eitaa logo
حدیث (کلامکم نور)
60 دنبال‌کننده
66 عکس
2 ویدیو
9 فایل
کَلَامُکُمْ نُورٌ وَ أَمْرُکُمْ رُشْدٌ وَ وَصِیَّتُکُمُ التَّقْوَی وَ فِعلِکَم الخَیر.... نشر معارف ودرر کلام اهل بیت سلام الله علیهم
مشاهده در ایتا
دانلود
✅ داستان کوتاه کافری از امام صادق (ع) پرسيد: چرا ميان فرزندان آدم، انسانهای شريف و انسانهای پست بوجود آمده‌؟ امام (ع) فرمود: شريف، کسی است که دستورات واجب و حرام خداست و انسان پست، کسی است که اهل است. پرسيد: مگر انسانها برتر و پایین تر ندارند؟ امام (ع) فرمود: ملاك برتری انسانها بر یکدیگر، است. پرسيد: آیا شما قائليد كه تمام اولاد آدم در ريشه برابرند و جز با بر هم فضيلتى ندارند؟ امام (ع) فرمود: آرى، من معتقدم كه اصل خلقت انسان از خاك است، و حضرت آدم پدر و حوّا مادر است. خالق همه، پروردگار يكتاست و همه انسانها بنده او هستند. بى‌ شكّ‌ خداوند از ميان بنى آدم گروهى را برگزيد و ولادتشان را پاك و بدنشان را طاهر نمود، و آنان را در صلب مردان و رحم زنان حفظ‍‌ كرد، و تمام انبياء را از ميان همين افراد متولد کرد. پس اين گروه پاكترين شاخه‌ های نسل حضرت آدم هستند. اين پاکی براى آن نبود که كارى کرده بودند و مستحقّ‌ آن شده بودند. بلكه خداوند در همان عالم دريافته بود كه اين پیامبران از او نموده و بندگی او را مى‌كنند و به او شرك نمى‌ورزند. پیامبران سپس در پرتو از خدا به كرامت و منزلت بالایی نزد خدا رسيدند، و آنها در شرافت و برتری و حسب با دیگران یکسانند. بدان که هر كس را رعایت نمايد، خدا او را گرامى می دارد، و هر كس از دستورات خدا كند، محبوب او می شود، و خداوند محبوب خود را با آتش عذاب نمی كند. زندیق پرسيد: چرا خدا تمام خلق را و موحّد نيافريد با اينكه بر اين كار قادر و توانا بود؟ امام (ع) فرمود: در اين صورت ثواب و پاداش معنايى نداشت، زيرا اگر کار انسانها فقط‍‌ بود، بهشت و جهنّمى در کار نبود. خداوند انسان را آفريد و او را امر به از خود نمود و از نهی کرد، و با ارسال پیامبران، احتجاج کرد و با كتابهاى آسمانى، حجّت را بر آنان تمام كرد تا دو گروه و شوند. به خاطر از خدا پاداش بگیرند و به خاطر از خدا عذاب شوند. 📚 الاحتجاج , جلد۲ , صفحه۳۳۶ ✍️ شرح: و از خدا همان انجام و ترک است. این عامل برتری پیامبران... نفی نژادپرستی
۲۶ فروردین
