﷽ 📚 نکات نحوی ⚜️ شماره 72 ⚜️ مبحث افعال مقاربه. قسمت 4 نکته استطرادی 🗂 کجا باید «ألّا» بنویسیم، و کجا «أن لا»؟ 📂 اگر بعد از «أن و لا» فعل ذکر شود، حتما باید در کتابت ادغام شکل بگیرد و به صورت «ألّا» مکتوب گردد. و اگر بعد از این دو، اسم واقع شود، بدون ادغام نگاشته خواهد شد. 📂 به بیان فنی اگر «أن»، حرف مصدری باشد حتما باید به شکل ادغامی نوشته شود مانند مثال‌های پست پیشین؛ به خلاف جایی که «أن»، مخفّفه از مثقّله باشد مانند دو آیه ذیل. سورة الهود: فَإِلَّمْ يَسْتَجيبُوا لَكُمْ فَاعْلَمُوا أَنَّما أُنْزِلَ بِعِلْمِ اللَّهِ وَ أَنْ لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ فَهَلْ أَنْتُمْ مُسْلِمُون‏(14) سورة الأنبیاء: وَ ذَا النُّونِ إِذْ ذَهَبَ مُغاضِباً فَظَنَّ أَنْ لَنْ نَقْدِرَ عَلَيْهِ فَنادى‏ فِي الظُّلُماتِ أَنْ لا إِلهَ إِلاَّ أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمين‏(87) #افعال_مقاربه #عسی #حرفِ_مصدریِ_أن #مصدرِ_مضاف ✧❁ الذکر الحکیم ❁✧ 🆔@Hojjat68Hekmat 🆔https://eitaa.com/joinchat/1290404153Cf2a3596a83

به جهت مطالعه بیشتر می‌توانید به مقاله وزین ذیل رجوع نمایید.

مقاله معناشناسی مصدر مضاف و کاربرد آن در «تفسیر المیزان» از حضرت استاد محمد عشایری منفرد حفظه الله تعالی

معناشناسی مصدر مضاف و کاربرد آن در « تفسیر المیزان» چکیده مصدری که به فاعلش اضافه شده باشد با گونه‌های دیگر مصدر از نظر معناشناختی یکسان نیست. این نظریه را نخستین بار عبد القاهر جرجانی (م 471 ق) مطرح کرد؛ اما سکّاکی (م ۶۲۶ ق) _ که در بخش سوم كتاب مفتاح العلوم ساختار بخشی به اندیشه‌های پراکنده عبد القاهر جرجانی را بر عهده گرفته بود - از این نظریه او در مفتاح العلوم هیچ سخنی به میان نیاورد شاید همین امر موجب شد متأخران نیز که برای دست‌رسی به اندیشه‌های بلاغی پیشینیان به کتاب سکّاکی مراجعه می‌کردند، با این نظریه آشنا نشوند. امّا علّامه طباطبائی با این نظریه عبد القاهر جرجانی نا آشنا نبوده و در فهم آیات قرآن از آن بهره برده است. این مقاله ابتدا نظریه معناداری گونه‌های کاربرد مصدر را ریشه‌یابی کرده، سپس با کاربرد شناسی این نظریه در تفسیر المیزان تلاش کرده است تا کاربست آن را در این کتاب نقد و بررسی کنند. کلیدواژه‌ها: مصدر مضاف، علامه طباطبائی، تفسیر المیزان، عبد القاهر جرجاني.

