۴۵۸ ) امام على عليه السلام : أصلُ العَقلِ ، الفِكرُ و ثَمَرتُهُ ،  السَّلامَةُ . ريشه خِرد ، انديشه است و ميوه اش ، سالم ماندن [ از خطا و عذاب ]. (غرر الحكم: ۳۰۹۳ ) امام على عليه السلام : أصلُ السَّلامَةِ مِن الزَّلَلِ ، الفِكرُ قَبلَ الفِعلِ  و الرَّوِيَّةُ قَبلَ الكلامِ .   ريشه سالم ماندن از لغزشها ، انديشيدن پيش از عمل كردن است و سنجيدن پيش از سخن گفتن. ( غرر الحكم : ۳۰۹۸ ) امام على عليه السلام : بالفِكرِ تَنجَلي غَياهِبُ الاُمورِ . با انديشيدن است كه تاريكيهاى كارها روشن مى شود. ( غرر الحكم : ۴۳۲۲ ) امام على عليه السلام : إذا قَدَّمتَ الفِكرَ في جَميعِ أفعالِكَ ، حَسُنَت عَواقِبُكَ في كُلِّ أمرٍ .  اگر در تمام كارهايت انديشه را پيش اندازى ، فرجام هر كار تو نيكو شود. ( غرر الحكم : ۴۱۰۵ ) امام على عليه السلام : دَوامُ الفِكرِ و الحَذرِ ،  يُؤمِنُ الزَّلَلَ و يُنجي مِن الغِيَرِ . انديشه و هوشيارىِ مداوم ، از لغزشها مصون مى دارد و از دگرگونيها [ ى نعمتها ] رهايى مى بخشد. ( غرر الحكم : ۵۱۴۹ )

امام على عليه السلام : مَن أسهَرَ عَينَ فِكرَتِهِ ، بَلَغَ كُنهَ هِمَّتِهِ . هر كه ديده انديشه خود را شبها بيدار نگه دارد ، به اوج خواست خويش دست يابد. (غرر الحكم : ۸۷۸۴ ) امام على عليه السلام : الفِكرُ ، يُفيدُ الحِكمَةَ . انديشه ، حكمت به بار مى آورد. ( غرر الحكم : ۸۷۸ ) امام على عليه السلام :  الفِكرُ ، جَلاءُ العُقولِ . انديشه ، جلا دهنده خردهاست. ( غرر الحكم : ۹۳۵ ) امام على عليه السلام : الفِكرُ ، يُنيرُ اللُّبَّ .  انديشه ، دل و خرد را روشن مى گرداند. ( غرر الحكم : ۳۶۹ ) امام على عليه السلام :  الفِكرُ ، رُشدٌ  و الغَفلَةُ ، فَقدٌ . انديشه، مايه راهيابى است و غفلت ،  موجب گمراهى . ( غرر الحكم : ۸۵ ) امام على عليه السلام : الفِكرُ، إحدَى الهِدايَتَينِ .  انديشه ، يكى از دو هدايت است. ( غرر الحكم : ۱۶۱۶ ) امام على عليه السلام :  الفِكرُ في الخَيرِ ، يَدعُو إلَى العَمَلِ بهِ . انديشه كردن در خوبيها  ، انگيزه به كار بستن آنها مى شود. ( غرر الحكم : ۱۳۹۵ ) امام على عليه السلام :  الفِكرُ في العَواقِب  ، يُنجي مِن المَعاطِبِ . انديشه در سرانجام كارها ، از مهلكه ها مى رهاند. ( غرر الحكم : ۱۴۶۰ ) امام على عليه السلام : الفِكرُ ، يُوجِبُ الاعتِبارَ  و يُؤمِنُ العِثارَ  و يُثمِرُ الاستِظهارَ انديشه كردن، موجب عبرت آموختن است و از لغزش ايمن مى گرداند و روشن انديشى به بار مى آورد. ( غرر الحكم : ۲۱۲۴ 