🔆نعمت واقعی چیست؟ نويسنده امام رضا عليه السلام بنام ابراهيم بن عباس گويد: در خدمت امام بوديم كه يكى از فقها سئوال كرد معنى نعيم در آيه شريفه (در آنروز از نعمت سئوال خواهيد شد(۱)) آب سرد است . امام با صداى بلند فرمود: اينطور تفسير مى كنيد؟! و هر كسى به نوعى تفسير مى نمايد يكى مى گويد: منظور آب سرد است ، بعضى گويند: مراد خواب است ، عده اى گويند: غذاى خوش طعم است !! همانا پدرم از پدرش حضرت صادق عليه السلام نقل فرمود كه با ناراحتى امام به عده اى كه اينطور تفسير مى كردند، فرمود: هرگز خدا چيزهائى كه به مخلوق تفضل فرموده سئوال نخواهد كرد و منت نمى گذارد، اين كار از مخلوق ناشايست است كه از غذا و آب و چيزهائى ديگر به ديگران داده منت گذارد، چگونه مى توان بخداى بزرگ نسبت داد چيزى را كه براى مردم شايسته نيست . ولى نعيم (۲) دوستى و ولايت بما خاندانست كه خداوند بعد از توحيد و نبوت از آن سئوال خواهد كرد، بنده اگر به لوازم ولايت و محبت وفا كند به نعمتهاى بهشت كه زوال ندارد ميرسد.(۳) 📚۱-لتسالن يومئذ عن النعيم : تكاثر: 8. ۲- ولكن النعيم حبنا اهل البيت و موالاتنا يسال الله عنه بعد التوحيد و نبوة رسول صلى الله عليه و آله . ۳- داستانها و پندها 4/ 103 - ينابيع المودة 1/
۲۶ فروردین
2053 - وَ قالَ‏ الامام الحسین عليه السلام: ما مِنْ عَبْدٍ قَطَرَتْ عَيْناهُ فِينا قَطْرَةً، أَوْ دَمَعَتْ عَيْناهُ فِينا دَمْعَةً إِلاَّ بَوَّأَهُ اللَّهُ بِهَا فِى الْجَنَّةِ حُقُباً هيچ بنده‏اى نيست كه براى ما قطره اشكى بريزد و يا قطره‏اى گريه كند، مگر اينكه خداوند بخاطر آن قطرات اشك او را جاودانه در بهشت جاى دهد. کتاب احادیث الطلاب ص 592
۲۶ فروردین
امیرالمؤمنین امام علی (علیه السلام) : ✍ إذا أبصَرَتِ العَينُ الشَّهوَةَ عَمِيَ القَلبُ عَنِ العاقِبَةِ 🖌 آنگاه که چشم‌ ، صحنه های شهوت‌ آلود ببیند ، دل از دیدن پایانِ کارها ، نابینا می‌گردد. 📓 غرر الحکم ، حدیث ۴۰۶۳
۲۷ فروردین
حدثنى محمد بن موسى بن المتوکل رضى الله عنه قال حدثنى على بن الحسین السعد ابادى عن احمد بن ابى عبدالله عن على بن الحکم عن سیف بن عمیهر عن زید الشحام عن ابى عبدالله علیه السلام قال: من قال الحمدلله کما هو اهله شغل کتاب السماء قلت و کیف یشغل کتاب السماء قال یقولون اللهم انا لا نعلم الغیب فقال فیقول اکتبوها کما قالها عبدى و على ثوابها. امام صادق علیه السلام فرمودند: کسى که بگوید این ذکر را ”الحمدلله کما هو اهله” (فرشتگان) نویسندگان آسمانى نمى توانند ثواب آن را بنویسند. عرض کردم: چرا؟ فرمود: چون (ثواب آن را نمى دانند و) عرضه مى دارند: خدایا! از غیب آگاهى نداریم و خدا مى فرماید: هر چه بنده ام مى گوید، بنویسید و ثواب آن باشد به عهده من. ترجمه ذکر: همه ثنا ها مخصوص خداوند است ؛ همان گونه که شایسته آن است. حضرت امام صادق علیه السلام میفرمایند: «مَنْ قَالَ ;اَلْحَمْدُ لِلَّهِ کَمَا هُوَ أَهْلُهُ; شَغَلَ اَللَّهُ کُتَّابَ اَلسَّمَاءِ قِیلَ وَ کَیْفَ یَشْغَلُ کُتَّابَ اَلسَّمَاءِ قَالَ یَقُولُونَ اَللَّهُمَّ إِنَّا لاَ نَعْلَمُ اَلْغَیْبَ فَقَالَ فَیَقُولُ اُکْتُبُوهَا کَمَا قَالَهَا عَبْدِی وَ عَلَیَّ ثَوَابُهَا» هر که «الحمد لله کما هو اهله» گوید، نویسندگان آسمان (فرشتگان) از نوشتن پاداش او درمانده شوند. عرض کردم: چگونه نویسندگان آسمان درمانده شوند؟ امام علیه السلام فرمود: فرشتگان گویند: خداوندا ما از نهان آگاه نیستیم، و خداوند فرماید : همان گونه که بنده ام این ذکر را می گوید بنویسید و پاداش آن بر من است. هشام بن احمر می‏گوید: در اطراف مدینه به همراه امام موسی کاظم علیه السلام حرکت می‏کردم که حضرت از مرکب خود به زیر آمد و به سجده افتاد. سجده به طول انجامید تا آنکه حضرت سر بلند کرد و سوار بر مرکب گردید. عرض کردم: فدایت شوم، چرا سجده شما طولانی شد؟ فرمودند: «انّنی ذکرت نعمه انعم اللّه بها علی فاحببت ان اشکر ربی» ؛ به یاد یکی از نعمت‏هایی افتادم که پروردگار ارزانی‏ام داشته بود، دوست داشتم شکر آن نعمت را به جای آورم
۲۸ فروردین
🌟فضیلت دعای کمیل در شب جمعه🌟 ✍کمیل گفت: با مولایم علی علیه السلام در مسجد بصره نشسته بودم و گروهی از اصحابش گرد او جمع شده بودند. یکی از آنها عرض کرد معنای فرمایش خدای تعالی که فرموده: فیها یفرّق کلّ امر حکیم چیست؟ آن حضرت فرمود: شب نیمه شعبان است به آن کسی که جانم به دست اوست بنده ای از بندگان خدا نیست مگر اینکه آنچه از نیک و بدبر او جاری می شود در شب نیمه شعبان بر او مقرر شده است و هیچ بنده ای آن شب را احیاء ندارد و دعای خضرع را نمی خواند مگر اینکه دعای او مستجاب گردد! ✅ هنگامی که حضرت به منزل بازگشت من شبانه به خدمتشان رفتم و درب را کوبیدم فرمود: ای کمیل! تو را چه مطلبی است؟ عرض کردم یا امیرالمؤمنین! مطلبم دعای خضرع است. فرمود: ای کمیل! بنشین و هنگامی که این دعا را حفظ کردی در هر شب جمعه یا در ماهی یک مرتبه یا در سالی یک مرتبه، یا در عمر خودت یک مرتبه آن را بخوان خداوند از تو چاره سازی و یاریت کند روزیت دهد و هرگز مغفرت خود را از تو باز ندارد. 👌 سپس فرمود بنویس: اللهم انی اسئلک برحمتک الّتی وسعت کل شی ء.... 📚 المراقبات، ص ۱۹۳ به نقل از اقبال
۲۸ فروردین
🖌 هر کس بعد از هر نماز واجب به خواندن آية‌الكرسی مداومت داشته باشد از دنيا نخواهد رفت تا زمانی که جايگاه خود را دربهشت ببيند. 📚 خواص الآیات ، ص ۱۹
۲۸ فروردین
وَاذْكُرِ اسْمَ رَبِّكَ وَتَبَتَّلْ إِلَيْهِ تَبْتِيلًا ﴿۸﴾ و ياد كن نام پروردگارت را و منقطع شو بسوى او منقطع شدنى 🔷مجمع البحرین قوله تعالی (وَتَبَتَّلْ إِلَیْهِ تَبْتِیلاً) [ ۷۳ / ۸ ] أی انقطع إلی الله تعالی وانفرد. والتَّبَتُّلُ: الانقطاع إلی الله تعالی وإخلاص النیة. وأصل ذلک من الْبَتْلِ وهو القطع کأنه قطع نفسه عن الدنیا. یقال بَتَلْتُ الشیء أَبْتِلُهُ بالکسر: إذا قطعته وأبنته من غیره.