بسم‌الله «بعثت» یعنی چه؟ در معنای پیشاقرآنیِ کلمه‌ی «بعث»، دو مؤلفه وجود دارد: برخیزاندن و فرستادن. به‌ همین سبب، بعث به معنای فرستادنی است که مسبوق به برخیزاندن باشد. چنان‌که عرب وقتی عقال از دست و پای شتر باز و او را از زمین بلند می‌کند و به جایی می‌فرستد، می‌گوید: «بعَثتُ البعیر»(کتاب العین 2/112). حشر و نشور مردگان در آستانه قیامت را خداوند به همین سبب، «بَعث» نامیده است. مفسران نیز در معنای آیه‌ی مبارک «وَ الْمَوْتىٰ يَبْعَثُهُمُ اللّٰهُ » (الأنعام: 36)، گفته‌اند: «أي: يُخرِجهم و يُسِيرهم إلى القيامة»(راغب 132). در این‌‌ تفسیر، «یخرجهم»، به همان مؤلفه‌ی اول (یعنی برخیزاندن و برانگیختن) و کلمه‌ی «یسیرهم»، به مؤلفه دوم (یعنی فرستادن به سوی قیامت) اشاره دارد. ممکن است در آیه مبارکِ «فَبَعَثَ اللّٰهُ غُرٰاباً يَبْحَثُ فِي الْأَرْض» (المائدة: 31) نیز کلمه «بعث» به همین معنا به کار رفته باشد؛ یعنی خداوند ابتدا غراب را از عدم آفرید بعد او را به سوی قابیل فرستاد؛ چون در تفاسیر روایی آمده است که این غراب نیز از طریق زاد و لد طبیعی آفریده نشده بود بلکه خلقتش مانند ناقه صالح و گوسفند اسماعیل بود. (نور الثقلین؛ ج4، ص: 420) 🔰در بعثت پیامبران نیز دو مرحله وجود دارد که برای اشاره به همین دو مرحله کلمه «بعث» به کار رفته است. در مرحله اول، انبیاء را خداوند انتخاب می‌کند چنان‌که به موسی علیه السلام فرمود: «إِنِّي اصْطَفَيْتُكَ» (اعراف: 144)، آنها را پرورش می‌دهد چنان‌که به او فرمود: «وَ اصْطَنَعْتُكَ لِنَفْسي‏» (طه: 41) سپس از گمنامی در زمین، به مقام متعالیِ هم‌سخنی خودش و هم‌راهیِ فرشتگان آسمان می‌رساند (وَ وَجَدَكَ ضَالاًّ فَهَدى)‏ (ضحی: 7) همه‌ی این‌کارها که اجزای مستمر مرحله اول است، نوع نامحسوسی از برخیزاندن و از خاک به افلاک کشاندن است. در مرحله دوم، پیامبران را به هدایت خلق فرستاده است؛ چنان‌که فرمود: «أَرْسَلْنا إِلَيْهِمْ رُسُلاً». تلفیق این دو مرحله را نیز خداوند در قرآن «بعث» نامیده و برای مثال فرموده است: «وَ لَقَدْ بَعَثْنٰا فِي كُلِّ أُمَّةٍ رَسُولًا» (النحل: 36).

🌺 حلول ماه عزیز شعبان و ایام فرخنده میلاد با سعادت حضرت سیدالشهداء امامنا حسین بن علی، حضرت زین الساجدین امامنا علی السجاد و حضرت اباالفضل العباس بن امیرالمؤمنین اروحنافداهم را محضر بقیةالله الاعظم امامنا مهدی روحی فداه تبریک و تهنیت عرض نموده و همچنان خدمت شما محبان معصومان تبریک و شادباش عرض می‌شود .

﷽ 📚 نکات نحوی ⚜️ شماره 73 ⚜️ مبحث منصوب به نزع خافض. قسمت 1 🗂 پیرامون این نوع منصوب، نکاتی به نظر شریفتان می‌رسانیم: 1️⃣ به این منصوب، منصوب به حذف و ایصال هم گفته می‌شود. 2️⃣ در این رویداد، حرف جرّ حذف می‌شود و مجرور به صورت منصوب ذکر می‌گردد؛ و در ظاهر، معنای فعل بدون هیچ واسطه‌ای به اسم می‌رسد. 3️⃣ این حذف و ایصال، باعث نمی‌شود که فعل لازم، متعدی گردد، و یا متعدی به یک مفعول، دو مفعولی، چرا که معنای حرف جرّ مورد لحاظ است و در ترجمه باید آن را در نظر گرفت مثلا اگر در زبان فارسی گفته شود: «من مدرسه رفتم»، منظور همان «من به مدرسه رفتم» است. #منصوب_بنزع_خافض ✧❁ الذکر الحکیم ❁✧ 🆔@Hojjat68Hekmat 🆔https://eitaa.com/joinchat/1290404153Cf2a3596a83

