الناز باقرپور: چیزی به نام بازار ارز در اقتصاد ایران نداریم نرخ ارز در ایران در بازار تعیین نمی‌شود باقرپور در چهارمین پیش‌نشست از سلسله‌ نشست‌های همایش ملی «تحلیل تورم و روابط بین‌الملل در ایران» که به همت پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی برگزار شد گفت: در سال‌هایی که جهش‌های بالای ارزی داریم افزایش تورم منجر به افزایش نقدینگی شده است. #در_رسانه حکمران؛ روایت عمیق سیاست و اقتصاد @HokmranOnline

🔷خلاصه ای از سخنرانی دکتر سیدیاسر جبرائیلی 🔹دکتر جبرائیلی به دو نوع درآمد ارزی اشاره می‌کند: نفتی و غیرنفتی (عمدتاً فولاد و پتروشیمی). او بر این باور است که تمام درآمدهای ارزی باید تحت کنترل بانک مرکزی و به اولویت‌های کشور تخصیص داده شود. 🔹از دید ایشان، سیاست‌گذاری‌های موجود، از جمله رها کردن نرخ ارز و فروش مواد اولیه داخلی به قیمت جهانی، باعث افزایش هزینه تولید، کاهش قدرت خرید مردم، و تضعیف بازار داخلی شده است. به‌علاوه، نویسنده تأکید می‌کند که این سیاست‌ها منجر به خام‌فروشی منابع و کاهش تولید داخلی می‌شوند، وضعیتی که شبیه دوران استعمار است. 🔹ایشان همچنین از عدم شفافیت در تخصیص ارز و واردات کالا انتقاد می‌کند و می‌گوید: درآمد ارزی باید با نرخ ثابت و شفاف توزیع شود. او تأکید می‌کند که سیاست‌های اقتصادی فعلی نتیجه اجرای نسخه‌های پیشنهادی صندوق بین‌المللی پول است که به نفع طبقه‌ای خاص تمام شده و اقتصاد کشور را دچار مشکلات عدیده کرده است. 🔹ایشان از تلاش‌های ناکام برای تغییر سیاست‌های ارزی و اجرای سیاست تثبیت نرخ ارز یاد می‌کند و از موانع موجود در این مسیر انتقاد می‌کند. او این سیاست‌ها را منجر به تورم، کاهش قدرت خرید مردم، و نابودی تولید داخلی می‌داند و خواستار اصلاحات جدی در این زمینه است. 🔹در ادامه نقش عواملی مانند نرخ ارز، قاچاق، و قوانین مرتبط با سیاست‌های اقتصادی بررسی می‌شود. ایشان به عدم ثبات نرخ ارز و تأثیرات منفی آن بر تورم و معیشت مردم اشاره دارد. او با انتقاد از مدیریت شناور نرخ ارز، خواستار تثبیت آن با مبنای مشخصی مانند طلا است. 🔹پیشنهادهای اصلی مطرح‌شده شامل: تثبیت نرخ ارز، دلارزدایی از فروش مواد اولیه داخلی، و اصلاح قانون احکام دائمی توسعه کشور است. ایشان همچنین تأکید می‌کند که قانون مبارزه با قاچاق و قانون پول‌شویی باید به‌درستی اجرا شود تا حکمرانی ریال تقویت و تقاضای ارز مدیریت شود. 🔹همچنین به ناکارآمدی دولت و مجلس در پیگیری پیشنهادها اشاره دارد. ایشان مطرح کردند که یک بسته پیشنهادی ۴۹ صفحه‌ای به رئیس‌جمهور ارائه شده است که تاکنون اجرایی نشده است. همچنین انتقادهایی از عملکرد وزرا و مشاوران اقتصادی مطرح شده و تأکید شده که مجلس در پی استیضاح وزیر اقتصاد است. 🔹در پایان، ایشان به فضای عمومی جامعه، تأثیر رسانه‌ها، و مخالفت‌های برخی گروه‌ها با اصلاحات پیشنهادی پرداخته و از ضرورت همراهی مردم در مطالبه این اصلاحات سخن گفته است. #یادداشت حکمران؛ روایت عمیق سیاست و اقتصاد @HokmranOnline

