اگر مسلمانم نبودم؛ اگر ایرانی هم نبودم؛ به خاطر اضطرار و بُهت تو لحظه‌ی جان دادن به خاطر نبودن آغوشی که در آن آرام بگیری به خاطر کوبیدن پاهایت به زمین از درد به خاطر رنگین‌کمان‌های روی لباست به خاطر شکم خالی و لب‌های ترک‌خورده‌ات به خاطر جنازه‌ی یخ‌زده‌ات روی زمین سرد فردا را می‌آمدم. و می‌آیم. چون انسانم. انسانی آزاد که در ذهنش جان آدم‌ها را دسته‌بندی نمی‌کند. روی جان آدم‌ها به خاطر سیاسی‌بازی‌هایش چشم نمی‌بندد. #غزه #راهپیمایی_روز_قدس #انا_علی_العهد @hofreee

مردم عزیز غزه ما شما را فراموش نمی‌کنیم. حتی اگر وسط تعطیلاتِ عید نوروزمان باشد. وسط سفر و مهمانی و دورهمی‌هایمان. آدم که زخمِ دلش یادش نمی‌رود. #روز_قدس #انا_علی_العهد @hofreee

یک روز دست گردن همدیگر می‌اندازیم و پیروزی‌‌مان را جشن می‌گیریم. تا آن روز پرچم‌تان را، غم‌تان را، تاریخ‌تان را روی دوش خودمان و بچه‌هامان می‌کشیم. ما به بچه‌ها ظالم و مظلوم را نشان می‌دهیم که کسی جایشان را عوض نکند! ما وارثِ آرزوهای شماییم. تا ابد! #غزه #انا_علی_العهد @hofreee

مسئولین محترم! می‌دونید چطور می‌تونید به افزایش جمعیت کمک کنید؟ بله خونه و ماشین و وامی هم که دارید نمی‌دید خوبه اما یک کار خیلی مهم و تاثیرگذارتر می‌تونید بکنید. شان و جایگاه اجتماعی یک مادر خانه‌دار رو تو جامعه بالا ببرید! خانم‌ها معمولا اون پرستیژ اجتماعی و داشتن حقوق رو به بچه‌داری و خونه‌نشینی ترجیح میدن. دوست ندارن بشنون که " آخی! خونه‌داری فقط؟" " آخی! این همه درس خوندی نشستی کنج خونه به بچه‌داری! چه حیف! " " خونه‌داری کاری نداره! بخور بخوابه! ". حق هم دارن. اونا تو جامعه نسبت به هم‌جنساشون که شاغل هستن، جایگاه کم‌ارزش‌تری دارن. اونقدر کم‌ارزش که خونه‌داری و بچه‌داری براشون مثل زندان میشه. افسردگی می‌گیرن. دچار انزوا میشن. اما اگر این جایگاه رشد کنه همه چی عوض میشه. در حرف و شعار و بنر زدن دارید از این جایگاه تعریف می‌کنید اما در عمل زنی برای شما و صدا و سیما قابل ستایشه که بتونه هم بچه‌های زیاد داشته باشه. همه هم از دم باهوش و قشنگ. هم خونه‌دار قابلی باشه. هم شاغل خوش‌فکری. هم همسر همه‌چی تمومی. چنین زنی فقط در همون شوهای تلویزیونی پیدا میشه و در واقعیت وجود خارجی نداره! مگه که کمک داشته باشه که در اون صورت این پنهان‌کاری( در بعضی موارد دروغ)ضرر بسیار بزرگی به زن‌های دیگه می‌زنه. چون از این بُعد خبر ندارن و خودشون رو تو ورطه مقایسه می‌ندازن و احساس ناتوانی پدرشونو درمیاره. القصه که لطفا دل یک دل کنید و کاری هم! برای جهاد زن‌ها ارزش قائل بشید لطفا :) #زن #خانه‌داری #بچه‌داری #همسرداری #مادری #جهاد_زن #زن @hofreee

اگر ایران به جز ویران‌سرا نیست من این ویران‌سرا را دوست دارم اگر آب و هوایش نیست دلکش من این آب و هوا را دوست دارم تمام عالم ازآن شما باد من این یک تکه جا را دوست دارم #علیرضا_میبدی اضافه کنم که جمهوری اسلامی ایران را دوست دارم :) #روز_جمهوری_اسلامی #آری_به_تو #برج_آزادی @hofreee

