در کیفیت گفتن ذکر [مرید باید] ذکر را با حضور قلب گوید و آواز بلند نکند و بشدة و بضرب هرچه تمامتر گوید که اثر حرارت آن در اعضای ذاکر نفوذ کند و شوق او در طلب حق سبحانه و تعالی زیاده شود. شیخ ابوالحسن بن میر عبدالله بن اعلم العلماء مولوی میرعنایت الله صالح حسینی (از خلفاء میر سید جلال الدین بخاری جهان گشت)

الهی؛ خنک آن‌کس که وقف تو شد. علامه حسن زاده آملی

🪧📣 #ذکر #انواع‌ذکر #خزائن۱ فائدة در بیان طرق ذکر خفی که قلبی نیز گویند در کلمه‌ی توحید بدانکه از مشایخ طریقت در این خصوص چند نوع منقول است: اوّل، آنست که ذاکر از ناف تا حلق خود را قطرِ دایره‌ای فرض کند که دو پهلوی ذاکر از طرفین، قوسین آن دایره باشد. و قصد کلمه‌ی طبیبه‌ی لا اله الّا الله کند به این نحو که از ناف شروع کرده، لااله را بر قوس طرفین که تعلّق به نفس او دارد منطبق گرداند، تا نفیِ آن به قطع تعلّق ذاکر از مشتهیات و مألوفات نفس راجع شود. و الّا الله را از ابتدای حلق فرود آورده بر قوس یسار منطبق سازد‌. و باید نَفَس را حَبس کند به قدر وسع و به قوّت ادا کند چنانکه دل متأثّر شود. منظور اثبات وحدانیت و انحصار مطلوبیت در ذات احدیت باشد. این ذکر را بعضی با حرکت سر و بدن قرب به هیئت دایره‌ی محسوسه ادا می‌کنند و بعضی به تصور حرکت اکتفا می‌کنند و این طریقه مشایخ نقشبندیه است. و این ذکر را حمایلی و هیکلی گویند. ادامه دارد... ملا احمد نراقی 📖 خزائن، ص ۳۳۳. 📎پ.ن: باید توجه نمود که شیوه‌های ذکر گفتن در میان عرفای اسلامی، از حقیقتی نشأت می‌گیرد که بر واقف سرّ مخفی نیست. با این حال چند نکته از آن ذکر می‌گردد: در این نوع اول ذکر که جناب نراقی نقل فرمودن، چند خاصیت است: ۱- درک و حس لطیفه‌ی نفس و قلب ۲- درک حالات قوه‌ی خیال ۳- تقویت جنبه‌ی روحانی نفس انسانی ۴- افزایش ایمان ۵- نفی خواطر ۶- جمع خیال ووو @maerefatallah

علامت دوستی خدای آن بود که او را مشغول دارد به کاری که سعادت وی در آن بود و نگاه دارد از مشغولیتی که او را بکار نیاید. علامت گرفتگی خدای در حق کسی آن بود که او را مشغول کند بکار نفس خویش به چیزی که او را بکار نیاید. علامت اولیای خدای سه چیز است : اندیشه ایشان از خدای بود و قرار ایشان با خدای بود و شغل ایشان در خدای بود. تذكرة الأولياء، ذکر معروف کرخی

یاهو پس چون در خود طلب دیدی می‌آی و می‌رو و مگو که در این رفتن چه فایده، تو می‌رو، فایده خود ظاهر می‌گردد. فیه‌مافیه مولانا