🔷اگر سقف بدهی [آمریکا] برداشته نشود، چقدر باید نگران باشیم؟ به نقل از بروکینگز 🌐 brookings.edu/articles/how-worried-should-we-be-if-the-debt-ceiling-isnt-lifted این مقاله به مسئله‌ی سقف بدهی ایالات متحده پرداخته و تاثیرات اقتصادی و اجتماعی ناشی از عدم افزایش یا تعلیق این سقف را بررسی می‌کند. خلاصه‌ای از این مقاله به شرح زیر است: سقف بدهی و پیامدهای آن سقف بدهی ایالات متحده حداکثر میزان بدهی‌های معوق دولت فدرال را تعیین می‌کند. در ۱۹ ژانویه ۲۰۲۳ ایالات متحده به سقف ۳۱/۴ تریلیون دلار رسید و وزارت خزانه‌داری اقدامات اضطراری را برای جلوگیری از بحران به کار گرفت. این اقدامات موقت تا اوایل ژوئن کارساز خواهند بود، اما اگر کنگره سقف بدهی را افزایش ندهد یا تعلیق نکند، دولت دیگر قادر به پرداخت تعهدات خود نخواهد بود. سقف بدهی مربوط به هزینه‌های قبلاً تصویب‌شده است، نه هزینه‌های جدید. عدم افزایش آن می‌تواند اثرات منفی شدیدی بر اقتصاد داشته باشد، از جمله ایجاد رکود عمیق. پیامدهای اقتصادی و حقوقی اگر خزانه‌داری نتواند تعهدات خود را پرداخت کند، اثرات اقتصادی و حقوقی متعددی به وجود خواهد آمد: - کاهش شدید در هزینه‌های فدرال: برای حفظ پرداخت بهره اوراق خزانه‌داری، سایر هزینه‌ها باید کاهش یابد. - تأخیر در پرداخت‌ها: به تأخیر افتادن حقوق کارکنان فدرال، پرداخت‌های تأمین اجتماعی، و سایر تعهدات، پیامدهای اقتصادی گسترده‌ای خواهد داشت. - چالش‌های قانونی: اولویت‌بندی پرداخت بهره ممکن است با چالش‌های قضایی مواجه شود، زیرا قوانین کنونی اختیارات کافی به خزانه‌داری برای این کار نمی‌دهند. اثرات کوتاه‌مدت و بلندمدت در کوتاه‌مدت، اختلالات بازار مالی و کاهش اعتماد کسب‌وکارها و خانوارها می‌تواند رکود اقتصادی ایجاد کند. اگر بن‌بست طولانی شود، تأثیرات منفی بیشتر خواهد شد، از جمله: - افزایش نرخ بهره اوراق خزانه‌داری و هزینه‌های استقراض دولت. - کاهش قیمت سهام و ارزش دلار. - کاهش مصرف و سرمایه‌گذاری به دلیل کاهش اعتماد. سناریوهای پیش‌بینی‌شده تجربیات گذشته نشان می‌دهد که حتی نزدیک شدن به سقف بدهی می‌تواند هزینه‌های اقتصادی داشته باشد. به عنوان مثال: - در سال ۲۰۱۳، تأخیر در افزایش سقف بدهی باعث افزایش نرخ بهره اوراق خزانه‌داری و کاهش نقدینگی بازار شد. - در سال ۲۰۲۱، پیش‌بینی شد که یک بن‌بست چندماهه می‌تواند منجر به از دست رفتن ۵ میلیون شغل و کاهش 4 درصدی تولید ناخالص داخلی