داستان‌های متفاوت، در زمان و موقعیت مشترک.

-

خیلی دوست داشتم انکارت کنم. یعنی کردم. چند ماهی می‌شه. و اولین‌بارم هم نیست. گاهی از این فراموش کردن می‌ترسم. من عادت کردم. به فکر کردن بهت، به خیال‌پردازی با مضمونِ تو و به هر چیزی که یه سرش بهت برمی‌گرده. ولی خب تا میام با خودم بگم "عطرت داره از پیرهنی که جا گذاشتی، می‌پره"، باز یادم می‌‌افته که نه. تو عجین شدی با من. تو از اولشم وجود نداشتی. نمی‌دونم چرا انزوا ام رو با حضورِ تو پر کردم. کم‌کم دارم این نمایشو باور می‌کنم. نمایشی که هیچ بازیگری نداره!

📪 پیام جدید رکب خوردم دیر شد #دایگو

دفعه‌های بعدی هم هست🤝 پ‌ن: کسایی که آیدی فرستادن رو دیدم* یه عصر که همه چی ردیف بود همه با هم میایم برای صحبت::

. . .

امید را پذیرفته‌ام و این درست به آن معناست که ناامیدی را پذیرفته‌ام. -بازم گروس.

فردا عصر چطوره؟ به موضوعاتی که دوست دارید صحبت کنیم هم فکر کنید*

[صدای نوازنده‌‌ای که نرفته روی صحنه]

[من و تک‌ستاره‌ی آسمان و زمینی که به شدت شلوغ است برای زیستن]

وای یادم رفت.

من برای بیست و هشتِ مهر خیلی استرس دارم حقیقتا.

اصلا خودِ این تاریخ استرس‌زاست.

-

[اگه من خودم تاریکی بودم چی..؟]

-

[اگه زورِ تاریکی بیش‌تر از شعله‌‌های شمع بود چی؟]

خب چالش داریم : شما بیاین این پیامو فور کنین چنلتون ... و آیدی چنلو برام بفرستین و یه رنگ بگین ... منم با یه کلیپ با رنگی که گفتین ،سوپرایزتون کنم(مثلا شما خبر ندارین) آیدیم : @monajemk 📚@onlybook

زرشکی.

_هیرمان؛ اینجا زمستونه،فصل مورد علاقه من) ادمینش واسم زیادی دوست داشتنیه . . . پر از نوشته هاییه که عمیقا لبخند میشونه رو لبم) پر از عکسایی که میشه ساعت ها بهشون خیره شد و نوشت . . پر از صوت هایی که روحتو نوازش میکنه و غماتو میشوره میبره )) اینجا واسم شبیه اتاق ی روانپزشکه وسط ی روستای شمالی، با هوای بارونی و مه آلود))) همینقدر دوست داشتنی و عزیز💙

این‌ توصیفات و تشبیه‌ها انقدر شیرین و قشنگ بود که فقط می‌تونم بگم وای و یک دنیا تشکر کنم. =))))))

خیلی دوستش بدارید.