‍ 📚 جرعه_ای_کتاب «هنر بی خبر زیستن: خط مشی برای زندگی شاد، آرام و عقلانی» 🔻رولف دوبلی از جمله مخالفان پیگیری افراطی اخبار است. او در کتابش تاکید می‌کند: 🔻خبرها گمراه‌کننده هستند، چون بر روی جنجالی‌ترین یا هیجان‌انگیزترین بخش رویدادها متمرکز می‌شوند و نه الزاماً مهم‌ترین‌ها. 🔻از هزاران خبری که طی یک سال «مصرف» می‌کنید، موارد معدودی ممکن است بر روی تصمیم‌های مهم شما تأثیر بگذارند. 🔻خبرها حباب روی دریای رویدادهای جهان هستند. آگاهی از اخبار توان تشریح آن‌چه را در اطراف‌‌تان می‌گذرد، چندان افزایش نمی‌دهد. 🔻خبر مدام قسمت احساسی مغز را تحریک می‌کند و استرس ایجاد می‌کند و از این نظر برای بدن می‌تواند مضر باشد. اخبار را می‌توان #مادر_همه‌ی_خطاهای_شناختی دانست. 🔻خبر، مانع فکر کردن و تحلیل می‌شود. پیگیری اخبار اعتیاد می‌آورد. پیگیری اخبار، وقت می‌گیرد. خبرها ما را #منفعل می‌کنند و حس انفعال را القا می‌کنند [شبیه درماندگی آموخته شده] مانند بسیاری از جمله‌ها و عبارت‌های دیگری که برای دعوت به گفت‌وگو انتخاب می‌کنیم، این گزاره‌ها را هم نمی‌توان صرفاً به عنوان یک گزاره‌ی منطقی در نظر گرفت و کنارشان صرفاً یک علامت یا به نشانه‌ی تأیید یا رد گذاشت. اما بی‌تردید فرصتی ارزشمند برای فکر کردن و تبادل‌نظر با دیگران فراهم می‌کنند. 🔻علاوه بر همه‌ی نکته‌هایی که دوبلی مطرح می‌کند و درباره‌ی هر کدام می‌توان صحبت کرد، مسئله‌ی دیگری هم وجود دارد که ارزش دارد درباره‌اش با هم گفتگو کنیم. ✅آیا می‌توان رسانه‌ها و اخبار را به صورت مطلق ترک کرد و آن‌ها را پیگیری نکرد؟ ✅آیا می‌شود حد متعادلی از پیگیری اخبار تعیین کرد؟ اگر پاسخ شما مثبت است، این حد را چگونه تعیین می‌کنید؟ ✅آیا مخالف حد تعادل هستید و فکر می‌کنید هر نوع پیگیری اخبار، دوباره شما را داخل یک باتلاق خبری فرو می‌برد؟ ✅آیا هزینه‌ی پیگیری نکردن اخبار از هزینه‌های پیگیری کردنش بیشتر نیست؟ نویسنده: رولف دوبلی مترجم: فاطمه قره باغی #انتشارات_آرادمان @asrehooshmandi 🆔 @HooshyariResanehe