💠 یاد مرگ ⬅️ الإمامُ الصّادقُ(ع): ذِكرُ المَوتِ يُميتُ الشَّهَواتِ في النَّفسِ و يَقلَعُ مَنابِتَ الغَفلَةِ و يُقَوّي القلبَ بمَواعِدِ اللّه و يُرِقُّ الطَّبعَ و يَكسِرُ أعلامَ الهَوى و يُطفِئُ نارَ الحِرصِ و يُحَقِّرُ الدُّنيا. ياد مرگ، خواهش‌هاى نفس را مى‌ميراند و ریشه‌هاى غفلت را ريشه‌كن مى‌كند و دل را با وعده‌هاى خدا نيرو مى‌بخشد و دل آدمی را رقیق و صیقلی مى‌سازد و پرچم‌هاى هوس را درهم مى‌شكند و آتش حرص و آز را خاموش مى‌سازد و دنيا را در نظر كوچك مى‌كند. 📚مصباح الشریعة، ص171 #مرگ #خاص

#رمضان #قرآن امام رضا (علیه السلام) فرمود: مَنْ قَرَأَ فِی شَهْرِ رَمَضَانَ آیَهً مِنْ کِتَابِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ کَانَ کَمَنْ خَتَمَ الْقُرْآنَ فِی غَیْرِهِ مِنَ الشُّهُور هر کس ماه رمضان یک آیه از کتاب خدا را قرائت کند مثل اینست که درماههای دیگر تمام قرآن را بخواند. (بحار الانوار ج 93، ص 346 ) لینک کانال حدیث(کلامکم نور)👇👇 @hhaddis

#قرآن #قلب قال رسول الله صلی الله علیه و آله : اَلقَلبُ الَّذی لَیسَ فیهِ شَیءٌ مِنَ القُرآنِ کَالبَیتِ الخَرِبِ . قلبی که در آن چیزی از قرآن نباشد، هم چون خانه ویران است . کشف الاسرار میبدی 7/405 #خاص

#خاص #قرآن قالَ رَسُولُ اللّه ِ صلي الله عليه و آله: «فَضْلُ القُرآنِ عَلى سائِرِ الْكَلامِ كَفَضْلِ اللّه ِ عَلى خَلْقِهِ».  [ جامع الاخبار و الآثار، كتاب القرآن، ج 1، ص 182.] رسول خدا صلي الله عليه و آلهفرمود: بـرترى قـرآن بر سـاير سخـنها هـمانند برترى خدا بر مخـلوقات اوسـت

#قرآن قالَ رَسُولُ اللّه ِ صلي الله عليه و آله: «اَفْضَلُ عِبادَةِ اُمَّتى قِراءَةُ القُرْآنِ نَظَراً». [ كنزالعمّال، ج 1، ص 511، ح 2265.] رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: برترين عبادت امّت من روخوانى قرآن است.

عَنْ إِسْماعيلَ بْنِ عَلِيٍّ أَخى دِعْبِلٍ عَنِ الرِّضا عليه السلام: أنَّهُ خَلَعَ عَلى دِعْبِلٍ قَميصًا مِنْ خَزٍّ وَ قالَ لَهُ: إحْتَفِظْ بِهذَا القَميصِ فَقَدْ صَلَّيْتُ فيهِ أَلْفَ لَيْلَةٍ كُلُّ لَيْلَةٍ أَلْفَ رَكْعَةٍ وَ خَتَمْتُ فيهِ الْقُرْانَ أَلْفَ خَتْمَةٍ. [بحارالانوار 83: 222 ح 7] اسماعيل فرزند على برادر دعبل شاعر معروف از امام رضا عليه السلام نقل مى كند كه گفت: امام رضا عليه السلام به دعبل پيراهنى از خزّ هديه كرد و به او گفت كه قدر اين پيراهن را بدان، من هزار شب [و] در هر شبى هزار ركعت با آن نماز گذارده و هزار بار قرآن ختم نموده ام

#خاص 🔹 یکی از منابع مهم مهدوی کتاب کمال الدین و تمام النعمه مرحوم شیخ صدوق است. در باب 26 این کتاب که در موضوع غیبت #امام_زمان نگارش یافته است از امیرالمؤمنین نقل کرده است: خداى تعالى چهار چيز را در چهار چيز مخفى ساخته است؛ 1️⃣ رضاى خود را در طاعتش نهان ساخته است و مبادا چيزى از طاعتش را كوچك شماريد كه بسا آن طاعت موافق رضاى او باشد و تو ندانى؛ 2️⃣ و خشم خود را در معصيتش نهان ساخته است، مبادا چيزى از معصيتش را كوچك شماريد كه بسا آن معصيت، موافق با خشم او باشد و تو ندانى؛ 3️⃣ و اجابت خود را در دعايش نهان ساخته است و مبادا چيزى از دعايش را كوچك شماريد كه بسا آن دعا موافق با اجابت او باشد و تو ندانى؛ 4️⃣ و ولىّ خود را در ميان عبادش نهان ساخته است و مبادا كه بنده‏ اى از بندگانش را كوچك شماريد كه بسا آن بنده، ولىّ او باشد 📚 کمال الدین و تمام النعمه ، ج ۱ ص ۲۹۶

