🍂سلسله مباحث: #زیِّ_طلبگی شماره 10 🌺1️⃣ شاخص‏ها و ملاك‏های كلی 🌺 1.. پیروی از عرف یا ملاحظه آن (قسمت چهارم) #حیا یكی از صفات اخلاقی مورد تأكید دین «حیا» است. حیا، نوعی انفعال و انقباض نفسانی است كه موجب خودداری از انجام دادن امور ناپسند در منظر دیگران می‏گردد و منشأ آن، ترس از سرزنش دیگران است. منشأ پیدایش این حالت، درك حضور ناظری آگاه و محترم است و توجه به حضور ناظر خارجی در جوهر مفهوم حیا اخذ شده است. به همین مناسبت، مفهوم حیا با آن‏چه در ملاحظه نظر عرف گفتیم، بسیار نزدیك و آمیخته است. بنابراین، نابهنجاری ممكن است به دو طریق شناخته شود: یكی، شرع و دیگری، فرهنگ جامعه. البته، تعدد راه‏های تشخیص نابهنجاری موجب تضاد و اختلاف نمی‏شود؛ زیرا قلمرو هر یك با دیگری متفاوت است و این تفاوت، مانع تضاد می‏گردد. شرع، واجب و حرام را مشخص می‏سازد و بر اساس آن، ترك واجب و انجام دادن حرام نابهنجار شمرده می‏شود؛ اما فرهنگ به آداب و رسوم می‏پردازد و در این قلمرو، هنجار و ناهنجار را تعیین می‏كند. البته، ممكن است در یك فرهنگ خاص آموزه‏های غیر شرعی هم وجود داشته باشد؛ اما هنجار و ناهنجار فرهنگی در جایی مورد قبول است كه مخالف هنجار و ناهنجار شرع نباشد. ملاك شرع حاكم و مقدم است و نمی‏توان به بهانه عرف، خلاف شرع عمل كرد. در چنین مواردی، باید به تصحیح فرهنگ پرداخت و آن را با شرع هم‏آهنگ ساخت. انسان مؤمن برای آبرو و حیثیت خود نزد دیگران ارزش قایل است، به وجهه اجتماعی خود اهمیت می‏دهد و كوشش دارد تصویر ناخوش‏آیندی از او در اذهان مردم نقش نبندد؛ اما انسان‏های پست برای آبروی خود ارزش قایل نیستند. به همین جهت، نه از آن‏چه انجام می‏دهند باكی دارند و نه به آن‏چه درباره‏اش می‏گویند، اهمیت می‏دهند. در روایات، از این دسته افراد با تعبیر: (لایبالی ما قال و لا ما قیل فیه؛ بی‏اعتنا به آن‏چه می‏گوید و به آن‏چه درباره‏اش می‏گویند) یاد شده و تصریح شده است: اللّئیمُ لایستَحیی؛ فرومایه، حیا نمی‏كند. هم‏چنین آمده است: لاتُذهِبِ الحِشمَةَ بَینكَ وَ بَین أخیكَ. ابقِ منها فَانَّ ذِهابَها ذِهابُ الحَیاءِ؛ حرمت میان خود و برادرت را از بین مبر. چیزی از آن باقی دار؛ چرا كه از میان رفتن حرمت، از میان رفتن حیا است. در جایی دیگر ذكر شده است: ایاكَ وَ فعلَ القبیحِ، فَانّه یقَبِّحُ ذِكرَكَ؛ از كار زشت بپرهیز كه تو را بدنام می‏كند. این روایت و تعلیل موجود در آن بسیار مهم است؛ زیرا از یك سو، تشخیص كار زشت را به عرف واگذار كرده و شناسایی آن را از ناحیه عرف به رسمیت شناخته است و از سوی دیگر، توجه به خوش‏نامی در میان مردم را ستوده و سفارش كرده است. درباره صفت حیای پیامبر اكرم صلی‏الله‏علیه‏و‏آله ـ كه صاحب خلق عظیم و اسوه اخلاقی مؤمنان است ـ در قرآن كریم این‏گونه آمده است: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَدْخُلُوا بُيُوتَ النَّبِيِّ إِلَّا أَنْ يُؤْذَنَ لَكُمْ إِلَىٰ طَعَامٍ غَيْرَ نَاظِرِينَ إِنَاهُ وَلَٰكِنْ إِذَا دُعِيتُمْ فَادْخُلُوا فَإِذَا طَعِمْتُمْ فَانْتَشِرُوا وَلَا مُسْتَأْنِسِينَ لِحَدِيثٍ ۚ إِنَّ ذَٰلِكُمْ كَانَ يُؤْذِي النَّبِيَّ فَيَسْتَحْيِي مِنْكُمْ ۖ وَاللَّهُ لَا يَسْتَحْيِي مِنَ الْحَقِّ ۚ (احزاب / 53»؛ ای كسانی كه ایمان آورده‏اید! داخل اتاق‏های پیامبر نشوید، مگر آن‏كه برای خوردنِ غذایی به شما اجازه داده شود؛ آن هم بی‏آن‏كه در انتظار پخته‏شدن آن باشید. ولی هنگامی كه دعوت شدید، داخل گردید، و وقتی غذا خوردید، پراكنده شوید؛ بی‏آن‏كه سرگرم سخنی گردید. این رفتارِ شما پیامبر را می‏رنجاند، ولی از شما شرم می‏دارد؛ اما خدا از حق‏گویی شرم نمی‏كند #ویژه_طلاب #ندای_تهذیب 🌺 @nedaye_tahzib 🍃 tahzib-howzeh.com 💐 معاونت تهذیب مدرسه 🇮🇷 حوزه‌علمیه‌ انقلابی امیرالمؤمنین‌ع تبریز ➡️🆔 @howzeh_amir

🍂سلسله مباحث: #زیِّ_طلبگی شماره 11 🌺1️⃣ شاخص‏ها و ملاك‏های كلی 🌺 2.. رعایت وقار و پرهیز از رفتار سبك یكی دیگر از قواعد عمل، رعایت وقار و پرهیز از رفتار سبك است. رفتار سبك، رفتاری است كه متناسب با حال فاعل آن نیست، از امثال او انتظار نمی‏رود و شأن وی را در نظر دیگران پایین می‏آورد؛ یعنی ارزش اجتماعی‏اش را می‏كاهد و در نظر مردم كوچك و حقیر جلوه می‏كند. حرمت و ابهت او فرو می‏ریزد؛ به گونه‏ای كه كلامش مورد توجه قرار نمی‏گیرد. از هر كس انتظار می‏رود به اندازه فاصله‏ای كه از دوره كودكی گرفته، از رفتارهای كودكانه نیز فاصله گرفته باشد. كودك در رفتارهای خود نوعا غرض عقلایی ندارد و كارش بازی و سرگرمی (لهو و لعب) است. بازی (لعب) عملی است كه به غایت حقیقی صادر نشده و هدف صحیح یا فایده عقلایی ندارد و از آن، تنها یك لذت خیالی انتظار می‏رود. سرگرمی (لهو) نیز، عملی است كه انسان را از امور مهم حیات بازمی‏دارد . بازی و سرگرمی از هوس و غریزه نشأت گرفته است. انسان هرچه از دوره كودكی خود فاصله گرفته باشد، انتظار می‏رود كه حكیمانه‏تر و عاقلانه‏تر رفتار كند، به دنبال فواید و آثار حقیقی باشد و برای تصمیمات خود توجیه قابل قبول و غرض عقلایی داشته باشد. بدون شك، همان‏طور كه ما نباید دیگران را مورد تمسخر، تحقیر و توهین قرار دهیم ، نباید كاری كنیم كه دیگران ما را مورد تمسخر، تحقیر و توهین قرار دهند. هر كاری كه آبرو و شخصیت ما را مخدوش و ما را دست‏مایه خنده مردم سازد و به هتك احترام و وهن شخصیت ما بینجامد، بد است. گاهی این‏گونه رفتارها، نشان از عقده حقارت و ناكامی در جلب نگاه مردم دارد؛ یعنی برداشت عرفی از یك عمل این است كه فاعل آن، در صدد خودنمایی، خودشیرینی، اثبات شخصیت، دعوت به خود یا نوعی برتری‏جویی است. این ویژگی نیز، یك كاستی روحی است كه به داوری عمومی غالبا نشانه رشدنایافتگی و كودك‏مزاجی است و از بزرگان انتظار نمی‏رود. آشكار است كه این توقع عرفی پشتوانه عقلانی و خردپذیر دارد و نمی‏توان آن را به مسامحه متهم كرد، یا برخاسته از نیروی منفعت‏جویی، لذت‏طلبی، شهوت‏خواهی و هوس‏مداری دانست. این استدلال‏ها، عرف را در چنین اظهار نظری محق می‏سازد. این قاعده، از یك نگاه، امتداد طبیعی قاعده پیروی عرف و یكی از مصادیق آن است؛ زیرا عرف عقلا از مشاهده چنین رفتاری شگفت‏زده می‏شود و فاعل آن را به كودك‏منشی و دون‏صفتی متهم می‏سازد. ادامه دارد... #ویژه_طلاب #ندای_تهذیب 🌷 @nedaye_tahzib ✅ tahzib-howzeh.com 💐 معاونت تهذیب مدرسه 🇮🇷 حوزه‌علمیه‌ انقلابی امیرالمؤمنین‌ع تبریز ➡️🆔 @howzeh_amir