آیا خدایی که برای گُل خودرویی که هرکجا می‌روید این همه ظرافت و زیبایی به خرج می‌دهد، بهترین مخلوقش را رها می‌کند؟ برایش برنامه‌ای ندارد؟ محال است. محال. #زندگی #خدا #امیدوار_باش @hofreee

کتاب‌دوست‌ها دو دسته‌ هستن: یا با قلم جناب نادر ابراهیمی ارتباط می‌گیرن و عاشقشون میشن. یا ارتباط نمی‌گیرن ولی از شدت علاقه‌ی گروه اول عاشقشون میشن :) مگه نه؟ #زاد‌روز_نادر_ابراهیمی @hofreee

دیده‌اید گاهی شوکه می‌شوید کسی که برایتان معنی حق بود، اشتباه کرده یا خطا رفته؟ معمولا تا مدت‌ها طول می‌کشد بعد این شوک‌ها کمر راست کنیم. اعتمادمان را به همه از دست می‌دهیم و گُم می‌شویم. ممکن هم هست کلا پا بگذاریم روی همه چیز. پاسخ این مشکل‌مان را شهید مطهری جواب داده : " حق و باطل را با میزان قدر و شخصیت افراد نمی‌شود شناخت. این صحیح نیست که تو اول شخصیت‌هایی را مقیاس قرار دهی و بعد حق و باطل را با این مقیاس‌ها بسنجی. فلان چیز حق است چون فلان و فلان با آن موافقند و فلان چیز باطل است چون فلان و فلان با آن مخالف. نه، اشخاص نباید مقیاس حق و باطل قرار گیرند؛ این حق و باطل است که باید مقیاس اشخاص و شخصیت آنان باشند. یعنی باید حق شناس و باطل شناس باشی نه اشخاص و شخصیت شناس؛ ( افراد را خواه شخصیتهای بزرگ و خواه شخصیتهای کوچک) با حق مقایسه کنی، اگر با آن منطبق شدند شخصیتشان را بپذیری و الاّ نه. " #حق #باطل #آدم‌ها #معیار @hofreee

من بارها به نسبت خودم با غزه فکر کرده‌ام. من در این جهان چکاره‌ام و اصلا این قصه برای من است؟ به یک چیز مهم رسیده‌ام. قضیه‌ی غزه اول امتحان انسان‌شناسی همه‌ی آدم‌های جهان است. دقیقا همان مرزی که اگر از آن بگذری با حیوان توفیری نداری! دوم اینکه امتحانِ توحید است! دیشب به کسی گفتم چرا خدا کاری نمی‌کند؟ چرا تمام نمی‌شود؟ نکند ما حق نباشیم؟ حرف‌هایم وحشتناک بود. حتی اگر مچاله و خشمگین و عزادار باشم، اجازه‌اش را نداشتم. من فقط یک قدم تا کفر و شکست در این امتحان فاصله داشتم. اینکه این همه ظلم را ببینی و از ته ته ته قلبت باور داشته باشی که خدا بساط ظلم را جمع می‌کند. اینکه با دیدن انسان‌هایی که از شدت بمباران در آسمان پرواز می‌کنند، همچنان مطمئن باشی که طرف حقی. اینکه صدای ناله و زاری زنی در غزه را بشنوی و سکوت جهان را ببینی و مطمئن باشی به روزی که انتقام گرفته خواهد شد. اینکه همه‌ی دنیا بخواهند که یک تکه خنجر را از کره‌ی زمین محو کنند و جشن بگیرند و تو همچنان سر نمازهایت دعای پیروزی کنی. این‌ها به زبان آسان است اما در عمل برای ما یک‌جور امتحان است. عزیز از دست بدهی و شکایت نکنی و تسلیم باشی و شاکر مگر آسان است؟ غزه عزیز ماست. این قصه چه از بُعد انسانی و چه الهی قصه‌ی همه‌ی مردم جهان است. این روزها که آن‌ها دارند حرف از تمام شدن می‌زنند، نکند باورهایمان دست بخورد! نکند ما هم تمام شویم که در این صورت باخته‌ایم و رد خواهیم شد. این روزها باید محکم‌تر خدا را بغل کنیم. باید همچنان التماسش کنیم. کاش از آن سنگ‌های درشت باشیم که ته این الکِ آخرالزمانی باقی بمانیم. #غزه #دل‌قوی‌دار @hofreee

