#جلسه_یازدهم #حدیث_وصیت #نقد_فرقه_احمد_الحسن #متن_حدیث رسول خدا(صل الله علیه و آله) در شبى که وفاتش در آن واقع شد، به على(علیه السلام) فرمود: اى اباالحسن، کاغذ و دواتى بیاور و رسول الله(صل الله علیه و آله) وصیت خود را املاء فرمود تا این که بدین جا رسید که فرمود: یا على! بعد از من دوازده امام مى‌باشند و بعد از آنها دوازده مهدى هستند. پس تو یا على اوّلین از دوازده امام مى ‌باشى... . و تو پس از من خلیفه من بر امتم هستى، هر گاه وفاتت رسید، به پسرم حسن که بخشنده است واگذار کن، هر گاه وفاتش رسید آن را به پسرم حسین شهید زکی مقتول واگذار کند، هر گاه وفاتش رسید آن را به پسرش علی ذی الثفنات(فردی که اعضای سجده او در اثر کثرت سجود پینه بسته) واگذار کند، هر گاه وفاتش رسید آن را به پسرش محمد باقر واگذار کند، هر گاه وفاتش رسید آن را به پسرش جعفر صادق واگذار کند، هر گاه وفاتش رسید آن را به پسرش موسی کاظم واگذار کند، هر گاه وفاتش رسید آن را به پسرش علی رضا واگذار کند، هر گاه وفاتش رسید آن را به پسرش محمد تقی که ثقه است واگذار کند، هر گاه وفاتش رسید آن را به پسرش علی ناصح واگذار کند، هر گاه وفاتش رسید آن را به پسرش حسن فاضل واگذار کند، هر گاه وفاتش رسید آن را به پسرش محمد مستحفظ از آل محمد(صل الله علیه و آله) واگذار نماید، پس آنها دوازده امام هستند. سپس بعد از او دوازده مهدى مى‌باشند. هرگاه وفاتش رسید آن را به پسرش مهدی اول واگذار کند، براى او سه اسم است. یک اسمش مانند اسم من، و اسم دیگرش اسم پدر من است، و آنها عبد الله و احمد هستند، و نام سوم مهدى است. و او اولین مومنان است». الغيبة للطوسي، النص، ص: 151

#جلسه_دوازدهم #حدیث_وصیت #نقد_فرقه_احمد_الحسن #ادعا_احمد_بصری احمد بصری در دفاع از قطعی الصدور بودن حدیث موسوم به وصیت گفته است: «در باور شیعیان، اثبات صحت سند روایت؛ به معنای قطعی بودن صدور آن از معصوم(علیه السلام) نیست، بلکه نهایت چیزی که از سند روایت به دست می‌ آید، گمانه‌زنی در خصوص صدور روایت است که آن هم در فقه معمول بوده و در عقاید چنین نیست. لذا مسأله صحت سند در مباحث اعتقادی اصالت ندارد و آنچه در آن شرط می‌شود، علم و یقین به محتوای روایت است که از معصوم صادر گردیده باشد. و این یقین با صحت سند حاصل نمی‌شود. بلکه یقین با دو طریق «تواتر و قرائن صحت» حاصل می‌شود. و موضوع روایت وصیت نیز اعتقادی است و باید با این دو روش مورد بررسی قرار گیرد. روایت وصیت متواتر معنوی است و با قرائن نیز تایید می‌شود. نتیجه اینکه همانا روایت وصیت قطعی الصدور از پیامبر(صل الله علیه و آله) است زیرا دارای تواتر معنوی بوده و با قرائن تقویت شده است. مهم‌ترین قرائن عبارتند از: موافقت با قرآن، موافقت با سنت پاک پیامبر(صل الله علیه و آله) و اهل بیت او. این روایت با تایید خداوند و رسول و ائمه(علیهم السلام) از تایید علم رجال بی نیاز می‌ گردد» (الوصیة المقدسة الکتاب العاصم من الضلال، احمد الحسن، ص4)