۲۸ فروردین
بعضی از عرفا از برخی انبیاء پرسیدند چگونه خدا بعد از آن همه کرامت، نعمت را از بلعم گرفت!؟ پاسخ آمد خدا فرمود:حتی یک بار مرا شکر نکرد و اگر حتی یک روز شکر می کرد آنچه به او داده بودم را نمی گرفتم. (ترجمه از محمد امین احمدپور) منهاج العارفین ابوحامد غزالی
۲۹ فروردین
الباقر (علیه السلام)- عَنْ یُونُسَ‌بْنِ‌یَعْقُوبَ عَمَّنْ ذَکَرَهُ عَنْ أَبِی‌جَعْفَرٍ (علیه السلام) فِی قَوْلِهِ تَعَالَی: وَ أَنْ لَوِ اسْتَقامُوا عَلَی الطَّرِیقَةِ لَأَسْقَیْناهُمْ ماءً غَدَقاً. قَالَ: یَعْنِی لَوِ اسْتَقَامُوا عَلَی وَلَایَهًِْ عَلِیِّ‌بْنِ‌أَبِی‌طَالِبٍ أَمِیرِالْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) وَ الْأَوْصِیَاءِ مِنْ وُلْدِهِ (علیه السلام) وَ قَبِلُوا طَاعَتَهُمْ فِی أَمْرِهِمْ وَ نَهْیِهِمْ لَأَسْقَیْنَاهُمْ مَاءً غَدَقاً یَقُولُ لَأَشْرَبْنَا قُلُوبَهُمُ الْإِیمَانَ وَ الطَّرِیقَهًُْ هِیَ الْإِیمَانُ بِوَلَایَهًِْ عَلِیٍّ (علیه السلام) وَ الْأَوْصِیَاءِ. امام باقر (علیه السلام)- یونس‌بن‌یعقوب از کسی که آن را از امام باقر (علیه السلام) نقل می‌کند، گوید: امام باقر (علیه السلام) درباره‌ی قول خداوند متعال: وَ أَنْ لَوِ اسْتَقامُوا عَلَی الطَّرِیقَةِ لَأَسْقَیْناهُمْ ماءً غَدَقاً، فرمود: «یعنی اگر بر ولایت امیرمؤمنان علی‌ّبن‌ابی‌طالب (علیه السلام) و اوصیای (علیهم السلام) از فرزندان او استوار شوند و اطاعت آن‌ها را در امر و نهیشان بپذیرند، با آب فراوان [باران] سیرابشان می‌کنیم. یعنی ایمان را در دلشان جایگزین می‌کنیم. و منظور از طریقه، همان ایمان به ولایت علی (علیه السلام) و جانشینان اوست» الکافی
۲۹ فروردین
الباقر (علیه السلام)- عَنْ أَبِی‌بَصِیرٍ قَالَ سَأَلْتُ أَبَاجَعْفَرٍ (علیه السلام) عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ: إِنَّ الَّذِینَ قالُوا رَبُّنَا اللهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا قَالَ: هُوَ وَ اللَّهِ مَا أَنْتُمْ عَلَیْهِ وَ هُوَ قَوْلُهُ تَعَالَی: وَ أَنْ لَوِ اسْتَقامُوا عَلَی الطَّرِیقَةِ لَأَسْقَیْناهُمْ ماءً غَدَقاً قُلْتُ: مَتَی تَتَنَزَّلُ عَلَیْهِمُ الْمَلَائِکَهًُْ {بِ} أَلَّا تَخافُوا وَ لا تَحْزَنُوا وَ أَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِی کُنْتُمْ تُوعَدُونَ نَحْنُ أَوْلِیاؤُکُمْ فِی الْحَیاهًِْ الدُّنْیا وَ فِی الْآخِرَهًِْ فَقَالَ عِنْدَ الْمَوْتِ وَ یَوْمَ الْقِیَامَهًِْ. امام