من، پیکرهٔ بالابلند و پهن شانهٔ او را می‌بینم که با آن یکتا قدک کهنه‌ای که به تن دارد. با آن پاهای برهنه با تفنگ سرپر لوله‌بلند و شمشیر و تپانچه‌ای به کمر، در میانهٔ بزرگترین میدان یک شهر بزرگ جنوبی ایستاده است و لبخند می‌زند و عجیب این است که مردان وادادهٔ دل‌کندهٔ تسلیم‌شدهٔ قطع‌امید‌کرده، این لبخند را نمی بینند؛ اما جوانان مبارز - چه دختر باشند و چه پسر - خیره‌سرانه این #لبخند_باشکوه را می‌بینند و به آن پاسخ می‌دهند. #بر_جاده‌های_آبی_سرخ #نادر_ابراهیمی صفحه ۶۲۱ امروز؛ در تنگهٔ هرمز کشتی تجاری با پرچم پرتغال که تحت مالکیت یکی از تاجران ثروتمند صهیونیست بود توسط دلاوران ایرانی توقیف شد. #اینجوریاست! @hornou هُرنو | روزنِ نورگیرِ سقف

ما پرچمِ خونینِ حق‌طلبیِ مولایمان #علی را به دوش می‌کشیم، بی آنکه او را دیده باشیم. ما سلمانِ پارسی و بلالِ حبشی را از اعماقِ قلبمان می‌ستاییم، گرچه هرگز ایشان را ندیده‌ایم. شرطِ اعتقاد به رهبری، دیدنِ شخصِ رهبر نیست، بلکه دیدنِ نتایجِ اعمال اوست؛ شرطِ پیوستن به یک نهضت، ملاقات با سرانِ آن نهضت نیست، بل برداشتنِ محصولِ مبارزه‌ی افرادِ آن نهضت است. آقای ما #حسین برای این حسین نشده است که ما او را دیده‌ایم، دستش را بوسیده‌ایم، در آغوشش گرفته‌ایم، خاک پایش را سرمه‌ی چشمانمان کرده‌ایم، یا او از نقشه‌هایی که برای رهایی فرزندانش دارد، چیزهایی به ما گفته… نه … ما حسین را دوست داریم به خاطرِ آنکه با نامِ او، عِطرِ نجابت در فضا پراکنده می‌شود؛ عِطرِ ایمان، عطرِ مقاومت در برابرِ ظلم از این سو تا آن سویِ جهان، از زمین تا ستارگان... حتی اگر حسینی هم وجود نداشت، این عطرِ حسینیِ پیچیده در فضا کافی بود تا ما را به ارادتِ حسین و مرکزِ شهادت بکشاند. حسین، حسین نشد برایِ آنکه آفتابِ حضورش، سرمازدگانِ بی پناه را گرم کند، داغ کند و بسوزاند؛ بل حسین شد به خاطرِ حضور ازلی‌اش در ذهنِ هرکس که می‌خواهد در راه عدالت شمشیر بزند. #بر_جاده‌های_آبی_سرخ #نادر_ابراهيمی @hornou هُرنو | روزنِ نورگیرِ سقف