🍂سلسله مباحث: #زیِّ_طلبگی شماره 13 🌺1️⃣ شاخص‏ها و ملاك‏های كلی 🌺 2.. رعایت وقار و پرهیز از رفتار سبك (قسمت سوم) نقطه مقابل صفت وقار در فرهنگ روایی شیعه، مفهوم خفّت و خُرق یا سبك‏سری است. در این روایات «خرق» به عنوان یك صفت زشت و نشان نادانی عنوان شده است . امام علی علیه‏السلام در بیان علت آن فرموده‏اند: لِیكنْ شِیمَتُك الْوَقَارَ فَمَنْ كثُرَ خُرْقُهُ اسْتُرْذِلَ؛ سنگینی و آرامش، باید سیره تو باشد؛ زیرا هر كس سبك‏سری‏اش زیاد باشد، پست شمرده می‏شود. و نیز فرمود: عَظِّمُوا أَقدَارَكم بِالتَّغَافُلِ عَنِ الدَّنِی مِنَ الْأُمُورِ؛ با در گذشتن از امور پست، ارزش خود را بزرگ دارید. از این دو روایت، به دست می‏آید كه انجام كارهای سبك، انسان را در نظر دیگران خوار می‏گرداند و مؤمن نباید كاری كند كه در نظر دیگران جایگاه و بزرگی خود را از دست بدهد. بنابراین، انجام كارهای سبك ـ مانند گیر دادن به امور كوچك، شوخی زیاد یا بازی كردن با ریش ـ برای مؤمن زیبنده نیست: ایاكَ وَ ما یستهجَن مِنَ الكَلامِ فَانَّه یحبِسُ عَلَیكَ اللِئامَ وَ ینَفِّرُ عَنكَ الكِرامَ؛ از كلمات مستهجن بپرهیز كه انسان‏های پست را دور تو جمع می‏كند و انسان‏های كریم را از تو می‏رماند. مطابق این بیان نورانی، مؤمن باید به گونه‏ای زندگی كند كه انسان‏های پست به او رغبتی نداشته باشند؛ اما در مقابل، انسان‏های كریم از انس و مصاحبت و پیوند با او خرسند باشند. بنابراین، هر كاری كه باعث شود پست‏فطرتان و فرومایگان به ما روی آورند و كریمان و بلندهمتان از ما ببرند، ناروا است. امام علی علیه‏السلام می‏فرماید: النّفسُ الدّنیةُ لاتَنفكُّ عَنِ الدِّنائاتِ؛ كسی كه فرومایه و دنی النفس است، همواره به كارهای پست می‏پردازد. هم‏چنین می‏فرماید: اَعجَزُ النّاسِ مَن قَدَرَ عَلی أن یزیلَ النَّقصَ عَن نَفسِهِ و لَم‏یفعَل؛ عاجزترین مردم، كسی است كه می‏تواند نقایص خود را برطرف سازد و این كار را نكند. در پایان، لازم است تذكر داده شود كه در تشخیص مصداق رفتار سبك نباید جمود ورزید؛ گاهی یك رفتار به ظاهر كودكانه، به واقع رفتاری حكیمانه است و مصداق لغو و لهو و لعب قرار نمی‏گیرد. برای مثال بازی كردن با كودكان اگر به هدف رفع نیاز عاطفی آنان و یا تعلیم و تربیت باشد، لغو نیست. بازی پیامبر اكرم صلی‏الله‏علیه‏و‏آله و امام علی علیه‏السلام با كودكان، هرگز دلالت بر بچگی و كم‏خِرَدی آنان ندارد و از سر هوس كودكانه نیست. پیامبران الهی همواره مراعات سطح فكری مخاطبان خود را می‏كردند و خود را تا آستانه رشد آنان تنزل می‏دادند. این ویژگی به جهت مدارا و از باب تعلیم و تربیت امت بوده است. همراهی حضرت ابراهیم با اهل شرك در پرستش ماه، ستاره و خورشید از همین قبیل است. این قبیل كارها، معمولاً در شرایط عادی بدون هدف و كودكانه‏اند؛ اما در شرایط خاصی ممكن است غرض حكیمانه‏ای بر آن مترتب باشد و به جهت همان غرض، توصیه یا ضرورت یابد. بنابراین، نمی‏توان به صورت كلیشه‏ای ادعا كرد: «بالا رفتن از درخت همواره بد است» بلكه باید گفت: «رفتار بدون هدفِ كودكانه زیبنده بزرگ‏سالان نیست و بالا رفتن از درخت اگر چنین باشد ـ كه غالبا چنین است ـ بد است» اما اگر غرض عقلایی بر آن مترتب باشد ـ مثلاً هنگام كمك به دیگران، رفع خطر، دیدبانی دشمن یا چیدن میوه ـ اشكالی ندارد؛ بلكه توصیه یا ضرورت می‏یابد . ادامه دارد... #ویژه_طلاب #ندای_تهذیب 🌷 @nedaye_tahzib ✅ tahzib-howzeh.com 💐 معاونت تهذیب مدرسه 🇮🇷 حوزه‌علمیه‌ انقلابی امیرالمؤمنین‌ع تبریز ➡️🆔 @howzeh_amir

