#جلسه_دوازدهم #حدیث_وصیت #نقد_فرقه_احمد_الحسن #ادعا_احمد_بصری احمد بصری در دفاع از قطعی الصدور بودن حدیث موسوم به وصیت گفته است: «در باور شیعیان، اثبات صحت سند روایت؛ به معنای قطعی بودن صدور آن از معصوم(علیه السلام) نیست، بلکه نهایت چیزی که از سند روایت به دست می‌ آید، گمانه‌زنی در خصوص صدور روایت است که آن هم در فقه معمول بوده و در عقاید چنین نیست. لذا مسأله صحت سند در مباحث اعتقادی اصالت ندارد و آنچه در آن شرط می‌شود، علم و یقین به محتوای روایت است که از معصوم صادر گردیده باشد. و این یقین با صحت سند حاصل نمی‌شود. بلکه یقین با دو طریق «تواتر و قرائن صحت» حاصل می‌شود. و موضوع روایت وصیت نیز اعتقادی است و باید با این دو روش مورد بررسی قرار گیرد. روایت وصیت متواتر معنوی است و با قرائن نیز تایید می‌شود. نتیجه اینکه همانا روایت وصیت قطعی الصدور از پیامبر(صل الله علیه و آله) است زیرا دارای تواتر معنوی بوده و با قرائن تقویت شده است. مهم‌ترین قرائن عبارتند از: موافقت با قرآن، موافقت با سنت پاک پیامبر(صل الله علیه و آله) و اهل بیت او. این روایت با تایید خداوند و رسول و ائمه(علیهم السلام) از تایید علم رجال بی نیاز می‌ گردد» (الوصیة المقدسة الکتاب العاصم من الضلال، احمد الحسن، ص4)