چند روز پیش، با عزیزان و رفیقان گروه درجه‌یک و ناب #سه‌کتاب، جلسه‌ای داشتیم با آقای #مجید_قیصری. بهانهٔ جلسه، کتاب سه کاهن اثر نویسنده بود. اما همان‌طور که انتظارش را می‌کشیدم، آقای قیصری دست ما را گرفتند و کشاندند وسط بحث #زیست_و_سلوک_هنری. حقا که استفاده کردم. بعضی از صحبت‌های ایشان را برایتان نوشته‌ام. حیفم آمد نخوانیدش: 🔰🔰🔰 «کسی که حرفه‌ایه، همه‌چیش حرفه‌ایه. حرفه‌ای‌گری به این نیست که من پنجاه جلد کتاب داشته باشم. خواب شما، خوراک شما، نشستن شما، زمانی که کار می‌کنید، مهمه. من تحت هر شرایطی باید حداقل ۵۰۰ کلمه بنویسم. سر همون ساعتی که باید بشینم. اینکه هر وقت حسش بیاد نیست که. این چه حرفه‌ای‌گری ایه؟ آدم باید یه اندوخته جمع کنه. همه چیز باید برنامه داشته باشه. اگه کسی نظم توی نوشتن نداشته باشه هیچی نداره. باید جای نوشتن‌تون مشخص باشه. ذهن عادت می‌کنه. سلوک نوشتن باید داشته باشید. اگه نداشته باشید هیچی ندارید. شما توی هر شغلی برید سلوک دارن. راننده‌ها سلوک دارن. کجا بنزین بزنم؟ کجا صبونه بخورم؟ در هر صنف و رشته‌ای اگه سلوک نداشته باشید، می‌شید دیمی! کارمندید شما؟ خب شب بنویسید. ولی بنویسید. این حرفا که حالا هر وقت حالش بیاد هر وقت حسش اومد و اینا رو نداریم! من روزانه مشخص می‌کنم که چقدر نوشتم...» راستی، دیشب تولد ایشان هم بود :) پی‌نوشت: #سه‌کتاب، حالا نه ماهش شده. دارد کم‌کم راه می‌افتد و من لذت می‌برم که عضوی از این گروه هستم. در گوشی بگویم که برای سال بعد ممکن است عضوگیری داشته باشیم. :) @hornou هُرنو | روزنِ نورگیرِ سقف