﷽ 📚 نکات نحوی ⚜️ شماره 74 ⚜️ مبحث منصوب به نزع خافض. قسمت 2 4️⃣ این فرآیند هم سماعی دارد، و هم قیاسی. قیاسیِ آن مربوط به حروف مصدری «أن»، «أنّ» و «کی» است یعنی اگر حروف جرّ بر سر این حروف درآید، می‌توان این حروف را حذف نمود. سماعی آن هم مربوط به افعال خاص با حروف جرّ خاص و مجرور خاصی است که در ادامه بدان اشاره خواهیم نمود. 5️⃣ در نوع سماعی، در هر فعلی این اتفاق رخ نمی‌دهد بلکه مخصوص به افعال خاصی مانند «ذهب» است و البته مجرّور آن هم باید خاص باشد مثلا مجرّور در فعل «ذهب» حتما باید واژه «الشام» باشد نه واژه دیگری. لذا نمی توان گفت: «ذهبتُ المدرسةَ». #منصوب_بنزع_خافض ✧❁ الذکر الحکیم ❁✧ 🆔@Hojjat68Hekmat 🆔https://eitaa.com/joinchat/1290404153Cf2a3596a83

﷽ 📚 نکات نحوی ⚜️ شماره 75 ⚜️ مبحث منصوب به نزع خافض. قسمت 3 6️⃣ این فعل خاص در این باب، با هر خافض و جارّی تعدیه عام ندارد بلکه مربوط به حرف جرّ خاصی است یعنی حتما باید «ذهب» باشد، و حرف جرّ در کنار آن «إلی» باشد نه « مِن و ...»؛ و مجرّور آن هم«الشام». و این همان معنای سماع است. 7️⃣ در پیرو نکته ششم، مثلا فعل حتما باید «تَوَجَّهَ» باشد؛ و حرف جرّ، «إلی»؛ و مجرّور آن، «مکّة». پس روا نیست بگوییم: «توجّهت النجفَ». و واژه «مرّ» حتما باید با «باء» و «الدیّار» مورد استعمال قرار گیرد و اینجاست که می‌توان گفت: تمرّون الدیّارَ. حرف جرّ محذوف در عبارت «مُطِرنا السهلَ و الجبلَ»، «فی» است نه حروف جرّ دیگر؛ و نمی‌توان مجرور را تغییر داد. و هم‌چنین، حرف جرّ محذوف در جمله «ضربت الخائن الظهرَ و البطن»، فقط«علی» است، و مجرور فقط همین دو واژه «الظهر و البطن» است. #منصوب_بنزع_خافض ✧❁ الذکر الحکیم ❁✧ 🆔@Hojjat68Hekmat 🆔https://eitaa.com/joinchat/1290404153Cf2a3596a83

﷽ 📚 نکات نحوی ⚜️ شماره 76 ⚜️ مبحث منصوب به نزع خافض. قسمت 4 8️⃣ پس مجموعه فعل و جارّ و مجرّور، خاصند و اصلا قیاسی نیست و این هم بدین خاطر است که اگر قیاسی شود، خلط بین فعل لازم و متعدی، و خلط بین متعدی به یک مفعول و متعدی به دو مفعول و ... می‌شود که این هم موجب انتشار اشتباه خواهد بود. از این رو، مرحوم رضی می فرمایند: انّ باب الحذف و الایصال شاذ عند النحاة. لذا «بریتُ القلمَ السِکّینَ»، یک استعمال غلطی است. 9️⃣ این باب نباید با افعال دو وجهی که هم وجه لازمی دارند و هم وجه متعدی، خلط و اشتباه کرد مانند «دخلت فی الدار، دخلت الدار»؛ «أشکرکم، أشکر لکم»؛ «نصحتُ الغافلَ بأن یشکر خالقه، نصحت الغافل أن یشکر خالقه»؛ «او را سپاسگزارم، از او سپاسگذارم». پس این دو باب کاملا از هم جدا هستند. #منصوب_بنزع_خافض ✧❁ الذکر الحکیم ❁✧ 🆔@Hojjat68Hekmat 🆔https://eitaa.com/joinchat/1290404153Cf2a3596a83

