سلام بر اون آقایی که نمیشه ازش گذشت

ما هم بگذریم اون ولمون نمیکنه

لطف حسین ما را تنها نمی‌گذارد گر خلق واگذارند او وا نمی‌گذارد...

خوش به حال خاک کربلا چه مهمونی داره!

میگن فلان چیز رو انگار رو آب نوشتن کنایه از اینه که اصلا ثبت نمیشه موندگار نیست خدا خواست موندگار باشه همیشه تو هر دل و ذهنی ثبت شه برای همین روی خاک نوشت...

چی نوشت؟ نوشت این کاروان که اومد بابا داشت جوون داشت عمو داشت...

نوشت عزیزترین عزیز‌های خدا با خانواده‌اش غریب اومد تو یه صحرا

با احتیاط، لاله‌ی ما را پیاده کن عباس‌جان! سه‌ساله‌ی ما را پیاده کن... با احتیاط، بار حرم را زمین گذار زانو بزن، وقار حرم را زمین گذار با احتیاط؛ تا که نیفتد ستاره‌ای! می‌ترسم آن‌که گیر کند گوشواره‌ای چشم مخدّرات به سمت نگاه تو؛ دوشیزگانِ محترمه، در پناه تو...

این دختر علی‌ست که بالش شکستنی‌ست! ناموس اعظم است و وقارش، شکستنی‌ست از این به بعد، ماهِ حرم! آفتاب باش عباس‌جان مراقبِ این باحجاب باش این دختران من که بیابان ندیده‌اند! در عمر خویش، خار مغیلان ندیده‌اند! یک لحظه هم ز خیمه‌ی طفلان جدا نشو جان رباب...! از دم گهواره پا نشو! تو هستی و اهالی این خیمه، راحتند در زیر سایه‌ات، همه در استراحتند

دیدین آدما معتاد رو می‌برن کمپ، ترک کنن؟