هو نیازِ نفس به علم، از نیاز مزاج به خوراکی که آن را صلاح می‌بخشد مهم‌تر است، و علم هم دو علم است: ▫️علمی که بدان نیاز است، مانند آنچه که به خوراک و غذا نیاز است. در آن علم باید راه اقتصاد و میانه را پیمود و بسنده بر مقدار حاجت و نیاز کرد، و آن علم احکام شرعی است. بدان علم جز آن مقدار که در همان وقتِ نیاز بدان حاجت می‌افتد، بیشتر ننگرد، برای اینکه حکم آن، به افعالی که در دنیا واقع می‌گردد تعلق می‌گیرد، بنابراین از آن، جز به مقدار نیازت فرا مگیر! ▫️علم دیگر، علمی است که آن را حدی که در آنجا بایستی نیست، و آن علمی است که به خداوند و مواطن رستاخیز تعلق دارد، زیرا علم به مواطن و میقات‌های قیامت، عالِم بدان را  برای هر موطنی که درخور آن است، آماده می‌نماید، زیرا حق تعالی در آن روز - به سبب برداشته‌شدن پرده و حجاب‌ها- خودش طلب‌کننده است، و آن روز فصل و جدا کردن است، پس انسان عاقل را سزاوار است که در کارش، بر بصیرت و بینش بوده و آمادهٔ پاسخ، از نفس خود و غیر خودش - در مواطنی که می‌داند که در آنها جواب از وی خواسته می‌شود- باشد، از این‌روی ما علم به مواطن و میقات‌های قیامت و رستاخیز را به علم به خدا ملحق ساختیم. #شیخ_محیی_الدین_ابن_عربی #علم #معرفت 📚 فتوحات مکیه، باب ۷۰ @IbnAarabi

#هوالنور اسرار انوار بسیار است .... نور ذاتی که بر سالکان ظاهر می شود برق دیدگان را می پوشاند و صاحبش را در دریای عجز و ناتوانی و حیرت و سرگشتگی می اندازد ، نه با قیاس ادراک می گردد و نه به مثال حاصل می آید و نه در خیال نقش می پذیرد ، بلکه آن رازی است که ما را از آشکار کردنش باز داشته اند.. هیچکس اصلا توان تعبیر از این نور را ندارد. #شیخ_محیی_الدین_ابن_عربی https://t.me/Analhaghhoo