﷽ 📚 نکات نحوی ⚜️ شماره 77 ⚜️ مبحث منصوب به نزع خافض. قسمت 5 🔟 در خصوص إعراب مصدر مؤوّل دو اندیشه وجود دارد؛ برخی بر این باورند که این از مصادیق منصوب به نزع خافض قیاسی است، و برخی دیگر معتقدند که این از مواردی است که جارّ حذف می‌شود و مجرّور باقی می‌ماند چون نصب به نزع خافض، خروج از اصل اصیل است و در این مورد نیازی نیست که به سمت این باب برویم. 1️⃣1️⃣ هر فعلی برای رساندن معنای خود نیازمند حروف جرّ خاصی است و با هر حرفی تعدیه عام ندارد مثلا «دلّ» با «علی»؛ « بشّر» با «باء»؛ «خرج» با «مِن و إلی»؛ « تقدّم» با «علی»؛ و ... . پس مصدر مؤوّل با هر حرف جرّی، مجرّور یا منصوب( بنا بر اختلافی که بدان اشاره شد.) نمی‌شود. #منصوب_بنزع_خافض ✧❁ الذکر الحکیم ❁✧ 🆔@Hojjat68Hekmat 🆔https://eitaa.com/joinchat/1290404153Cf2a3596a83

﷽ 📚 نکات نحوی ⚜️ شماره 78 ⚜️ مبحث منصوب به نزع خافض. قسمت 6 2️⃣1️⃣ حذف نمودن حرف جرّی که بر سر حروف مصدری می‌آید رها و مطلق نیست بلکه منوط به عدم لبس و اشتباه است یعنی این حذف در فعلی که با دو حرف جرّ خاصی تعدیه عام دارد به نحوی که معنای فعل با آن دو حرف کاملا ضدّ هم است و با حذف یکی، مخاطب به اشتباه می افتد که منظور متکلم کدام معنا بود؟!!! رخ نمی‌دهد. مثلا «إنصرف»، هم با «عن» تعدیه عام دارد و به معنای «روی برگرداندن» است، و هم با «إلی» که به معنای «روی آوردن»؛ حال با حذف حرف جرّ، قطعا مخاطب به اشتباه می‌افتد. و «رغب»، هم با «فی» تعدیه عام و به معنای «اشتیاق داشتن» است و هم با «عن» که به معنای «دوری کردن و إعراض نمودن». پس نمی‌توان گفت: «إنصرفت أن أقرأ المجلة»؛ و «رغبت أن یفیض النهر». #منصوب_بنزع_خافض ✧❁ الذکر الحکیم ❁✧ 🆔@Hojjat68Hekmat 🆔https://eitaa.com/joinchat/1290404153Cf2a3596a83

🌹🍀🌹🍀🌹🍀🌹🍀🌹 میلا پر خیر و برکت حضرت صاحب الامر، امام زمان علیه السلام بر شما مبارک باد. سأَلْتُ عَلِيَّ بْنَ مُوسَى الرِّضَا علیه السلام عَنْ لَيْلَةِ النِّصْفِ مِنْ شَعْبَانَ قَالَ هِيَ لَيْلَةٌ يُعْتِقُ اللَّهُ فِيهَا الرِّقَابَ مِنَ النَّارِ وَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ فِيهَا. قُلْتُ هَلْ جُعِلَ فِيهَا صَلَاةٌ زِيَادَةً عَلَى سَائِرِ اللَّيَالِي؟ فَقَالَ لَيْسَ فِيهَا شَيْ‌ءٌ مُوَظَّفٌ وَ لَكِنْ إِنْ أَحْبَبْتَ أَنْ تَطَوَّعَ فِيهَا بِشَيْ‌ءٍ فَعَلَيْكَ بِصَلَاةِ جَعْفَرِ بْنِ أَبِي طَالِبٍ وَ أَكْثِرْ فِيهَا مِنْ ذِكْرِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ مِنَ الِاسْتِغْفَارِ وَ الدُّعَاءِ فَإِنَّ أَبِي علیه السلام كَانَ يَقُولُ الدُّعَاءُ فِيهَا مُسْتَجَابٌ ... فضائل الأشهر الثلاثة؛ ص: 45 🌹🍀🌹🍀🌹🍀🌹🍀🌹