شود. راه‌حل‌ها و چالش‌ها پیشنهاداتی مانند ضرب و انتشار یک سکه پلاتین تریلیون دلاری یا استناد به متمم چهاردهم قانون اساسی برای دور زدن سقف بدهی مطرح شده‌اند. اما این راه‌حل‌ها معمولاً غیرقانونی یا موقتی تلقی می‌شوند و نمی‌توانند از اثرات منفی اقتصادی جلوگیری کنند. نتیجه‌گیری تنها راه‌حل مؤثر برای جلوگیری از بحران، افزایش سریع سقف بدهی یا لغو کامل آن توسط کنگره است. هرگونه تأخیر یا راه‌حل موقتی می‌تواند آسیب‌های اقتصادی و اجتماعی بلندمدتی به همراه داشته باشد. این مقاله پیامدهای بحران سقف بدهی را بررسی کرده و بر اهمیت اقدامات سریع و قاطع کنگره تأکید می‌کند. #مقاله حکمران؛ روایت عمیق سیاست و اقتصاد @HokmranOnline

🔸آیا مجلس واقعا در حال کمک به دولت است؟ دکتر حسین صمصامی، نماینده تهران در همایش سفره ملت #صوت_برنامه‌ها حکمران؛ روایت عمیق سیاست و اقتصاد @HokmranOnline

🔸جریان‌های پشت پرده برای زمین زدن دولت‌ها در ایران به روایت سیدیاسر جبرائیلی 🔹ناگفته‌هایی از دولت شهید رئیسی در همایش سفره ملت #صوت_برنامه‌ها حکمران؛ روایت عمیق سیاست و اقتصاد @HokmranOnline

🔷 آخرین فرصت برای ایران 🌐 foreignaffairs.com/iran/last-chance-iran 🔸ریچارد نفیو معمار تحریم ها علیه ایران مقاله‌ای در فارن افرز منتشر کرده با عنوان آخرین فرصت برای ایران. او میگوید هر دو جناح آمریکا موافق حمله به ایران هستند. او معتقد است چنین حمله ای نمی‌تواند فایده داشته باشد و ترامپ باید یک شانس دیگر برای ایران قرار دهد و بهتر است جنگ نشود. او میگوید اگر تلاش ها برای یک برجام دیگر شکست بخورد آمریکا باید مهیا باشد که از قدرت نظامی خود علیه ایران استفاده کند. اگر آمریکا بخواهد دنبال فشار حداکثری برود ممکن است ایران به سمت ساخت بمب برود. باید یک دست آمریکا شاخه زیتون باشد و در دست دیگرش اسلحه! دنیایی که ایران قدرت بمب هسته ای داشته باشد بسیار برای آمریکا خطرناک تر خواهد بود. خلاصه ای از این مقاله: 🔹برای دو دهه، واشنگتن با درخواست‌ها برای حمله به برنامه هسته‌ای ایران روبرو بوده است، اما همواره این گزینه رد شده است. در گذشته، دلایلی نظیر نابالغ بودن توانایی‌های هسته‌ای ایران و اجماع جهانی علیه این کشور، مانع از اقدام نظامی شده بود. تحریم‌های اقتصادی سنگین نیز ایران را به مذاکره کشاند. امروز، با وجود دلایل متعدد برای عدم حمله، شرایط تغییر کرده است. برنامه هسته‌ای ایران اکنون به بلوغ رسیده و کشور تقریباً همه ابزارهای لازم برای ساخت سلاح را در اختیار دارد. از سوی دیگر، جامعه بین‌المللی دیگر اتحاد گذشته را ندارد و تحریم‌ها به‌طور مداوم توسط کشورهایی مانند چین و روسیه نقض می‌شود. 🔹دیپلماسی یا اقدام نظامی؟ ایالات متحده باید تلاش نهایی خود را برای یک راه‌حل دیپلماتیک به کار گیرد. اما اگر این مسیر شکست بخورد، ممکن است گزینه‌ای جز حمله نداشته باشد. دلایل متعددی برای تأکید بر دیپلماسی وجود دارد: حمله نظامی ممکن است موفقیت‌آمیز نباشد، زیرا ایران می‌تواند مواد هسته‌ای خود را پنهان کند و حتی با انگیزه بیشتری به سمت توسعه بازدارندگی هسته‌ای پیش برود. تجربه‌های تاریخی نشان داده که حملات نظامی، از جمله حمله اسرائیل به رآکتور اوسیراک عراق یا رآکتور سوریه، نتوانسته‌اند به‌طور دائمی مانع از برنامه‌های هسته‌ای شوند. هزینه‌های سیاسی، اقتصادی و انسانی حمله نیز بالاست. علاوه بر خطرات مستقیم، این حملات منابع آمریکا را در زمانی که باید بر چالش‌هایی نظیر جنگ اوکراین و تنش با چین متمرکز باشد، مصرف خواهد کرد. همچنین، هرگونه حمله می‌تواند ایران را در مسیر بی‌ثباتی داخلی و منطقه‌ای سوق دهد. 🔹چالش‌های دیپلماسی دیپلماسی با ایران در گذشته موفقیت‌هایی داشته است؛ توافق برجام توانست بخش بزرگی از برنامه هسته‌ای ایران را مسدود کند. اما این توافق با خروج آمریکا در دوران ترامپ سقوط کرد. بازگشت به دیپلماسی مستلزم اعتمادسازی بین دو طرف است، کاری که دشوار اما امکان‌پذیر است. اگر ترامپ با یک توافق جدید موافقت کند، ایران ممکن است باور کند که این توافق پایدار خواهد بود، به‌ویژه اگر جمهوری‌خواهان نیز از آن حمایت کنند. 🔹ضرورت اقدام نظامی در صورت شکست دیپلماسی اگر دیپلماسی شکست بخورد، آمریکا باید آماده استفاده از نیروی نظامی باشد. جهان نمی‌تواند با ایران هسته‌ای کنار بیاید، زیرا این امر مسابقه تسلیحاتی در خاورمیانه را تشدید می‌کند و خطر انتقال سلاح به گروه‌های نیابتی ایران را افزایش می‌دهد. حملات نظامی به برنامه هسته‌ای ایران می‌تواند علاوه بر تأخیر در هسته‌ای شدن این کشور، منابع آن را تحت فشار قرار دهد و ایران را وادار به تجدیدنظر در مسیر استراتژیک خود کند. 🔹چالش‌های حمله نظامی با وجود مزایای استراتژیک، حمله نظامی به ایران با چالش‌های جدی همراه است. واشنگتن باید آمادگی لازم را برای مواجهه با پیامدهای این اقدام داشته باشد. تخریب تاسیسات هسته‌ای ایران ممکن است به تنهایی کافی نباشد و ایالات متحده نیازمند حضور نظامی طولانی‌مدت و گسترش دامنه حملات خود به سایر دارایی‌های استراتژیک ایران خواهد بود. این امر می‌تواند به بی‌ثباتی داخلی و منطقه‌ای دامن بزند. 🔹بحران در حال گسترش برنامه هسته‌ای ایران در حال پیشرفت است و بحران کنونی به تعویق افتادن یک واقعیت اجتناب‌ناپذیر است. از زمان آغاز تولید اورانیوم با غلظت ۶۰ درصد، ایران به آستانه تولید سلاح نزدیک‌تر شده است. آرامش کنونی به‌دلیل اولویت‌ داشتن دیگر بحران‌های جهانی است، نه نتیجه دیپلماسی مؤثر یا خویشتن‌داری تهران. 