📜«تبرّک» به قطرات آب وضوی رسول اکرم(ص) تا «تقرّب الی الله» به واسطه ریختن خون #امام_حسین_علیه_السلام !👇 #عبرتهای_عاشورایی #از_سقیفه_تا_عاشورا @TarikhEslam

1️⃣روشنگری معاویه در خصوص منشاء ظلم در حق اهل بیت(علیهم‌السلام)! 👤علی بن حسین مسعودی(متوفی۳۴۶ ه.قمری) می‌نویسد : محمد بن ابوبکر نامه‌ای به معاویه می نویسد که مشتمل بر فضائل امیر‌المومنین(ع) و مثالب دشمنان آن حضرت(ع) است. معاویه نیز در جواب نامه می نویسد : «..هنگامی که پیغمبر(ص) رحلت کرد؛ 📋《فَكَانَ أَوَّلَ مَنِ اِبْتَزَّهُ حَقَّهُ أَبُوكَ وَ فَارُوقُهُ وَ خَالَفَاهُ فِي أَمْرِهِ عَلَى ذَلِكَ اِتَّفَقَا وَ اِتَّسَقَا ثُمَّ دَعَوَاهُ لِيُبَايِعَهُمَا وَ أَبْطَأَ عَنْهُمَا وَ تَلَكَّأَ عَلَيْهِمَا فَهَمَّا بِهِ اَلْهُمُومَ وَ أَرَادَا بِهِ اَلْعَظِيمَ..》 ♦️پدر تو «ابوبکر» و فاروق او «عمر بن خطاب» اولین کسانی بودند که حق او را گرفتند و با او مخالفت نمودند و بر این کار اتفاق کردند و او را به بیعت خود فراخواندند، اما او تأخر جست و ایشان در صدد قتل او برآمدند. وقتی او چنین دید، بیعت کرد و سپس او را به بيعت با خود تكليف نموده ولى او نپذيرفت، تا اين كه او را تحت فشار قرار داده به او قصد سوء نمودند پس بناچار با آنان بيعت كرد.»(۱) #از_سقیفه_تا_عاشورا 📚منبع : ۱)مروج الذهب مسعودی، ج۳، ص۱۸ @TarikhEslam

2️⃣نامه معاویه به محمد بن ابی بکر در نقل «انساب الاشراف»! #از_سقیفه_تا_عاشورا @TarikhEslam

3️⃣نامه یزید به عبدالله بن عمر بن خطاب! 👤مرحوم سید بن طاووس(متوفی۶۶۴ ه.ق) به نقل از بلاذری عالم اهل سنت(متوفی۲۷۹ه.ق) می نویسد : «پس از واقعه عاشورا و به شهادت رسیدن امام حسین(ع)، عبدالله بن عمر فرزند عمر بن خطاب به یزید نامه‌ای می نویسد و او را به خاطر قتل امام حسین(ع) مورد عتاب و ملامت قرار می دهد. یزید هم در پاسخ می نویسد : 📋《أَمَّا بَعْدُ، يَا أَحْمَقُ! فَإِنَّنَا جِئْنَا إِلَى بُيُوتٍ مُنَجَّدَةٍ وَ فُرُشٍ مُمَهَّدَةٍ وَ وَسَائِدَ مُنَضَّدَةٍ فَقَاتَلْنَا عَنْهَا فَإِنْ يَكُنِ اَلْحَقُّ لَنَا فَعَنْ حَقِّنَا قَاتَلْنَا وَ إِنْ كَانَ اَلْحَقُّ لِغَيْرِنَا فَأَبُوكَ أَوَّلُ مَنْ سَنَّ هَذَا وَ اِبْتَزَّ وَ اِسْتَأْثَرَ بِالْحَقِّ عَلَى أَهْلِهِ》 ♦️ای احمق! ما به خانه‌هایی آراسته با فرش‌های آماده و تکیه‌گاه‌های فراوان وارد شده‌ایم و برای رسیدن به این‌ها جنگیدیم! اگر حق با ما باشد، که از حق خود دفاع کرده‌ایم، و اگر حق با دیگران باشد، که پدرت (عمر) اولین کسی بود که این سنت را بنا کرد و حق را با خدعه و نیرنگ از صاحب آن غصب کرد.»(۱) #از_سقیفه_تا_عاشورا 📚منبع : ۱)الطرائف ابن طاووس، ص۲۴۷ @TarikhEslam