﷽ 📚 نکات نحوی ⚜️ شماره 79 ⚜️ مبحث نائب فاعل. قسمت 1 🗂 گاهی متکلّم به لحاظ أغراضی - مانند معلوم نبودن فاعل برای خود متکلّم، معلوم بودن آن برای مخاطب، اهمیّت نداشتن ذکر آن، تحقیر یا تعظیم فاعل، ترس از معلوم شدن آن و آسیب دیدن وی، ترس از فاعل، و یا مخفی نمودن نام فاعل از مخاطب - از ذکر فاعل اباء دارد و مواردی را که برای وی دارای اهمیت است جایگذین آن می‌کند که عبارت است از: 1️⃣ مفعول به 2️⃣ مصدر 3️⃣ ظرف 4️⃣ جار و مجرور #نائب_فاعل ✧❁ الذکر الحکیم ❁✧ 🆔@Hojjat68Hekmat 🆔https://eitaa.com/joinchat/1290404153Cf2a3596a83

📚 نکات نحوی ⚜️ شماره 80 ⚜️ مبحث نائب فاعل. قسمت 2 ❓حال اگر در کلام، همه این چهار معمول وجود داشته باشد، کدام‌یک نائب از فاعل می‌شود؟ آیا ترتیب خاصی بین این‌ها وجود دارد؟ 📂 در عبائر نحوی‌ها می‌توان به دو تقریب دست یافت. 1️⃣ این موارد چهارگانه هیچ اولویتی نسبت به هم ندارند. 2️⃣ اگر در کلام، مفعول به نباشد یکی از موارد سه‌گانه می‌تواند نائب از فاعل گردد. این تقریب در حق فعلِ لازم واضح است ولی پیرامون فعل متعدّی باید گفت: که گاهی متکلّم هیچ نگاهی به مفعول به ندارد و اصلا لزومی نمی‌بیند که مفعول به را ذکر کند چون هیچ نیازی بدان ندارد با این‌که فعل متعدّی است. بنابراین متعدّی بودن فعل به معنای ذکر حتمی مفعول به نیست. 📂 و حتی ممکن است مفعول به در کلام فعل معلوم وجود داشته باشد ولی در فعل مجهول آن، نائب فاعل نشود و یکی از آن سه امر منقش به نقش نائب فاعلی گردد. 📁 🌷 و به بیان دیگر، ممکن است غرض و مراد متکلّم به حذف فاعل و انتساب فعل به مصدر، ظرف، و یا جار و مجرور تعلّق گرفته باشد و از این رو، نیابت این موارد بر نیابت مفعول به مقدّم خواهد بود. 📁 🌷 پس این جایگذینی‌ها طبق أغراض متکلّم است و این هم یک امر عقلایی است و هیچ مانعی از جانشین نشدن مفعول به ندارد. بله در نگاه متکلّم اگر مفعول به دارای اهمیت باشد، بعد از حذف فاعل، فعل به او نسبت داده می‌شود. 📁 🌷 بر این اساس، بعد از حذف فاعل، هر کدام از این چهارگزینه در جای فاعل قرار بگیرند باید تمامی احکام فاعل، در حق آن‌ها هم رعایت گردد. 📁 🌷 کلام آخر: برای برخی از نحوی‌ها، مفعول به از اهمیت زیادی برخوردار است و لذا مفعول به را بر غیرش مقدم می‌کنند و فقط همان را نائب فاعل قرار می‌دهند ولی همان‌طوری که گفته شد این‌ها یک سری امور دستوری تعبّدی نیستند بلکه منوط به ایضاح غرض و مراد متکلم است. لذا حتی با وجود مفعول به در کلام، می‌توان امور دیگر را نائب فاعل قرار داد مانند: سُرِقَ فی دیوان الشرطة سلاحَ جنودِها. #نائب_فاعل ✧❁ الذکر الحکیم ❁✧ 🆔@Hojjat68Hekmat 🆔https://eitaa.com/joinchat/1290404153Cf2a3596a83