🔹جمع‌بندی واشنگتن باید تلاش نهایی خود را برای مذاکره انجام دهد. اما اگر این مسیر شکست بخورد، باید آماده استفاده از گزینه نظامی باشد. در عین حال، هرگونه اقدام باید به‌دقت طراحی شود تا از پیامدهای منفی داخلی و منطقه‌ای جلوگیری کند. قدرت‌های جهانی باید درک کنند که جلوگیری از هسته‌ای شدن ایران نه تنها یک هدف دیپلماتیک بلکه ضرورتی استراتژیک است. #مقاله حکمران؛ روایت عمیق سیاست و اقتصاد @HokmranOnline

دکتر یاسر جبرائیلی، عضو هیات علمی پژوهشگاه علوم انسانی: مالیات شرکت‌های فولادی، پتروشیمی، معدنی و پالایشی به طور میانگین ۶ درصد است. مالیات بقال سر کوچه از آن‌ها بیشتر است. تمام چینش کشور را طوری انجام دادید تا ما خام فروش شویم. #در_رسانه حکمران؛ روایت عمیق سیاست و اقتصاد @HokmranOnline

🔸گروه های ثروت و قدرت چگونه حکمرانی ایران را فشل کرده اند؟ صحبت های رضا غلامی و محمدطاهر رحیمی در همایش سفره ملت لینک یوتیوب🔻 📺 youtu.be/Y4JnsyUPEMg لینک آپارات🔻 📺 aparat.com/v/yox451o #برنامه‌های_حکمران حکمران؛ روایت عمیق سیاست و اقتصاد @HokmranOnline

🔷فرصت ایران آنچه آمریکا برای دستیابی به یک پیشرفت باید انجام دهد 🔹ریچارد هاس رئیس بازنشسته شورای روابط خارجی آمریکا در مقاله‌ای که در فارن افرز منتشر شده خواسته پاسخی به مقاله ریچارد نفیو بدهد که چگونه باید با ایران پای میز مذاکره رفت. او معتقد است ایران در موضع ضعف قرار دارد لذا آمریکا باید دیپلماسی را با تهدید نظامی همراه کند و از این فرصت بیشترین استفاده را ببرد. 🔸خلاصه مقاله: ایران، که زمانی مهم‌ترین بازیگر منطقه‌ای در خاورمیانه بود، اکنون ضعیف‌تر از هر زمان دیگری است. این کاهش نفوذ به ویژه پس از جنگ ۷ اکتبر ۲۰۲۳ و پیامدهای آن آشکار شد. با تضعیف نیروهای نیابتی ایران نظیر حماس، حزب‌الله و حمایت از رژیم اسد در سوریه، این کشور در موقعیت استراتژیک شکننده‌ای قرار گرفته است. همزمان، اقتصاد ایران تحت فشار شدید داخلی و تحریم‌های بین‌المللی است، و برنامه هسته‌ای آن نگرانی‌های عمده‌ای را برای ایالات متحده و متحدانش ایجاد کرده است. 🔹چالش‌ها و اولویت‌های سیاست خارجی آمریکا ایالات متحده با سه حوزه چالش‌برانگیز در مورد ایران روبروست: ۱. برنامه هسته‌ای: ایران نزدیک به توانایی تولید سلاح هسته‌ای است. متوقف کردن این برنامه برای جلوگیری از بی‌ثباتی در منطقه و رقابت تسلیحاتی هسته‌ای از اولویت‌های فوری آمریکاست. ۲. حمایت از نیروهای نیابتی: ایران با تأمین مالی و تسلیحاتی گروه‌هایی نظیر حزب‌الله و حماس، ثبات منطقه را تهدید کرده است. ۳. وضعیت داخلی ایران: حکومت اقتدارگرای ایران از ابزارهای سرکوب‌گرانه برای کنترل مخالفان و حفظ قدرت استفاده می‌کند. 