حکمت یا روشنفکر بازی؟ یک ویروس عجیبی سالیان سال است به جان هنرمندان مذهبی مملکت‌مان افتاده است. خصوصا نویسندگان عزیز. چه ویروسی؟ روشنفکری بعد از سر زبان‌ها افتادن! افراد موردنظر با اهداف و نیت‌های الهی و آرمانی و اسلامی وارد می‌شوند. به محض خواندن چند کتاب و تعریف چند استاد و چاپ اثرشان، ناگهان آروغ روشنفکری می‌زنند. تمام آن اهداف را فراموش می‌کنند و دیگر نوشتن راجع به آن‌ها را چیپ و کلیشه می‌دانند. روزگاری ته آرزویشان این بود که نشری در پاورقی کتابش اسمی از آن‌ها ببرد اما حالا آن نشر را مبتذل و ضعیف می‌دانند. برای پیشرفت و اعتلای همین جمهوری اسلامی، بزرگ شده‌اند اما یک‌هو منتقد درجه یک می‌شوند. حرفی از کتاب‌خوان‌ترین رهبر جهان نمی‌زنند چون به هرحال آخوند است و آخوندها یک‌باره اخ و پیف می‌شوند. تازه رهبر ایران که روزی تاج‌سرشان بود ظالم هم می‌شود! پس عکس‌هایش را قایم می‌کنند. همچنین تابلوی حاج قاسم‌ها و سید حسن‌ها هم روانه‌ی انباری می‌شود که یادشان برود چه گذشته دُگم و زشتی داشتند! اگر چیزی از آن‌ها بگویند خدایی نکرده فالوورهایشان می‌ریزد. مخاطب‌های روشنفکرشان را از دست می‌دهند. فلان استاد و فلان نشر دیگر کارشان را چاپ نمی‌کنند. بماند که خیلی‌هایشان در همان حوزه‌های علمیه بودند که تصمیم گرفتند نویسنده شوند! می‌خواستند دین را برای مردم آسان و خلاقانه معرفی کنند که دین خودشان هم یادشان رفت! ریش‌ها، ته‌ریش می‌شود و ته‌ریش‌ها شش تیغی. آمده بودند که از فلسطین و مظلوم بنویسند اما می‌فهمند که مظلوم واقعی ملت ایران است!! خانم‌های نویسنده آمده بودند از حجاب بگویند که یاد می‌گیرند باید همه آزاد باشند و نباید کسی را مجبور به کاری کرد. سینه‌چاکِ "زن زندگی آزادی" می‌شوند. شوخی می‌کنید یا جدی هستید؟ باور کنید اول و آخرش فرد خاصی نیستید. فقط یک بادکنکید که ترکیدن یا سوراخ شدن‌تان نزدیک است. قول می‌دهم فقط چند مُهره‌ی سوخته هستید که به محض استفاده از بازی بیرون انداخته می‌شوید! آدم حسابی‌های گرامی!! آن اهداف و آرمان‌ها حالا که بزرگ شده‌اید به شما نیاز دارند! بچه‌های غزه، خانواده‌های شهدای مدافع حرم، قرآن مهجور مانده، اسلامی که از همه طرف کوبیده می‌شود، جمهوری اسلامی مظلوم و یاد خدا که دارد از قلب‌ها بیرون می‌رود، الان به شما نیاز دارند. ( البته مسلما خدا لنگ من و شما نیست! ) شما قرار بود که بروید وسط آن روشنفکرها که به قول امیرالمومنین حکمت بگیرید ولو از دهان منافق. چه شد که خودتان هم شبیه آن‌ها شده‌اید؟ حرف زدن از خدا و دینش کلیشه شده؟ به بهانه‌ی کار متفاوت و خلاقانه و نو دارید در زمین اشتباهی بازی می‌کنید. می‌ترسم وقتی برگردید که دیگر هیچ‌چیز نمانده باشد. جز پشیمانی برای خودتان. خدایا ما را برای خودت نگه‌دار و قوی کن. فقط خودت. ✍️ مبارکه اکبرنیا #هنرمند #نویسنده #روشنفکر #اول‌به‌خودم @hofreee