📚 نکات نحوی ⚜️ شماره 81 ⚜️ مبحث نائب فاعل. قسمت 3 ♻️❓اشاره به دو پرسش خیلی اساسی❓♻️ 1️⃣ آیا برای نائب فاعل شدن مصدر، ظرف، و جار و مجرور شروطی وجود دارد؟ اگر هست آن شروط چیست؟ 2️⃣ فلسفه منحصر شدن نائب فاعل در این چهار واژه چیست؟ چرا موارد دیگر از پذیرش این نقش محروم گشته‌اند؟ مثلا چرا چنین فرصتی به حال، تمییز، مفعول له، و ... داده نشد؟ #نائب_فاعل ✧❁ الذکر الحکیم ❁✧ 🆔@Hojjat68Hekmat 🆔https://eitaa.com/joinchat/1290404153Cf2a3596a83

﷽ 📚 نکات نحوی ⚜️ شماره 82 ⚜️ مبحث نائب فاعل. قسمت 4 🗂 مصدر برای نیابت از فاعل نیازمند دو شرط اساسی است: 1️⃣ متصرّف باشد یعنی دائم النصب به جهت مفعول مطلق نباشد؛ از این رو «سبحانَ اللّهِ» قابلیت نائب فاعل واقع شدن را ندارد چون برای «سبحانَ اللّه» به غیر از این، حالت دیگری متصوّر نیست. 2️⃣ مختصّ باشد یعنی مفید باشد و این افاده هم با بیان عدد، یا با بیان نوع - از راه وصف و اضافه - تامین می‌گردد. مانند: ضُرِبَت ضربتانِ؛ ضُرِبَ ضربٌ شدیدٌ؛ ضُرِبَ ضربُ الامیرِ. #نائب_فاعل ✧❁ الذکر الحکیم ❁✧ 🆔@Hojjat68Hekmat 🆔https://eitaa.com/joinchat/1290404153Cf2a3596a83

﷽ 📚 نکات نحوی ⚜️ شماره 83 ⚜️ مبحث نائب فاعل. قسمت 5 🗂 ظرف هم مشروط به دو شرط قبلی است یعنی حتما باید متصرّف، و مختصّ باشد. 📂 ظرف متصرّف یعنی ظرفی که قابلیّت پذیرش نقش‌های دیگری غیر از ظرف را دارد و منحصر در نقش ظرف نیست مانند الیوم، که هم می‌تواند مبتدا واقع شود، و هم خبر، و هم مفعول به. بر این اساس، ظروفی مانند «قطّ، عوضُ، إذا، سحر، أیّانَ، أنّی» نمی‌توانند نائب فاعل شوند. 📂 ظرف مختصّ یعنی ظرفی که مفید باشد و این افاده هم با وصف، اضافه، و عَلَمیّت محقّق می‌گردد. مانند سُهِرَت لیلةٌ کاملةٌ؛ جُلِسَ أمامُ الأستاذِ؛ صِیمَ رمضانُ. #نائب_فاعل ✧❁ الذکر الحکیم ❁✧ 🆔@Hojjat68Hekmat 🆔https://eitaa.com/joinchat/1290404153Cf2a3596a83