🔹گزینه‌های سیاست‌گذاری ۱. دیپلماسی همراه با تهدید نظامی: رویکردی ترکیبی که دیپلماسی را در پس زمینه تهدید به استفاده از زور قرار دهد، می‌تواند شانس بیشتری برای موفقیت داشته باشد. یک توافق جدید می‌تواند برنامه هسته‌ای ایران را محدود کند، حمایت نظامی از نیروهای نیابتی را متوقف کند، و برخی از تحریم‌ها را کاهش دهد. ۲. تغییر رژیم: اگرچه برخی از سیاست‌گذاران تغییر رژیم در ایران را پیشنهاد می‌کنند، اما این استراتژی به دلیل نبود ضمانت موفقیت و هزینه‌های بالا، منطقی به نظر نمی‌رسد. ۳. استفاده از نیروی نظامی: حمله به تأسیسات هسته‌ای ایران ممکن است برنامه هسته‌ای آن را مختل کند، اما نمی‌تواند تخصص فنی این کشور را نابود کند و می‌تواند واکنش‌های شدیدی از سوی ایران و نیروهای نیابتی آن ایجاد کند. ۴. فشار حداکثری: تحریم‌های شدیدتر می‌توانند فشار اقتصادی بر ایران را افزایش دهند، اما این سیاست نیز باید بخشی از یک استراتژی جامع‌تر باشد. 🔹فرصت‌های استراتژیک ایالات متحده باید از وضعیت کنونی ایران استفاده کرده و از طریق دیپلماسی، همراه با حفظ آمادگی نظامی، به دنبال توافقی جامع باشد. چنین توافقی می‌تواند برنامه هسته‌ای ایران را محدود کند، رفتار منطقه‌ای آن را تحت کنترل درآورد، و در عین حال احتمال استفاده از نیروی نظامی گسترده را کاهش دهد. در نهایت، زمان حیاتی است. ایران ممکن است به زودی نیروهای نیابتی خود را بازسازی کند یا برای تسریع برنامه هسته‌ای خود اقدام کند. بنابراین، ایالات متحده باید از این فرصت استراتژیک استفاده کرده و اقداماتی را برای مدیریت رفتار ایران انجام دهد. 🌐 foreignaffairs.com/united-states/iran-opportunity-richard-haass #مقاله حکمران؛ روایت عمیق سیاست و اقتصاد @HokmranOnline

🔴 چرا آرژانتین ثروتمند فقیر شد؟ 🔸لینک آپارات این ویدئو افزوده شد

🔷چرا آرژانتین ثروتمند فقیر شد؟ چرخه بحران‌های اقتصادی آرژانتین 🔸سروران و همراهان گرامی حکمران برای آن دسته از دوستانی که با محتوای متنی ارتباط بهتری دارند، خلاصه‌ای از برنامه آرژانتین تقدیم می‌شود. 🔹آرژانتین، کشوری با منابع طبیعی گسترده، شامل زمین‌های کشاورزی حاصلخیز، انرژی‌های فراوان و موقعیت جغرافیایی راهبردی، به رغم پتانسیل عظیم، در طول تاریخ دچار بحران‌های اقتصادی پیاپی شده است. این کشور که در اوایل قرن بیستم از ثروتمندترین کشورهای جهان بود و به دلیل صادرات محصولات کشاورزی رشد کرد، اکنون با تورم، فقر و نکول بدهی دست و پنجه نرم می‌کند. 🔹دوران طلایی و سقوط اقتصادی آرژانتین تا اوایل قرن بیستم به‌واسطه زیرساخت‌های قوی و ارتباط نزدیک با اقتصاد جهانی، پیشرفت چشمگیری داشت. اما وابستگی شدید به صادرات کشاورزی آن را در برابر بحران‌های جهانی آسیب‌پذیر کرد. رکود بزرگ دهه 1930، کاهش تقاضای جهانی و کودتاهای نظامی، نظم سیاسی و اقتصادی را مختل کرد. این کشور وارد دوره‌ای از بی‌ثباتی و تغییرات سیاسی و اقتصادی مداوم شد. 