🍂سلسله مباحث: #زیِّ_طلبگی شماره 14 🌺1️⃣ شاخص‏ها و ملاك‏های كلی 🌺 3.. احترام حریم عمومی در شریعت اسلام محضر دیگران و فضای اجتماعی، نوعی ارزش و احترام دارد و انسان حتی اگر گناه‏كار باشد، حق ندارد حریم جامعه را با گناه علنی آلوده سازد. آلوده‏سازی حریم اجتماع، خود جرم دیگری است كه مجازات مستقل برای آن در نظر گرفته شده است. تجاهر به فسق، یعنی آشكارا، علنی و در منظر دیگران گناه كردن، مذموم شمرده شده و جرم گناه را افزایش می‏دهد. امام باقر علیه‏السلام می‏فرماید: ثَلاثَةٌ لَیستَ لَهُم حُرمَةٌ؛ صاحِبُ هَوی مُبتَدِعٌ، والإمامُ الجائِر، وَالفاسِقُ المُعلِنُ الفسقِ؛ سه كس آبروی‏شان محترم نیست: هواپرست بدعت‏گذار، پیشوای ستمگر و فاسقی كه آشكارا مرتكب فسق شود. امام صادق علیه‏السلام فرمود: إذا جاهَرَ الفاسقُ بِفِسقِه فَلا حُرمَةَ له وَلا غیبةَ؛ هرگاه گنه‏كاری علنی گناه كند، حرمت ندارد و غیبتش جایز است. امام رضا علیه‏السلام می‏فرماید: مَن أَلقی جَلبابَ الحَیاءِ فَلا غیبةَ له؛ كسی كه لباس حیا را بیفكند، غیبتش جایز است. پیامبر اكرم صلی‏الله‏علیه‏و‏آله فرمود: أَترعوونَ عَن ذِكرِ الفاجِرِ حَتّی یعرِفُه النّاسُ؟ فَاذكُروا الفاجرَ بِما فیه یحذَره النّاسُ؛ آیا مراعات حال فاجران را می‏كنید كه مردم آنان را نشناسند؟ آنان را به آن‏چه مرتكب می‏شوند یاد كنید، تا مردم از آنان پرهیز كنند (و در امان مانند). حضرت علی علیه‏السلام فرمود: أَیهَا النَّاسُ إِنَّ اللَّهَ تَعَالَی لاَ یعَذِّبُ الْعَامَّةَ بِذَنْبِ الْخَاصَّةِ إِذَا عَمِلَتِ الْخَاصَّةُ بِالْمُنْكرِ سِرّاً مِنْ غَیرِ أَنْ تَعْلَمَ الْعَامَّةُ فَإِذَا عَمِلَتِ الْخَاصَّةُ بِالْمُنْكرِ جِهَاراً فَلَمْ یعَیرْ ذَلِك الْعَامَّةُ اسْتَوْجَبَ الْفَرِیقَانِ الْعُقُوبَةَ مِنَ اللَّهِ تَعَالَی؛ ای مردم! خدای متعال توده مردم را به گناه خواص عذاب نكند، اگر در پنهانی و بدون این‏كه مردم آگاه شوند مرتكب گناه شوند؛ اما اگر آن جماعت عمل زشت را آشكارا انجام دهند، و توده مردم بر ایشان عیب نگیرند و آنان را سرزنش نكنند، هر دو دسته از جانب خدای متعال مستحقّ عقوبت شوند. امر به معروف و نهی از منكر، دو هدف را به صورت طولی دنبال می‏كند. در مرحله اول، هدفِ امر به معروف و نهی از منكر تربیت انسان‏ها و تحول درونی آنان است. اگر انسان بتواند با انجام این فریضه بر دیگران تأثیر مثبت بگذارد و آنان را به كار خوب انگیزه‏مند سازد، به هدف اعلا و غایت اصلی امر به معروف رسیده است؛ اما حتی اگر این هدف محقق نگردد، هم‏چنان لازم است با هدف جلوگیری از بروز علنی فسق در جامعه، امر به معروف و نهی از منكر شود. گویا مكتب اسلام خواسته كه كار پلید در میان جامعه، عادی تلقی نشود و عرف نگردد؛ یعنی داوری عرفی دست‏ناخورده و سالم باقی بماند و از سلامت اظهار نظر فطری مردم پاسداری شود. ادامه دارد... #ویژه_طلاب #ندای_تهذیب 🌷 @nedaye_tahzib ✅ tahzib-howzeh.com 💐 معاونت تهذیب مدرسه 🇮🇷 حوزه‌علمیه‌ انقلابی امیرالمؤمنین‌ع تبریز ➡️🆔 @howzeh_amir

