یکی صدای توی سر منو خفه کنه

وقتی شما درون‌گرایید و براتون یه بحثی پیش میاد، شما حرف نمی‌زنید و با این حال که حق با شماست سکوت می‌کنید. در ظاهر البته! توی باطن تون مدام یه صدایی داره حرف میزنه و میشه گفت کلا به عنوان یه موجود مستقل توی وجود شما زندگی میکنه. و خب بعضی وقتا انقد حرف میزنه توی سرتون که دلتون میخواد به معنی واقعی کلمه خفه ش کنید :|

بعضی وقتا دلم میخواد یه سری چیز هارو از مغزم برای همیشه بندازم بیرون ولی فراموش نکنم که این کارو کردم. یعنی بعدش بدونم که یه سری افکار و حرف های مزاحم رو از مغزم انداختم بیرون و الان بهشون دسترسی ندارم. اونوقت از اعماق وجود لذت ببرم.

آها. دلم به حال خودم و همه درون‌گرا های دیگه میسوزه که نه کسی واقعا خود واقعی مونو میشناسه، نه کسی واقعا و صد درصد مارو میفهمه، نه کسی میدونه توی مغز مون چی میگذره، نه... بعد تازه دردناک تر اینه که به خاطر یه چهره اشتباهی که ازت وجود داره و خود واقعیت نیست قضاوت هم میشی.

ما درون گرا ها، باور کنید خیلی آدم های منظمی هم هستیم ولی فقط توی خلوت خودمون. ماها خیلی هم منطقی هستیم ولی توی ذهن مون، ماها خیلی هم صحبت میکنیم ولی وقتی که تنها باشیم. پس لطفاااا بذارید ما درون‌گرا ها زندگی کنیممم.

میدونید طبق تستِ معتبر و جهانیه MB‌TI من ٩٣ درصد درون‌گرام :)

و خب اگر بهتون بگم توی وجودم آدمی زندگی میکنه و حقیقتی از من وجود داره که حتی نزدیک ترین آدم های زندگیم مثل پدر و مادرم هم اون رو کاملا ندیدن، دروغ نگفتم...

مث این میمونه که کل زندگی تون در حال فیلم بازی کردن باشین نه؟

امشب مامانم داشت برای یه نفر تعریف می‌کرد که اره از بچگی هرجا میربردمش، مثلا ۶ ماهش اینا بود همه دوستام میگفتن اخه مگه میشه؟ بچه شیش ماهه مگه میشه انقدر خانوم باشه؟ یا چند دقیقه بعدش داشت میگفت که همه می‌موندن که چجوری من بچه ۵ ۶ ماهه رو با خودم میبرم هیات چند ساعت و این صداش در نمی اومد. و خب الانم مثلا من خیلی خانمم! توی فامیل کسی اگع بخواد به بچش چیز یبگه میگه فلانی (من) رو ببین، ببین چقدر خانومه، ببین چقدر متینِ، ببین چقدر آرومه... ببین بی ادبی نمیکنه، ببین چقدر همه چیزو رعایت میکنه، ببین چقدر عاقله، ببین... و خب لازم به ذکره که بگم من میشه گفت هیچ کدوم از اینا نیستم! من فقط درون‌گرام!

اتفاقا من خیلی پر حرفم ولی شماها کسایی نیستید که بخوام براشون حرف بزنم! اتفاقا من میتونم خیلی زبون دراز باشم ولی شما ها کسایی نیستید که بخوام وقت بذارم برای جواب دادن شون. مشکل از من نیست، شما ها نمی‌تونید منِ واقعی رو ببینید. و اللللبته که منم مثل جونم از خود واقعیم محافظت میکنم و قایمش میکنم!

امشب حسابی حرفم اومده. اصولا ساعت از یک که میگذره مغز من میره رو حالا اُتو. اتوماتیک فکر میکنه. ( البته این برای کل روز صدق میکنه) اتوماتیک حرفایی رو میزنه که نباید و اتوماتیک کارایی میکنه که نباید!