eitaa logo
هدهد اول (پسرانه)
306 دنبال‌کننده
295 عکس
104 ویدیو
15 فایل
اولیا و مربیان اول دبستان غیردولتی پسرانه هدهد (روش میزان اصفهان) ارتباط تلفنی در ساعت 14 تا 15 ☎️ 32296770 پیام به معلم راهنما: 🆔 @amirmoazeni پیام به ادمین: 🆔 @dabestan_hodhod1
مشاهده در ایتا
دانلود
🍀سلام خدمت والدین گرامی عرض ادب و احترام 📩لطفا از طریق فرم زیر و پس از مشاهده اسامی داوطلبان عضویت در انجمن اولیامربیان، به اشخاص مورد نظر خود رای دهید. http://www.hodhod.school/?page_id=1320 ✅انتخابات انجمن اولیا و مربیان 📌فرصت تا ساعت 24 جمعه 29 مهر پیشاپیش از همراهی و مشارکت شما بزرگواران کمال تشکر را داریم🌺
43.39M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🎬گزارش تصویری از فعالیت های مهر ماه کلاس اول دبستان هدهد دوره اول
هدایت شده از مدارس پسرانه هدهد
*تشویق و تنبیه : دو روی سکه کنترل گری رفتار دیگران* در هر دو راهکار تشویق و تنبیه، به طور طبیعی احساسی از جنس: تهدید / نظارت / ارزیابی شدن/ محدودیت زمان/ امر و نهی/ رقابت با دیگران می کنیم! این باور که با محرک های بیرونی می توان امور ملال آور را جذاب کرد، نوعی ساده اندیشی است. بلکه برعکس، خلاقیت را کم و عملکرد در امور حتی عادی را کم کیفیت تر می کند. از جهت علمی بهت آور است: - ضعف عملکرد افراد در ازای دریافت پاداش ! - نفرت از کاری که باید برای به دست آوردن پاداش ، انجام داد. به خصوص هر چه وعده پاداشی که داده می شود، مطلوب تر باشد. رفتارگرایان نیز الان بر این باورند که وسوسه دریافت پاداش، تمرکز ما را از انجام مسئولیت یا تکلیف با کیفیت کم می کند. پرسش جدی این است: *چرا باید دیگران را ترغیب به کاری کنیم که علاقه فطری و طبیعی به آن ندارند؟!* حتی در چنین شرایطی که به این نتیجه رسیدیم که تکلیف کسل کننده باید انجام شود، باز هم تشویق و تنبیه تنها گزینه نیست. روش های آزادمنشانه و محترمانه تری هم وجود دارد! *حالاپاداش بدهیم یا تنبیه کنیم؟* به مرور رفتارگرایان از تنبیه و ایجاد تجربه ناخوشایند، به مچ‌گیری در زمان انجام کارهای درست (تشویق) رسیده اند. اما : - *پاداش ، اثر تنبیهی دارد.* این دو راهکار، ضد هم نیستند. دو روی یک سکه هستند و شبیه به هم عمل می کنند. این دو راهکار، در زمانی که نیروهای طبیعی میدانی در انگیزه بخشی موثر نیستند، به کار می آید. از طرفی آموزگاران و والدینی که از تشویق استفاده می کنند، به احتمال بیشتری به راهکار تنبیه هم متوسل می شوند (رابطه معنادار). پاداش مانند تنبیه، ماهیت کنترل کننده از طریق فریفتن دارد. و بعضی -عمده افراد- پاداشی که به آن امید بسته اند را دریافت نمی‌کنند. رفتارگرایان جهت حل این مشکل می گویند : ۱. پس پاداش را به همه بدهیم! (بی اهمیت کردن تلاش، و عملا پاداش نبودن وقتی بی معیار و شرط است) ۲. از قبل معیار ندهیم و بی شرط عمل کنیم. بعد از انجام کار بگوییم : فلان چیز را دادم چون فلان کار را کردی. (به اعتقاد ما نیز لااقل اثر سوء کمتری دارد) - *پاداش روابط را مخدوش می سازد.