🔹نقش سیاست‌های داخلی و خارجی سیاست‌های پوپولیستی و حمایت از طبقات کارگری، نظیر اصلاحات خوان پرون، در کوتاه‌مدت رونق ایجاد کرد اما مشکلات ساختاری را حل نکرد. از طرف دیگر، دخالت‌های خارجی، کودتاهای نظامی با حمایت آمریکا و سیاست‌های تجویزی صندوق بین‌المللی پول (IMF) اغلب به نفع نخبگان و به زیان توده مردم بود. خصوصی‌سازی و مقررات‌زدایی‌های شدید باعث نابودی صنایع داخلی، افزایش بدهی‌ها و وابستگی اقتصادی بیشتر شد. 🔹دوران دموکراسی و بازگشت بحران‌ها پس از سقوط دیکتاتوری نظامی در دهه ۱۹۸۰، سیاست‌های نئولیبرالی همچنان بر اقتصاد آرژانتین حاکم بود. در دهه ۱۹۹۰، پیروی از توصیه‌های IMF، مانند خصوصی‌سازی و تثبیت نرخ ارز، ثبات ظاهری ایجاد کرد اما به رکود و تورم شدید انجامید. بحران مالی ۲۰۰۱-۲۰۰۲ اوج این مشکلات بود، زمانی که آرژانتین بدهی‌هایش را پرداخت نکرد، شاهد سقوط ارزش پزو و افزایش فقر بود. 🔹چرخش اقتصادی و بازگشت به الگوهای گذشته در دهه ۲۰۰۰، با رهبری نستور و کریستینا کرشنر، سیاست‌های اجتماعی تقویت و بدهی‌ها بازسازی شد، اما مشکلات ساختاری باقی ماند. روی کار آمدن دولت‌های جدید با بازگشت به سیاست‌های ریاضتی و نئولیبرالی، مانند کاهش هزینه‌های عمومی و دلاری کردن اقتصاد، بار دیگر بحران‌های اقتصادی را عمیق‌تر کرد. 🔹عوامل تکراری بحران‌ها بحران‌های آرژانتین ریشه در عواملی چون دخالت‌های خارجی، فشارهای IMF، خصوصی‌سازی‌های بی‌رویه و شوک‌درمانی اقتصادی دارد. از دیدگاه اقتصاددانان، آزادسازی ناگهانی و بدون برنامه، ضعف صنایع داخلی و نهادهای دولتی را تشدید کرده است. 🔹فرصت‌های ازدست‌رفته و مسیر پیش رو آرژانتین با وجود منابع عظیم، مانند لیتیوم و مس، نتوانسته از آن‌ها برای توسعه پایدار استفاده کند. راه‌حل‌هایی چون ملی‌سازی منابع، تمرکز بر سیاست‌های صنعتی و کاهش وابستگی به سرمایه خارجی، می‌توانند این چرخه را بشکنند. تجربه آرژانتین برای سایر کشورهای درحال‌توسعه، مانند ایران، درس‌هایی از اهمیت مدیریت منابع و دوری از فشارهای خارجی به همراه دارد. آرژانتین همچنان ظرفیت بازگشت به شکوفایی را دارد، اما نیازمند سیاست‌گذاری دقیق، نهادسازی قوی و مقابله با فشارهای خارجی است. #برنامه‌های_حکمران حکمران؛ روایت عمیق سیاست و اقتصاد @HokmranOnline

🔹دکتر رضا غلامی، تحلیلگر مسائل اقتصادی: سیاستمدار متوهم، کارشناس قلم به مزد و رانت‌خوران مشکل بازار ارز هستند! چرا یک شرکت کوچک ۱۰ میلیارد هزینه روابط عمومی دارد؟ #در_رسانه حکمران؛ روایت عمیق سیاست و اقتصاد @HokmranOnline