🟢آفت اجتماعی سخنچینی در حکایتی از غزالی
✍️ حجت الاسلام دکتر احمدحسین شریفی، رئیس دانشگاه قم
یکی از بدترین رذایل اخلاقی در عرصه زیست اجتماعی «سخنچینی» و «نمّامی» و «دو به هم زنی» است. این رذیله مجمع بسیاری از رذایل دیگر اخلاقی نیز هست: رذایلی چون دروغ، غیبت، فریبکاری، بیوفایی، خیانت، دورویی، و ....
به همین دلیل، عارفان و اخلاقیان مسلمان به تبع قرآن و روایات، فراوان در این موضوع سخن گفته و تبعات فردی و اجتماعی و دنیوی و اخروی آن را برشمردهاند.
#غزالی در کتاب احیاء علوم الدین و همچنین در کتاب کیمیای سعادت به تفصیل درباره آن سخن گفته است. از جمله در کتاب کیمیای سعادت با نقل حکایتی، برخی از آفات اجتماعی این رذیله را نشان میدهد:
«و يكى غلامى مىفروخت.
گفت: «در وى هيچ عيبى نيست مگر نمّامى و تخليط.»
آن كس گفت: «باكى نيست.» و بخريد.
آن غلام چون روزى چند بگذشت، فرا زن خواجه گفت: «اين خواجه، تو را دوست نمىدارد و كنيزكى خواهد خريد. اكنون چون خواجه بخسبد استره [تیغ] برگير و از زير حلق وى مويى چند باز كن، تا من تو را بدان جادويى كنم كه خواجه عاشق تو شود.»
و فرا خواجه گفت: «اين زن تو بر كسى عاشق است و تو را بخواهد كشت. تو خويشتن خفته ساز تا ببينى.»
خواجه شب خويشتن خفته ساخت. زن همىآمد و استره در دست گرفته، بر بالين خواجه بنشست و ريش وى فراكشيد تا مويى بُرَد.
خواجه را هيچ شك نماند كه وى را بخواهد كشت:
برجست و زن را بكشت.
قبيله زن چون خبر يافتند برفتند و خواجه را به عوض زن بكشتند، و خويشان بسيار بودند از هر دو قبيله، به يكديگر بر آويختند و خلق بسيار كشته شد در جنگ از هر دو جانب، به شومى نمّامى وى.»
#اخلاق
#سخنچینی
#نویسندگان_حوزوی
@HOWZAVIAN