* ... *نابغه یا دانشمند هفته !!* همکاری و ارتباط صادقانه و مثبت، اعتماد، شرط لازم برای یادگیری ، عملکرد بهینه و انجام تکالیف با کیفیت و لذت بخش است. حتی پاداش هم به حفظ و توسعه روابط مثبت و همدلانه کمک نمی‌کند. این دو راهکار ، محصول نابرابری است و توسط کسی که قدرت نابرابر و تفوق دارد اتفاق می افتاد. پاداش در روابط افقی و عمودی در رشد یادگیری، خلاقیت و مسئولیت پذیری خلل ایجاد می کند. پاداش ها، حس مشترک برای تعاون، همکاری و کار تیمی را کاهش می دهند. ستیز ، حسادت ، حس نابرابری و تبعیض را افزایش. به خصوص وقتی تعداد پاداش، محدود است. *رقابت و مسابقه*، ۱. ایجاد اضطراب میکند و بر عملکرد فرد تاثیر منفی می گذارد. ۲. افراد ضعیف تر را دلسرد و بی اعتماد به نفس می کند. ۳. نتایج را به عوامل ورای کنترل نسبت می دهیم و در نتیجه احساس ضعف در توانایی ایجاد ، و حس مسئولیت پذیری را کم می کند. ۴. خصومت و تنش مسموم در جمع ایجاد می کند (مقصر تلقی کردن سایرین) به خصوص در مواقع تنبیه و تشویق جمعی. - *پاداش ها، علتها را نادیده می گیرد* نیاز نیست به علت ایجاد مشکل توجه شود! چرا جیغ می زند؟ چرا تکلیف نمی نویسد؟ چرا کم انگیزه است؟ ... مهم نیست. علت جذابیت رفتارگرایی، این است که تلاش چندانی از سمت مداخله گر نیاز ندارد! وقتی انگیزه ای برای تغییر یا یادگیری نیست و مطابق میل ما رفتار نمیشود ، از این دو راهکار استفاده می شود. در صورتی که بدون فهم چرایی رفتار، تجویز اصلاح ممکن نیست. - *پاداش، خطر پذیری را تضعیف میکند* چرا که مطابق میل دیگری بودن را تشویق میکند. پاداش، به ظاهر می تواند مستلزم تلاش خلاقانه باشد. ولی در عمل چنین نیست. مطابقت رفتار برای کسب پاداش ، هدف می شود. - *کاهش علاقه و کنجکاوی* محرک های بیرونی و مشوق های قراردادی، لذت درونی از خود کار و کنجکاوی ها را کم می کند. و از کیفیت کار، می کاهد. پاداش، به مرور علاقه را در افراد می کشد. و قدرت تخریبی دارد! شرط و پیش نیازها ، معمولا مطلوبیت و ارزش کمتری دارند. پاداش ها، چون عامل کنترل گرند ، استقلال افراد را کم می کنند. اصولاً افراد، محدودیت ها را دوست ندارند. و در محدودیت ها، خلاقیت کم می شود. با این همه مشکل! باز هم رفتارگرایان به ظاهر دقیق تر ، فکر میکنند با *ترکیب دو نوع انگیزه درونی و بیرونی* می توان به بهترین نتیجه رسید! یا اینکه *استفاده مقطعی از پاداش* را آسیب زا نمی بینند! یا اینکه *پاداش دادن را اجتناب ناپذیر و مطلوب مردم و غیرقابل حذف* می دانند! یا اینکه می گویند: *بعضی افراد ذاتا تمایل به مشوق های بیرونی دارند!* در حالی که برعکس! انسان ها فطرتا دنبال کاوشگری هستند. مسئله ما با دعوت به بس
هدایت شده از مدارس پسرانه هدهد
