💠 عزّت ملّی، عزّت اسلامی ✍️ محمّد مهدی احسانی‌فر شیوه انقلاب اسلامی ایران از همان آغاز راه، عزّت دادن به مردم بود. این رسم که ریشه در اسلام دارد، همواره از سوی رهبران فکری انقلاب اسلامی و به ویژه امام خمینی (رحمة الله علیه) و رهبر معظّم انقلاب اسلامی (حفظه الله) دنبال شده است. امروز جمهوری اسلامی متشکل از مردمانی است که خواری دوران ستمشاهی را درک کرده اند و عزّت امروز را هم دیده اند و نیز مردمانی که هیچگاه ذلّت آن دوران را ندیدند و با عزّت جمهوری اسلامی بار آمدند و رشد کردند و امروز، در دهه اول و دوم و سوم و چهارم عمر خویش هستند. این روش تربیتی جمهوری اسلامی در عزّت بخشیدن به مردم، شیوه ای درست و منطبق با روش اهل بیت علیهم السلام است. از این رو، امروز توقّعات مردم متناسب با همین روش تربیتی شکل گرفته است. مثلا هنگامی که در جایی «صف دریافت کالا» مشاهده می شود، مردم، غمگین شده و این صف را در شأن خویش نمی دانند؛ در حالی که در گذشته، ایستادن در صف، جزو جدانشدنی زندگی مردم بود و کسی بابت آن، احساس تحقیر نمی کرد. حال که جمهوری اسلامی مردم را با چنین عزّتی بار آورده، شایسته است که در ابعاد مختلف به این عزّت و خودباوری و روحیه «ما می توانیم» توجّه شود. مرحوم شهید حاج حسین همدانی از فرماندهان اسطوره ای مقاومت بود. تدابیر ایشان در فتنه سال 1388 و نیز در جریان ظهور گروه های تکفیری نظامی در سوریه، فراموش نشدنی است. هنگامی که این فرمانده بزرگ را در سوریه شهید کردند، انتقامی از دشمن گرفته نشد تا حسّ عزّت ملّی مردم تأمین شود. هنگامی که برخی از فرماندهان دیگرمان مانند برخی از فرماندهان هوا فضا در سوریه توسط اسرائیل به شهادت رسیدند، به پرتاب چند خمپاره اکتفا شد و انتقامی گرفته نشد. هنگامی که بزرگ فرمانده اسطوره ای مقاومت، مرحوم شهید حاج قاسم سلیمانی در سفری رسمی آن هم در کشور دوست و همسایه توسط یگان آمریکایی به شهادت رسید و حتی مسؤولیت این حمله توسط رئیس جمهور آمریکا به طور صریح بر عهده گرفته شد، به پرتاب چند موشک به پایگاهی که در آن سربازان و افسران دون پایه آمریکایی حضور داشتند اکتفا شد در حالی که چند روز شعار «انتقام سخت» داده شده بود و مردم، منتظر بودند تا عزّت سَرخورده خود را ترمیم کنند ولی ترمیمی صورت نگرفت. در اغتشاشات سال 1401 طبق برخی از آمارهایی که در رسانه ها منتشر شد، حدود یکصد و پنجاه نفر از نیروهای بسیجی و امنیتی و مشابه آن، شهید شدند؛ اما بابت آن فقط چند حکم قصاص اجرا شد. در نهایت گفته شد که تظاهرات های رخ داده در سرزمین های اشغالی، انتقام آشوبهای 1401 ایران است در حالی که اغتشاشات اینجا به همراه این همه شهید و جانباز و خسارت کجا و تظاهرات های آرام در سرزمین های اشغالی کجا؟ به این فهرست می‌توان موارد متعدّد دیگری را افزود. اکنون شهادت مرحوم سید رضی موسوی آن هم در سِمتی رسمی و در منزلش در پایتخت سوریه و مجاورت حرم امن حضرت زینب علیهاالسلام، داغی بر داغ‌هایمان افزود و فهرست بلندبالای انتظارمان برای انتقام را طولانی تر کرد. او مهره کلیدی مقاومت بود و درباره وی در آینده، گفتنی ها گفته خواهد شد. در برابر عزت ملّی، روحیه سَرخوردگی وجود دارد. ملّتی که احساس سَرخوردگی یا توسری خوری کند، توان ایستادن را از دست می دهد و ترس بر او غلبه می کند. کار تبلیغاتی، مانند زدن پادگان عین الاسد، خوب است ولی باید فکری به حال سَرخوردگی هم بشود. تبلیغات، تا اندازه ای توان جایگزینی با واقعیت را دارد. هنگامی که جمهوری اسلامی، خود، ملّت را عزیز بار آورده، باید این عزّت را حفظ کند. اگر عزّت ملّی از بین برود و ملّت سَرخورده شود و مردم به مظلوم واقع شدن از ناحیه خارجی ها عادت کنند دیگر نمی توان از آنها توقّع ایستادگی را داشت. از سوی دیگر، عزّت ملی ما با عزّت اسلامی بلکه با عزّت جهان اسلام، گره خورده است؛ چراکه بسیاری از تربیت شدگان مکتب انقلاب اسلامی در نقاط دیگر عالم، دل در گرو جمهوری اسلامی و آرمان های آن دارند. وقتی نیروهای ما در اطراف عالَم شهید می شوند، باید به فکر عزّت اسلامی هم باشیم چون گستره این عزّت، فراتر از مرزهای جغرافیایی است. البته نویسنده این سطور، به تدبیر مسؤولان نظامی اعتماد دارد، ولی صرفا تأکید بر آن است که فِکری به حال عزّت ملی و عزت اسلامی بکنید. اگر عزّت یک ملت یا مکتب خدشه دار شود، ظلم پذیر خواهد شد و این، با سیاست های کلان جمهوری اسلامی ناسازگار است. شاید اگر در انتقام خون شهید سید رضی موسوی بخشی از سَرخوردگی مردم، جبران شود، امید بیشتری برای شرکت در انتخابات آینده و سایر میدان‌های مورد نیاز ایجاد گردد. #هویت #عزت_ملی #نویسندگان_حوزوی @HOWZAVIAN