آها. دلم به حال خودم و همه درون‌گرا های دیگه میسوزه که نه کسی واقعا خود واقعی مونو میشناسه، نه کسی واقعا و صد درصد مارو میفهمه، نه کسی میدونه توی مغز مون چی میگذره، نه... بعد تازه دردناک تر اینه که به خاطر یه چهره اشتباهی که ازت وجود داره و خود واقعیت نیست قضاوت هم میشی.

ما درون گرا ها، باور کنید خیلی آدم های منظمی هم هستیم ولی فقط توی خلوت خودمون. ماها خیلی هم منطقی هستیم ولی توی ذهن مون، ماها خیلی هم صحبت میکنیم ولی وقتی که تنها باشیم. پس لطفاااا بذارید ما درون‌گرا ها زندگی کنیممم.

میدونید طبق تستِ معتبر و جهانیه MB‌TI من ٩٣ درصد درون‌گرام :)

مث این میمونه که کل زندگی تون در حال فیلم بازی کردن باشین نه؟

امشب مامانم داشت برای یه نفر تعریف می‌کرد که اره از بچگی هرجا میربردمش، مثلا ۶ ماهش اینا بود همه دوستام میگفتن اخه مگه میشه؟ بچه شیش ماهه مگه میشه انقدر خانوم باشه؟ یا چند دقیقه بعدش داشت میگفت که همه می‌موندن که چجوری من بچه ۵ ۶ ماهه رو با خودم میبرم هیات چند ساعت و این صداش در نمی اومد. و خب الانم مثلا من خیلی خانمم! توی فامیل کسی اگع بخواد به بچش چیز یبگه میگه فلانی (من) رو ببین، ببین چقدر خانومه، ببین چقدر متینِ، ببین چقدر آرومه... ببین بی ادبی نمیکنه، ببین چقدر همه چیزو رعایت میکنه، ببین چقدر عاقله، ببین... و خب لازم به ذکره که بگم من میشه گفت هیچ کدوم از اینا نیستم! من فقط درون‌گرام!

اتفاقا من خیلی پر حرفم ولی شماها کسایی نیستید که بخوام براشون حرف بزنم! اتفاقا من میتونم خیلی زبون دراز باشم ولی شما ها کسایی نیستید که بخوام وقت بذارم برای جواب دادن شون. مشکل از من نیست، شما ها نمی‌تونید منِ واقعی رو ببینید. و اللللبته که منم مثل جونم از خود واقعیم محافظت میکنم و قایمش میکنم!

امشب حسابی حرفم اومده. اصولا ساعت از یک که میگذره مغز من میره رو حالا اُتو. اتوماتیک فکر میکنه. ( البته این برای کل روز صدق میکنه) اتوماتیک حرفایی رو میزنه که نباید و اتوماتیک کارایی میکنه که نباید!

میدونید در مورد این مطالعه کردم. میگفت اگر میخواید از کسی چیزی بپرسید و اون فرد جواب بده بذارید ازش شب بپرسید چون شب مغز خسته ست و فقط دنبال راهی‌ برای رفع و رجوع کردن اتفاقاته! اینجوریه که شما اگه چیزی بپرسید اون فرد برای از بین بردن مشغله فکری، سریع جواب میده که درگیرش نشه.

حالا مغز من شبا که میشه یه چیزایی بهش میرسه و یه کارایی میکنه که یکم خودشو بروز بده، کاری که من توی طول روز اجازه شو بهش نمیدم.

به جرات میتونم بگم. هیچ کدوم از آدم های زندگیم، نه صد در صد، بلکه دقیقا ٩٠ درصد هم منِ واقعی رو نمیشناسن! فکر کنم اگه این حقیقت رو بفهمن براشون ترسناک باشه، خب شما فکر کن بفهمی چندین سال یه آدم داشته چیزی که نیست رو بهت نشون می‌داده و تو کلا در حال گول خوردن بودی!