تنی دادن نیست. با مشروط کردنش به فلان رفتار افراد و کنترل گری بیرونی است. *اجازه بدهیم افراد خودشان علایق شان و پاداش شان را تشخیص بدهند و خودگردان باشند* اگر به هر دلیل می خواهید پاداش بدهید، لااقل مسمومیتش را کم کنید! - از برجسته کردن و نمایش دادن آن بپرهیزید. - پاداش را شرط کار قرار ندهید. - هرگز دریافت پاداش را به صورت مسابقه در نیاورید. - پاداش را به عنوان یک کار یا تکلیف در آورید. - افراد را در چگونگی استفاده از پاداش دخالت دهید. - سعی کنید افراد را در مقابل تاثیر زیانبار پاداش بر انگیزه، مطلع و مصون سازید. *یادداشت ۱/حامد سعادت پور*
با عرض سلام و وقت بخیر🌱 جلسه هم اندیشی اولیا محترم ✳️إن شاءالله در سومین جلسه در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ در خدمت والدین گرامی به صورت در مدرسه خواهیم بود. 📆 شنبه 8 آبان ماه 🕒 ساعت 16:00 🔰با موضوع: گزارش فرآیند های مهر ماه پایه اول ➕مرور فعالیت های آبان ماه ➕گزارش از نحوه اداره کلاس و تدریس دروس مختلف ➕صحبت پیرامون اصول میزان(اصل توجه به انگیزه درونی) ➕نقطه نظرات والدین گرامی 📌حضور به موقع بزرگواران، مزید امتنان است. سپاس از همراهیتان... 🍀
هدایت شده از مدارس پسرانه هدهد
*یافتم ... یافتم ... می دونی امروز چی یاد گرفتم ؟* به مرور تبدیل می شود به : *کی تعطیل میشیم؟ کی آخر هفته میشه؟ حالا لازمه این رو بدونیم یا در امتحان میاد؟* چنین شخصی را می توان وادار به یادگیری یا مجبور به درک اهمیت آن کرد؟! قطعا خیر ... از جهت علمی ثابت شده است که: ۱. کودکان برای یادگیری نیازی به پاداش ندارند. ۲. در تمام سنین، تاثیر انگیزه درونی در یادگیری و موفقیت تحصیلی ، نیرومندتر از پاداش است. ۳. پاداش در ازای یادگیری ، انگیزه درونی را تضعیف می کند. هرچقدر با ملاک های بیرونی یادگیری را دنبال کنیم، مانع درگیری خودجوش و مشارکت فعال در امر آموزش می شویم. و بلکه بیشتر موجب نگرش منفی نسبت به یادگیری کیفی و عمیق. *اما چرا ما روشهای متداول را کنار نمی گذاریم؟* ۱. نمی‌دانیم روش جایگزین چیست ۲. وقت کم ، فرصت تعامل را کم می کند ۳. شیوه های کنترلی و تهدیدی، ناشی از عجز و ناتوانی است ۴. اگر از بالادستی تحت فشار باشد، کنترل بیشتر می شود سوال شایع این است: *پس چگونه در کودکان انگیزه ایجاد کنیم؟!* این برداشت نادرست از مفهوم انگیزه هست و در چهارچوب کنترل گری است.... *ما فقط می توانیم و باید زمینه ها را ایجاد کنیم* با *نمره گرایی* مخالفت کنید! ۱. لااقل تعداد تکالیفی که قرار است به آنها نمره و امتیاز دهید را محدود کنید. ۲. تعداد رتبه ها را به دو رتبه کاهش دهید . عالی ، هنوز کامل نیست. ۳. در حین یادگیری هرگز نمره ندهید. ۴. هرگز به تلاش دانش آموز ، نمره ندهید. ۵. هرگز نمرات یا امتیازات را روی منحنی نبرید. ۶. دانش آموزان را در روند ارزشیابی شرکت دهید. و بالعکس، *یادگیری به عنوان یک کشف* را ترویج کنید: ۱. شرایط یادگیری فعال را فراهم کنید. ۲. دلیل انجام تکالیف را بیان کنید. ۳. کنجکاوی ها را برانگیزید. ۴. خود یک الگو باشید و یادگیری ها و نکات جالب را به اشتراک بگذارید. ۵. از اشتباهات استقبال کنید. از *۳ اصل کلیدی انگیزش، غافل نشوید* : - همکاری ، یادگیری گروهی و مشارکتی - محتوا ، پرداختن به موضوعاتی که ارزش یادگیری دارند - اختیار ، استقلال در کلاس درس اینگونه ، افراد *معتاد به یادگیری* می شوند. *یادداشت۳/ حامد سعادت پور*