4️⃣روایت «صحیفة ملعُونة» در الکافی! #از_سقیفه_تا_عاشورا @TarikhEslam

5️⃣ضیاء الدین ابن الاثیر الجزری از علمای اهل سنت قرن ششم و هفتم هجری قمری در کتاب «الوشی المرقوم فی حل المنظوم» به صراحت می نویسد : 📋《وَاعْلَمْ أنَّ الحُسَینَ(ع) لَمْ یَقْتُلْ فِي یَوْمِ کَرْبَلَاءَ وَ إنَّمَا قُتِلَ فِي یَوْمِ السَّقِیفَةِ》 ♦️بدان که حسین(علیه السلام) در روز عاشورا و در «کربلا» کشته نشد، بلکه در واقع در «سقیفه» کشته شد.(۱) #از_سقیفه_تا_عاشورا 📚منبع : ۱)کتاب الوشی المرقوم ابن اثیر جزری، ص۳۸۳ @TarikhEslam

6️⃣حسن بن علی طبری مشهور به عماد الدین طبری عالم شیعی قرن هفتم می نویسد : «امام حسین(علیه السلام) را در روز سقیفه بنی ساعده که با ابوبکر بیعت کردند، در آنجا شهید کردند.»(۱) #از_سقیفه_تا_عاشورا 📚منبع : ۱)کامل بهائی عماد الدین طبری، فصل هفتم، ص۶۴۷ @TarikhEslam

7️⃣صفدی از بزرگان اهل سنت در کتاب «الوافي بِلوَفيات» از قاضي ابوبکر بن قريعه که شاعر زبردستی بوده نقل مي کند که او این چنین سرود : 📋《..وَ أَرَيتُكُم أَنَّ الحُسَينَ(ع) اُصِيبَ فِي يَومِ السَقِيفَةِ》 ♦️به شما نشان مي دادم که امام حسين(ع) در روز سقيفه به شهادت رسيد، نه در کربلا!(۱) #از_سقیفه_تا_عاشورا 📚منبع : ۱)الوافی بالوفيات صلاح الدين صفدی، ج۳، ص۱۸۹ @TarikhEslam

8️⃣مرحوم سید نعمت الله جزائری در کتاب «زهر الربیع» روایتی را از امام صادق(علیه السلام) نقل می کند که ایشان می فرماید : 📋《وَاللّهِ مَا قُتِلَ الحُسَينِ(علیه السلام) بِكَربَلَاءَ وَ لَا سُبِيَ ذُرِّيَّتُهُ إِلَّا أَهلُ السَّقِيفَةِ》 ♦️به خدا قسم! امام حسین(ع) را در کربلا به شهادت نرساند و ذریه و فرزندانش را اسیر نکرد مگر اهل سقیفه!(۱) #از_سقیفه_تا_عاشورا 📚منبع : ۱)زهر الربیع نعمت الله الجزائری، ج۱، ص۱۹۳ @TarikhEslam

9️⃣شعر «ابن سنان خفاجی» شاعر شیعی قرن پنجم هجری در طی ابیاتی می نویسد : 📋《ضَرَبَتْكُمُ فِي كَرْبَلاءَ صَوَارِمٌ، يَوْمَ السَّقيفَةِ مُزِّقَتْ أغْمَادُهَا》 ♦️شما را در کربلا با شمشیرهایی کشتند که در سقیفه غلاف آنها شکسته شد و شمشیرها از غلاف بیرون مانده بود!(۱) ✍«شکستن غلاف شمشیر در نزد عرب کنایه از عزم راسخ برای پیکار است و کسی که چنین کاری می‌کند می‌خواهد به دیگران بفهماند که دیگر شمشیرش را غلاف نخواهد کرد و برای از بین بردن دشمن هر خطری را به جان می‌خرد.» #از_سقیفه_تا_عاشورا 📚منبع : ۱)الطليعه من شعراء الشيعه سماوي، ص۱۳۰ @TarikhEslam