باقر (علیه السلام)- ابوبصیر گوید: از امام باقر (علیه السلام) درباره‌ی آیه: کسانی که گفتند: «پروردگار ما الله است»، سپس استقامت کردند. (فصّلت/۳۰) پرسیدم. فرمود: «به خدا قسم! آیه همان راهی را می‌گوید که شما می‌پیمایید و این هم اشاره به همان است: وَ أَنْ لَوِ اسْتَقامُوا عَلَی الطَّرِیقَةِ لَأَسْقَیْناهُمْ ماءً غَدَقاً. [اگر آن‌ها در راه ائمه (علیهم السلام) استقامت به خرج دهند از آب خوشگوار به آن‌ها می‌آشامانیم]. پرسیدم: «آقا! ملائکه چه وقت بر آن‌ها نازل می‌شوند و می‌گویند: «نترسید و غمگین مباشید، و بشارت باد بر شما به آن بهشتی که به شما وعده داده شده است! (فصّلت/۳۰)». فرمود: «هنگام مرگ و روز قیامت». تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۷، ص۱۰۲  بحارالأنوار، ج۲۴، ص۲۶/ بحارالأنوار، ج۲، ص۱۵۱؛ «بتفاوت»/ تأویل الآیات الظاهرهًْ، ص۵۲۴/ بحارالأنوار، ج۲۴، ص۲۹؛ «بتفاوت»/ نورالثقلین؛ «قلت متی تتنزل ... یوم القیامهًْ» محذوف
۲۹ فروردین
الصّادق (علیه السلام)- عَنْ بُرَیْدٍ‌الْعِجْلِیِّ قَالَ سَأَلْتُ أَبَاعَبْدِاللَّهِ (علیه السلام) عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ: وَ أَنْ لَوِ اسْتَقامُوا عَلَی الطَّرِیقَةِ قَالَ: یَعْنِی عَلَی الْوَلَایَهًِْ لَأَسْقَیْناهُمْ ماءً غَدَقاً. قَالَ: لَأَذَقْنَاهُمْ عِلْماً کَثِیراً یَتَعَلَّمُونَهُ مِنَ الْأَئِمَّهًِْ (علیهم السلام) قُلْتُ قَوْلُهُ: لِنَفْتِنَهُمْ فِیهِ قَالَ إِنَّمَا هَؤُلَاءِ یَفْتِنُهُمْ فِیهِ یَعْنِی الْمُنَافِقِینَ. امام صادق (علیه السلام)- برید عجلی گوید: از امام صادق (علیه السلام) درباره‌ی آیه: وَ أَنْ لَوِ اسْتَقامُوا عَلَی الطَّرِیقَةِ پرسیدم. فرمود: «یعنی ولایت؛ لَأَسْقَیْناهُمْ ماءً غَدَقاً؛ یعنی به آن‌ها علم زیادی که از ائمّه (علیهم السلام) می‌آموزند، می‌چشانیم». عرض کردم: «پس معنی این [مطلب]: لِنَفْتِنَهُمْ فِیهِ چیست»؟ فرمود: «یعنی تا منافقین را در این مورد بیازمابیم». تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۷، ص۱۰۴  بحارالأنوار، ج۲۴، ص۲۹/ تأویل الآیات الظاهرهًْ، ص۷۰۳/ البرهان 🔷(جن/ ۱۶) الباقر (علیه السلام)- الطَّرِیقَهًُْ هِیَ وَلَایَهًُْ عَلِیِ‌بْنِ‌أَبِی‌طَالِبٍ (علیه السلام) وَ الْأَوْصِیَاء (علیهم السلام). امام باقر (علیه السلام)- طریقت، همان ولایت علیّ‎ّبن‌ابی‌طالب (علیه السلام) است. تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۷، ص۱۰۶  الصراط المستقیم، ج۱، ص
۲۹ فروردین