💠ای درویش! عشق، آتشی است که در عاشق می‌افتد و موضع این آتش، دل است و این آتش از راه چشم به دل می‌آید و در دل وطن می‌سازد. گر دل نبود کجا وطن سازد عشق      ور عشق نباشد به چه کار آید دل و شعله این آتش به جمله اعضا می‌رسد و به تدریج، اندرون عاشق را می‌سوزاند و پاک و صافی می‌گرداند تا دل عاشق چنان نازک و لطیف می‌شود، که تحمل دیدار معشوق نمی‌تواند کرد از غایت نازکی و لطافت؛ و خوف آن است که به تجلّی معشوق، نیست گردد و موسی «علیه الصلوة و السلام» درین مقام بود که چون دیدار خواست، حق تعالی فرمود که «لَنْ تَرانِی» مرا نتوانی دید، نفرمود که من خود را به تو نمی‌نمایم. #عزیزالدین_نسفی @eshghnirooyebidariii

✨ جنید بغدادی : صوفی چون زمین باشد که همه پلیدی در وی افکنند ؛ و همه نیکویی از وی بیرون آید @eshghnirooyebidariii

🔸«كلّ الخير في باب الحسين (ع)». عزاداری و گریه بر حسین (ع) پیوند با او را تحکیم می کند. اگر دنیا می خواهی، اگر خوشنودی خدا می خواهی، گریه کن بر حسین (ع). حسین (ع) محبوب خدا است. حسین (ع) صاحب نفس مطمئنه است. صاحب نفس راضیه و مرضیه است. 🔸برادر من، عزیز من، شيطان همه چیز ما را برد، چیزی برای ما باقی نگذاشته، و فقط در میان وسایل الهیه، وسیله حسینیه که اعظم وسایل است مانده؛ خدایا به حق حسین مظلوم (ع) این وسیله را برای ما نگاه داری فرما. (عالم ربانی آیة الله تألهی همدانی) @bazmeghodsian

هرکه به دردیّ و غمی شد دچار گوید اگر یکصد و سیّ و سه بار: ای عَلَم افراشته در عالمین! اکشف یا کاشف کرب الحسین! از کرم و لطف جوابش دهی تشنه اگر آمده آبش دهی (مرحوم سید محمد علی ریاضی یزدی) @bazmeghodsian

ای درویش! راه به غایت نزدیک است، بلکه خود راه نیست اما چه فایده، چون تو را چشم بینا و گوش شنوا نیست. ای درویش! اگر کسی با تو حکایت کند که ماهیان در دریا همیشه طالب آب اند و در فراق آب روزگار می‌گذرانند و از یکدیگر خبر آب می پرسند، تو را عجب آید و سخت عجب آید، و حالِ تو به عینه همچنین است. بیان التنزیل شیخ عزیزالدین نسفی

علامه حسن زاده آملی فرمودند: «دستان مهدی سمندری و محمود امامی در دستان امام زمان عج است.» (1) و چنین انسان هایی در بین ما زیستند و همه را بر این سفره پر نعمت دعوت کردند اما دریغ و افسوس از ضعف قابلیت. هرچند هیچ کس محروم نیست و به هر کس به قدر قابلیتش می دهند. بر ضیافت خانه فیض نوالت منع نیست در گشاده است و صلا در داده خوان انداخته و باز هم این سفره پر نعمت است و گسترده، تا طلب چه باشد و قابل که باشد! 1- منبع: جلسه هفتم شرح بسم الله، تدریس: آقای صمدی آملی؛

🔹آیت الله حائری شیرازی🔹 🔸نقش رفقای سلوکی در سیر و سلوک🔸 در شب های شام غریبان، همه #شمع می گیرند دستشان؛ درست است؟ وقتی باد می زند و شمع یکی را خاموش می کند، او شمعش را می گیرد به شمعی که روشن است و آن را روشن می کند. #رفقای_سلوکی این جوری‌اند. اگر یکی غفلت بکند، دیگری غفلت او را برطرف می‌کند. بعد همه‌شان با شمع روشن جلو می روند. جزء آداب سلوکی، #انس افراد به همدیگر است. همین که مأنوس بشوند، سیر می کنند. چطور وقتی انسان به تعلقات دنیا انس بگیرد، زمین‌گیر می شود، تعلق دوستان سلوکی به همدیگر نیز آنها را جاکَن می کند. @haerishirazi