🍂سلسله مباحث: #زیِّ_طلبگی شماره 21 🌺1️⃣ شاخص‏ها و ملاك‏های كلی 🌺 7ـ رعایت انصاف و پرهیز از برآوردن آه حسرت دیگران (قسمت دوم) در شرایطی كه اجتماع به دو نیمه برخوردار و محروم تقسیم می‏شود، مرد خدا احساس مسئولیت می‏كند؛ در درجه اول سعی می‏كند وضع موجود را دگرگون سازد كه این پیمان خدا با دانایان امت است ( نهج البلاغة، خطبه2) ، و در درجه دوم با ایثار و تقسیم آن‏چه در اختیار دارد، به ترمیم وضع نابسامان مستمندان می‏كوشد؛ اما همین كه می‏بیند عملاً راه برخوردار كردن و رفع نیاز مستمندان مسدود است، با هم‏دردی، هم‏سطحی و شركت عملی در غم مستمندان بر زخم‏های دل آنان مرهم می‏گذارد. هم‏دردی و شركت در غم دیگران ـ به‏ویژه برای پیشوایان امت كه چشم‏ها به آنان دوخته است ـ اهمیت به سزایی دارد؛ علی علیه‏السلام در دوره خلافت بیش از هر وقت دیگر زاهدانه زندگی می‏كرد و می‏فرمود: اِنّ اللهَ فَرَضَ عَلی أَئمّةِ العَدلِ أَن یقدِروا انفُسَهُم بِضَعَفَةِ النّاسِ كَیلا یتَبَیغَ بِالفقیرِ فَقرُه (همان، خطبه 207)؛ خدا بر پیشوایان دادگر فرض كرده كه زندگی خود را با طبقه ضعیف تطبیق دهند كه رنج فقر مستمندان را ناراحت نكند. هم‏چنین می‏فرماید: أَ أَقنعُ مِن نَفسی بِأَن یقالَ هذا أَمیرُالمؤمنینَ وَ لاأُشارِكُهُم فی مَكارِهِ الدّهرِ او اكونَ أسوَةً لَهُم فی جُشُوبَةِ العَیش (همان، نامه 45. )؛ آیا با عنوان و لقب امیر مؤمنان كه روی من نهاده و مرا با آن خطاب می‏كنند، خودم را قانع سازم و در سختی‏های روزگار با مؤمنین شركت نداشته باشم و یا در فقیرانه زندگی كردن امام و پیشوای آنان نباشم؟ هنگامی كه امام خمینی رحمه‏الله در حومه پاریس به سر می‏برد، در ایران نفت كم‏یاب شد و مردم از نظر گرم كردن خانه‏های خود در فشار بودند؛ امام فرمود: من برای هم‏دردی با ملت ایران اتاق خود را سرد نگاه می‏دارم ( تفسیر آفتاب، ص 406) صاحب معالم فرزند شهید ثانی رحمه‏الله فقط به دلیل همگون بودن با تنگ‏دستان و مستمندان و تسلی آنان و عدم تشبه به ثروتمندان هرگز قوت بیش ازیك هفته یا یك ماه را نمی‏اندوخت (ریحانة الادب، ج 3، ص 391) ادامه دارد... #ویژه_طلاب #ندای_تهذیب 🌹 @nedaye_tahzib ☘️tahzib-howzeh.ir 💐 معاونت تهذیب مدرسه 🇮🇷 حوزه‌علمیه‌ انقلابی امیرالمؤمنین‌ع تبریز ➡️🆔 @howzeh_amir

🍂سلسله مباحث: #زیِّ_طلبگی شماره 26 🌺 شاخص‏ها و ملاك‏های كلی 🌺 🔅سر و وضع ظاهری طلبه (قسمت چهارم) موضوع شهرت در شریعت اسلام، اختصاصی به لباس ندارد؛ یعنی هر آن چه موجب انگشت‏نما شدن انسان شود، حتی در امور دینی یا عبادی، ممنوع است. پیامبر گرامی اسلام صلی‏الله‏علیه‏و‏آله فرمود: كَفی بِالرّجلِ بَلاءً أَن یشارَ إلیه بِالأصابعِ فی دینٍ أو دنیا؛ برای انسان همین بلا بس كه در امر دین یا دنیا انگشت‏نما گردد. (مشكاة الانوار، ص 320) و نیز امام صادق علیه‏السلام می‏فرماید: إنّ اللّه‏َ یبغِضُ الشُّهرتَینِ؛ شُهرةَ اللباسِ وَ شُهرةَ الصّلاةِ؛ خداوند هر دو شهرت را ناپسند می‏شمارد: شهرت لباس و شهرت نماز. (همان) گاهی دیده می‏شود كسانی، با حالت‏های عجیب و ظاهری غیر متعارف نماز می‏خوانند یا قنوت می‏گیرند، یا اذكار نماز را ادا می‏كنند؛ به گونه‏ای كه توجه همگان را برمی‏انگیزند و به شدت غریب جلوه می‏كنند. حركت‏هایی بدین شكل و عبادت‏هایی به این سبك در شریعت اسلام ممنوع و ناروا است و باید از آن پرهیز شود. ادامه دارد... #ویژه_طلاب 🌷 @nedaye_tahzib ✅ tahzib-howzeh.ir 🏴 معاونت تهذیب مدرسه 🇮🇷 حوزه‌علمیه‌ انقلابی امیرالمؤمنین‌ع تبریز ➡️🆔 @howzeh_amir