دستور العملی برای حاجات بزرگ در اينجا شايسته است دستورى بسيار بسيار گرانقدر و ارزشمند به رسم بهترين تحفه و عطيه به حضور گوهر شناس قدردان تقديم بدارم . و آن اين كه قاضى قضاعى در ( دستور معالم الحكم و مأثور مكارم الشيم من كلام اميرالمؤمنين على بن ابى طالب  عليه الصلوه و السلام) بدين صورت  نقل روايت  كرده است  كه : البراء بن عازب  قال : دخلت  على على عليه السلام فقلت  : يا اميرالمؤمنين سألتك  بالله الا خصصتنى باعظم ما خصك  به رسول الله صلى الله عليه و سلم مما خصه به جبريل مما ارسله به الرحمن عزوجل . فقال :  لولا ما سألت  ما نشرت  ذكر ما اريد ان استره حتى اضمن لحدى اذا اردت  ان تدعو باسم الله الاعظم فاقرا من اول الحديد ست  آيات  , و آخر الحشر  هو الله الذى لا اله الا هو  , الى آخرها . فاذا فرغت فتكلمت  فقل : يا من هو كذلك  افعل بى كذا و كذا . فوالله لو دعوت  به على شقى لسعد  . قال البراء : فوالله لا ادعو بها لدنيا ابدا . قال على عليه السلام : اصبت  , كذا اوصانى رسول الله صلى الله عليه و سلم غير انه امرنى ان ادعو بها فى الامور الفادحه  . براء بن عازب  گويد : بر اميرالمؤمنين عليه السلام وارد شدم و آن جناب  را به خدا سوگند دادم كه مرا به اعظم اسمايى كه خداوند رحمن جبرئيل را به ارسال آن مخصوص داشت و وى رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم را و آن حضرت  شمارا, مخصوص گردان . فرمود : اگر سئوال تو نمى بود من اراده داشتم كه آنرا تا در لحدم نهاده شوم پوشيده بدارم . هرگاه خواهى خدا را به اسم اعظم وى بخوانى , شش آيه اول حديد ( بعد از بسم الله الرحمن الرحيم  تا  و هو عليم بذات  الصدور  ) و آخر حشر از  هو الله الذى لا اله الا هو  تا آخر سوره را بخوان , و پس از آن بگو اى كسى كه چنانى با من چنين كن ( يعنى حاجت  خود را بخواه ) كه سوگند به خداوند اگر بر شقى بخوانى سعيد مى گردد . براء گفت  : قسم به خدا من آنرا براى دنيا نمى خوانم . امام عليه السلام فرمود : همين صواب  است  , رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم مرا هم اينچنين وصيت  فرمود جز اينكه مرا امر كرد كه خدا را بدان در كارهاى بزرگ  و دشوار روزگار بخوانم] دعا دستورالعمل #توحیدی

#امام_حسن_علیه_السلام : 🔅«خداى متعال، ماه رمضان را به عنوان ميدانى براى مسابقه آفريدگانش آفريد تا به وسيله فرمان بُردارى از خدا، به سوى رضاى الهى سبقت بگيرند. گروهى پيش افتاده، برنده شدند و گروهى هم عقب مانده، محروم گشتند». «إنَّ اللّهَ عز و جل خَلَقَ شَهرَ رَمَضانَ مِضماراً لِخَلقِهِ يَستَبِقونَ فيهِ بِطاعَتِهِ إلى رِضوانِهِ، فَسَبَقَ فيهِ قَومٌ فَفازُوا وتَخَلَّفَ آخَرونَ فَخابُوا». 📚 كتاب من لا يحضره الفقيه ج ٢ ص ١٧٤ ح ٢٠٥٧ #ماه_رمضان