*بازخورد مثبت و سازنده آری ، اعتیاد به تعریف و تمجید خیر* معلمان و والدین، جدول امتیازی و ستارگان را راحت تر کنار می گذارند. اما *بازخورد مثبت را با تعریف و تمجید یکی میدانند* و انجام می دهند ... ! + باید در علت و نحوه ارائه بازخورد، و تاثیر آن در بلندمدت دقیق شویم. ❌تعریف و تمجید پاداش کلامی که فرد را وابسته به تایید دیگران می سازد و بوی کنترل می دهد. *به قطعیت علمی این کار ، ارتباط معناداری با موفقیت تحصیلی ندارد . خلاقیت را می کاهد و موجب نقص عملکردهای مهارتی می شود.* *کودکان میل ذاتی به یادگیری دارند.* تنها اثر تعریف و تمجید و کنترل غیرمستقیم این است که این انگیزه طبیعی را می کشد! و پیروی کورکورانه یا مخالفت علنی را جایگزین آن می کند. - تمجید بویژه در کارهای ساده، حس کم توانی و ضعف هوشی در مخاطب ایجاد می کند. لذا در تکالیف دشوار ، اعتماد به نفس کم میشود و پشتکار و جدیت را می کاهد. - تمجید ، فشار بیشتری را بر شخص تحمیل می‌کند تا بتواند مطابق با تعریف ما و برای جلب رضایت ما عمل کند. این حساسیت، عملکرد را مختل می کند. تمجید ، وابستگی کودک و حس ناامنی را تداوم می بخشد. - تمجید ، پشتکار را کم می کند. چون انتظار واقع بینانه، ترس از شکست و کاهش خطر پذیری را به دنبال دارد. - تمجید ، انگیزه درونی را کاهش می دهد. ✔️بازخورد مثبت ارائه اطلاعات روشن و صادقانه درباره نحوه انجام کار ، به گونه ای که موجب تقویت *خودگردانی(حس استقلال)* و *انگیزه درونی (عمق بخشی)* شود. عبارات خوشایند و موجب دلگرمی و همدلی... به گونه ای که به نفع و رشد دهنده برای تعریف شونده باشد ، نه تعریف کننده (مثلا همراه کردن تعریف شونده، علاقمند شدنش و ...!!). مثلا: + انگیزه بخش و شورآفرین برای ایجاد حرکت باشد. + موجب تقویت و بهبود عملکردش شود. + عمل مناسب یا ارزشهای مثبتش را تقویت کند. + به فرد کمک کند که در مورد خودش احساس بهتری داشته باشد. لذا توصیه می شود: ۱. از کار فرد (عملکرد و حاصل کار) تعریف کنید نه از خود شخص. مثلا : واقعا داستان قشنگیه به جای واقعا نویسنده خوبی هستی. ۲. تعریف از موارد خاص (بدیع و خلاقانه). مثلا : آخر داستان که فلان اتفاق افتاد، خیلی خوب تمام شد. ۳. از تمجید ساختگی، اغراق آمیز و دروغ خودداری کنید. ۴. از تمجید هایی که جو رقابتی ایجاد می کند، بپرهیزید. 👈 *و البته که بهتر است ، به گفتگو و توصیف همدلانه در مورد کار یکدیگر بپردازیم.* *یادداشت۲/حامد سعادت پور*
✍️ تعریف ، حوزه ها، اصول نوین و ویژگی های متربیان @hodhod_school
1_1911365421.pdf
521K
این اسلاید جهت سومین جلسه اولیاء و مربیان در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ آماده شده است. 🔰لطفا مطالعه بفرمایید. 📌از بازنشر آن خودداری فرمایید. سپاس