🍂سلسله مباحث: #زیِّ_طلبگی شماره 27 🌺 شاخص‏ها و ملاك‏های كلی 🌺 🔅لباس روحانیت درباره لباس روحانیت ـ كه عمده‏ترین نماد روحانیت و جلوه ظاهری اوست ـ سخن، فراوان است . برخی از طلاب، از تلبس به این لباس ابا دارند و ترجیح می‏دهند بدون استفاده از لباس رسمی، در زی روحانیت باشند. شاید این ویژگی مرهون پاره‏ای از عوامل زیر باشد: 1ـ ترس از تهمت خودنمایی و ریاكاری؛ 2ـ نداشتن ایمان كامل به حقانیت اندیشه‏ای كه این لباس نماد آن است؛ 3ـ توهم نگاه اعتراض‏آمیز دیگران و نوعی احساس حقارت و خجالت؛ 4ـ ترس از امتیاز منفی در ارتباط اول با مردم؛ 5ـ عوامل مشابه. اگر چنین باشد باید گفت: طلبه یا راه پرشكوه طلبگی را با بصیرت انتخاب كرده و به آن عشق می‏ورزد و یا آن‏كه بدون اعتقاد و به تحمیل در این مسیر گام نهاده است. اگر این راه را با بصیرت برگزیده باشد، بدان می‏بالد، آن را حق می‏داند، از آن بهره می‏برد و خرسند است، برای تأثیری كه در جامعه می‏گذارد ارزش قایل است و انتخاب خود را مورد رضای خدا و امام عصر (عج) می‏داند؛ در این صورت چه بیم از اعلام این همه افتخار؟ چرا آن‏چه را با ایمان انتخاب كرده و از صمیم جان دوست دارد مخفی كند؟ چرا اعتقاد بحقّ خود را به دیگران نگوید و دائماً از این‏كه دیگران متوجه هویت طلبگی او باشند، احساس نگرانی كند؟ ... و اگر از تصمیم خود مطمئن نیست، یا پشیمان شده است و امیدی به آینده ندارد، یا مسئولیت طلبگی را درك نكرده، وجود خود را ارزشمند نمی‏داند و از این‏كه دیگران بدانند او طلبه است، احساس شرم یا سرشكستگی می‏كند؛ در این صورت یا باید بدون درنگ به اصلاح خود بپردازد، یا طلبگی را ترك كند و از سنگینی این همه، برای همیشه رها شود وگرنه هر روز كه به این شیوه بگذرد، جراحت عمیق‏تری به شخصیت او وارد می‏آید. اگر طلبه از گروه اول باشد، نه تنها به طلبگی افتخار می‏كند كه از اعماق وجود برای كسانی كه مفهوم طلبه را درك نمی‏كنند و رسالت او را نمی‏شناسند یا اهمیت مأموریتی را كه بر عهده گرفته نمی‏فهمند، دل می‏سوزاند و به حال و روز آنها تأسف می‏خورد ... اگر بتواند، در راه آگاهی آنها می‏كوشد و اگر نتواند برای‏شان دعا می‏كند: اللهم اهد قومی فانهم لایعلمون؛ بارالها! قوم مرا هدایت كن، كه آنان نمی‏دانند. ادامه دارد... #ویژه_طلاب @لباس_روحانیت 🍀 tahzib-howzeh.ir 🏴 معاونت تهذیب مدرسه 🇮🇷 حوزه‌علمیه‌ انقلابی امیرالمؤمنین‌ع تبریز ➡️🆔 @howzeh_amir