﷽ 📚 نکات نحوی ⚜️ شماره 84 ⚜️ مبحث نائب فاعل. قسمت 6 🗂 مراد از حرف جرّ در این مبحث، حرف جرّ زائد نیست چون برای نائب فاعل واقع شدن مجرّور آن هیچ دغدغه‌ای وجود ندارد؛ بلکه مراد، حروف جرّ اصلی است البته نه هر حرف جرّی بلکه مراد، آن حروف جرّی است که مجرور آن خصوصیّت خاصّی نداشته باشد. از این رو، حروف جرّ ذیل قابلیت نائب فاعل واقع شدن را ندارد. 1️⃣ مذ، منذ، و حتّی؛ چون مجرور آن‌ها حتما باید اسم ظاهر باشد. 2️⃣ حروف قسم؛ چون مجرور آن‌ها حتما باید مُقسَمٌ به باشد. 3️⃣ خلا، عدا، و حاشا؛ مجرور این سه مورد حتما باید مستثنی باشد. 4️⃣ مذ، و منذ؛ مجرور این دو باید اسم ظاهر دالّ بر زمان باشد. 5️⃣ رُبّ با این‌که حرف جرّ شبه زائد است و از حیث مقتضی، مجرور آن قابلیت نائب فاعل واقع شدن را دارد ولی با مانعی مثل منحصر شدن مجرور آن در اسم نکره و صدارت طلبی مواجه است و صدر کلام بودن با فاعل و نائب بودن منافات دارد. #نائب_فاعل ✧❁ الذکر الحکیم ❁✧ 🆔@Hojjat68Hekmat 🆔https://eitaa.com/joinchat/1290404153Cf2a3596a83

﷽ 📚 نکات نحوی ⚜️ شماره 85 ⚜️ مبحث نائب فاعل. قسمت 7 🗂 نحوه ترجمه فارسی مصدر، ظرف، و جار و مجرورِ نائب فاعلی: ✅ ترجمه تحت اللفظی عباراتی مانند «ضُرِبَ ضربٌ شدیدٌ» و «سُهِرَت لیلةٌ کاملةٌ» ، بدین قرار است که گفته شود: «از نوع زدن شدیدی زده شد.»، «یک شب کاملی شب‌زنده داری شد.». ✅ حال آن‌که در این ترجمه‌ها، مخاطب احساس نیاز به فاعل و یا مفعول به نائب فاعلی را دارد. از این رو ترجمه روان و سلیس این عبارات به این شکل است: «زدن شدیدی رخ داد.»، «زدنی از نوع زدن امیر اتفاق افتاد.»، «یک شبِ کامل، مورد شب زنده داری واقع شد.»، «جلوی استاد، ظرف نشستن واقع شد.»، «رمضان، مورد روزه داری قرار گرفت.». ✅ پس در مصدرِ نائب فاعلی، یک‌بار دیگر خود فعل معنا نمی‌گردد بلکه حرف از وقوع و تحقق به زبان جاری می‌شود. و در ظرفِ نائب فاعلی، از معنای ظرفیت وام می‌گیریم. #نائب_فاعل ✧❁ الذکر الحکیم ❁✧ 🆔@Hojjat68Hekmat 🆔https://eitaa.com/joinchat/1290404153Cf2a3596a83

﷽ 📚 نکات نحوی ⚜️ شماره 86 ⚜️ مبحث نائب فاعل. قسمت 8 🗂 بیان چند مثال برای نائب فاعلِ مجرور به حرف جرّی: 1️⃣ مُرّ بالحدیقة الجمیلة: باغ زیبایی مورد مرور و گذشت واقع شد. 2️⃣ صُلِّیَ فی الجامع: مسجد جامع، ظرفِ خواندن نماز قرار گرفت. 3️⃣ رُوجِعَ الی القرآن: قرآن، محلّ و مقصد رجوع شد. ✅ با لحاظ نکات پست‌های پیشین در نحوه ترجمه این گونه از نائب فاعل‌ها، باید عرض کرد که هر حرف جرّی که با مجرور خود نائب فاعل واقع می‌شود باید معنای اسمی آن حرف جرّ را ظاهر نمود مانند إلصاق، ظرفیت، انتهای غایت، استعانت و ... . #نائب_فاعل ✧❁ الذکر الحکیم ❁✧ 🆔@Hojjat68Hekmat 🆔https://eitaa.com/joinchat/1290404153Cf2a3596a83

📂 حال نوبت به طرح سوال دوم می‌رسد که در ادامه بدان خواهیم پرداخت.