درگیری و فشار ذهنی ای که کارام روم دارن، صدبرابر بدتر از درگیری و فشار فیزیکی و بدنیه

چون مشغول یه سری کارای دیگم و این باعث حس مزخرفِ "الان به جای این کار باید سر کارای خودم میبودم و سریعتر تموم شون میکردم" میشه

که خب البته این چیزایی که درگیرشم اولویت بیشتری دارن

بعیده این نکته رو شنیده باشید #امواج

بدنم در برابر هر محرک استرس‌زا، ناخوشایند، جدید: حالا بذا یه حالت تهوع بگیرم ببینم چی میشه •لیْ• 🎩 @Social_Twitter

شخص شخیص من:

با تمام علاقم نسبت به بچه ها دلم میخواد بچه هایی رو که بیس چاری فقط جیغ میزننو تا شعاع سه کیلومتری از خودم دور کنم :|

به عنوان آدمی‌ که از لحاظ شخصیتی جز دسته سمعی ها(شنیداری ها) هستم، نیاز دارم اطرافیانم درک کنن که من عاشق خوندن و نوشتنم. حرفامو باید بنویسم و دوست دارم احساساتم رو با نوشتن کلمات بهشون نشون بدم و خب خوشحال میشم دیگران هم حرفاشونو برام بنویسن... پ.ن: علاقه به نوشتن و خوندن مشخصه‌ی بارز آدم های سمعی‌ِ

کلا تو ابراز احساسات و ساختار شخصیتی سه نوع آدم داریم. سمعی بصری لمسی بگردین پیدا کنین جز کدوم دسته این؟ خیلی به شناخت خودتون کمک میکنه

اصولا آدم باید یکی رو تو زندگیش داشته باشه که هر دفعه که به معنای واقعی کلمه یه خراب کاری ای کرد راحت و بی‌دغدغه بره جلوش بشینه و صاف بگه: من دوباره گند زدم! و بدون نگرانی و ترس از قضاوت شدن و سرکوفت شنیدن مطمئن باشه که اون آدم دوباره و دوباره کمکش میکنه و باهم داستانو حل میکنن

کاش مغزم یه دکمه آن و آف داشت، میزدم و راحت میخوابیدم🥲😂 این حجم از اورثینکینگ برتابیدنی نیست

امشب، حرم، زیارت، جاده، مداحی و آدم هایی که دوسشون دارم... :)