🍂سلسله مباحث: #زیِّ_طلبگی شماره 31 🌺 شاخص‏ها و ملاك‏های كلی | 2️⃣ دارایی، مخارج و سطح زندگی طلبه🌺 🔅دارایی، مخارج و سطح زندگی طلبه (قسمت دوم) طلبه باید در میزان هزینه‏ها و دارایی مشهود خود مراعات متوسط مردم را بكند و فاصله فاحشی از توده جامعه نداشته باشد. سطح زندگی طلبه نه از سطح متوسط مردم به اندازه‏ای بالاتر رود كه در چشم آنان از ثروتمندان و اشراف تلقی شود و نه در صورت امكان چنان پایین‏تر باشد كه نگاه ترحم‏آمیز دیگران را برانگیزد. قاعده‏ای كه ذكر شد (قرار گرفتن در سطح متوسط مردم و پرهیز از بالا رفتن یا پایین آمدن فاحش از این سطح) حداكثر و حداقل مناسبات رفتاری طلبه را مشخص می‏كند. فضای میان این حداقل و آن حداكثر، طیف گسترده‏ای است كه طلبه اجازه دارد در هر نقطه آن قرار گیرد. به بیان دیگر، این قاعده، مصادیق فراوان دارد و با الگوهای رفتاری متنوّعی می‏توان این قاعده را رعایت كرد. گرچه پیشنهاد می‏شود به جهت ملاحظه بیشتر، طلبه كمی پایین‏تر از متوسط مردم قرار گیرد. ◀️اسباب زندگی مردم سه گونه است: 1️⃣ گونه اول، اسبابی كه نوع مردم به صورت متعارف از آنها استفاده می‏كنند، مثل یخچال، فرش، كمد و ظروف معمولی. استفاده از این وسایل قطعاً برای طلبه مجاز است. 2️⃣نوع دوم، اسبابی كه یقیناً به طبقه ثروتمند و مرفّه جامعه اختصاص دارد، مثل ماشین سواری اشرافی یا گوشی موبایل بسیار گران‏قیمت، لوازم لوكس و تجملی مانند مبل استیل و چلچراغ بلورین، آكواریوم، تزئینات مخصوص مانند پرده‏های ویژه، كالاهای ویترینی، تابلوهای تجملی و مصالح گران‏قیمت ساختمانی. استفاده از اینها نیز قطعاً برای طلبه ناروا است. 3️⃣دسته سوم، مصادیق مشكوكی است كه به روشنی معلوم نیست جزو گروه اول یا دوم هستند. تعیین تكلیف نهایی این مصادیق نیاز به روابط اجتماعی گسترده و كشف نوع نگاه مردم دارد و خالی از دشواری نیست؛ ولی استفاده از آنها جز در شرایط خاص و نیاز ضروری توصیه نمی‏شود. در هر حال تركیب نهایی حاصل از دارایی‏های متنوع طلبه و نوع زندگی او نباید از محدوده آن دو حدّ تجاوز كند. ادامه دارد... #ویژه_طلاب #دارایی_طلبه #راه_و_رسم_طلبگی #ندای_تهذیب 🌻 @nedaye_tahzib 🌿 tahzib-howzeh.ir 🏴 معاونت تهذیب مدرسه 🇮🇷 حوزه‌علمیه‌ انقلابی امیرالمؤمنین‌ع تبریز ➡️🆔 @howzeh_amir

🍂سلسله مباحث: #زیِّ_طلبگی شماره 33 🌺 شاخص‏ها و ملاك‏های كلی،رفتار اجتماعی طلبه🌺 🔅رفتار اجتماعی طلبه طلبه، باید در رفتار اجتماعی‏اش مراعات همه آن قواعد كلی و مقررات اخلاقی را بكند. هر رفتاری كه سبك تلقی شود، یا نفرت‏انگیز و چندش‏آور باشد، یا طلبه را به نااهلان شبیه گرداند و او را در موضع تهمت قرار دهد، یا مانع انجام دادن بهینه رسالت طلبگی باشد باید ترك شود. اكنون به تفصیل انواع این رفتارها را برمی‏رسیم: 1️⃣ رفتارهای حرام یا مكروه از طلبه ـ كه منادی معارف اسلامی و مبلغ حلال و حرام الهی است ـ انتظار نمی‏رود كه در پای‏بندی به احكام و عمل به آنها كوتاهی كند: «یأَیهَا الَّذِینَ ءَامَنُواْ لِمَ تَقُولُونَ مَا لاَ تَفْعَلُونَ * كَبُرَ مَقْتًا عِندَ اللَّهِ أَن تَقُولُواْ مَا لاَ تَفْعَلُونَ (صف 61: آیه 2و3. )»؛ ای كسانی كه ایمان آورده‏اید! چرا چیزی می‏گویید كه انجام نمی‏دهید؟ نزد خدا سخت ناپسند است كه چیزی بگویید و انجام ندهید. «أَتَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبِرِّ وَ تَنسَوْنَ أَنفُسَكُمْ وَ أَنتُمْ تَتْلُونَ الْكِتَابَ أَفَلاَ تَعْقِلُونَ (بقره 2: آیه 44)»؛ آیا مردم را به نیكی فرمان می‏دهید و خود را فراموش می‏كنید، با این‏كه شما كتاب [خدا] را می‏خوانید؟ آیا [هیچ] نمی‏اندیشید؟ انجام دادن هر كار حرام یا مكروهی در منظر دیگران علاوه بر تنزل روحی و دوری از خدا، باعث سلب اعتماد به روحانیت و كاهش ضریب تأثیر سخن او خواهد بود؛ یعنی باور دینی مردم را تضعیف كرده، نفوذ كلام این صنف را كاهش می‏دهد و موجب تزلزل اعتقادی آنان خواهد شد. «اگر ما از زی روحانیت و زی طلبگی خارج بشویم، اگر روحانیون از آن زی كه مشایخ ما در طول تاریخ داشته‏اند و ائمه هدی علیهم‏السلامداشته‏اند، خارج شوند، خوف این است كه یك شكستی به روحانیت بخورد، و شكست به روحانیت شكست به اسلام است. اسلام با استثنای روحانیت محال است كه به حركت خودش ادامه بدهد. اینهایند كه اسلام را معرفی می‏كنند و به پیش می‏برند و از اول هم همین‏طور بوده ... . (صحیفه امام، ج 18، ص 13.)» ادامه دارد... #ویژه_طلاب #رفتار_اجتماعی #راه_و_رسم_طلبگی #ندای_تهذیب 🌼 @nedaye_tahzib 🍀 tahzib-howzeh.ir 💐 معاونت تهذیب مدرسه 🇮🇷 حوزه‌علمیه‌ انقلابی امیرالمؤمنین‌ع تبریز ➡️🆔 @howzeh_amir

🍂سلسله مباحث: #زیِّ_طلبگی شماره 34 🌺 شاخص‏ها و ملاك‏های كلی | رفتار اجتماعی طلبه🌺 🔅رفتار اجتماعی طلبه (قسمت دوم) «اگر ما از زی روحانیت و زی طلبگی خارج بشویم، اگر روحانیون از آن زی كه مشایخ ما در طول تاریخ داشته‏اند و ائمه هدی علیهم‏السلامداشته‏اند، خارج شوند، خوف این است كه یك شكستی به روحانیت بخورد، و شكست به روحانیت شكست به اسلام است. اسلام با استثنای روحانیت محال است كه به حركت خودش ادامه بدهد. اینهایند كه اسلام را معرفی می‏كنند و به پیش می‏برند و از اول هم همین‏طور بوده ... . (صحیفه امام، ج 18، ص 13.)» رفتارهایی مانند غیبت، دروغ، نگاه به نامحرم، قسم نابجا، سیگار كشیدن، زیاد سوگند خوردن، تحقیر دیگران، تجاوز به حقوق مردم، عدم رعایت حق الناس، بی‏نظمی و وقت ناشناسی، خلف وعده، بی‏اعتنایی به امانت، تخلف در رانندگی، و ... از این قبیل است. هم‏چنین بی‏اعتنایی به وقت نماز و حضور در بازار یا اقدام به خرید و فروش، مقارن زمان اذان و نیز صحبت كردن در میان مراسم سخنرانی یا روضه به گونه‏ای كه آشكار و زننده باشد، نمونه‏های این موضوع به‏شمار می‏رود. علاوه بر این، با توجه به نقش الگویی روحانیت، عدم پای‏بندی به ضوابط شرعی موجب شكسته شدن قبح آن در نظر مردم می‏شود و راه بی‏توجهی و بی‏مبالاتی را بازمی‏گرداند و توجیه موجهی برای طفره از تقید به قوانین شرعی پدید می‏آورد. در همین موضع لازم است به رفتارهای ناشی از وسواس نیز اشاره كرد. تكرار عبارات نماز، غلظت مخارج حروف، دقت بی‏جا در طهارت و نجاست، طول دادن نابجای وضو و تطهیر، نجس پنداشتن همه جا و پرهیز از آن و ... رفتارهای غیرمشروعی است كه موجب الگوسازی نابجا برای مردم یا وهن منزلت صنفی روحانیت می‏شود و لازم است حتماً از آن پرهیز گردد. ادامه دارد... #ویژه_طلاب #رفتار_اجتماعی #راه_و_رسم_طلبگی #ندای_تهذیب 🌼 @nedaye_tahzib 🍀 tahzib-howzeh.ir 💐 معاونت تهذیب مدرسه 🇮🇷 حوزه‌علمیه‌ انقلابی امیرالمؤمنین‌ع تبریز ➡️🆔 @howzeh_amir

🍂سلسله مباحث: #زیِّ_طلبگی شماره 35 🌺 شاخص‏ها و ملاك‏های كلی | رفتار اجتماعی طلبه🌺 🔅رفتارهای خلاف ادب برای طلبه و غیر طلبه ادب ـ آن‏گونه كه بزرگان تعریف كرده‏اند ـ به كیفیت و هیئت نیكوی رفتار گفته می‏شود ؛ یعنی اگر بتوان یك رفتار را به صورت‏های مختلفی انجام داد، آن صورتی كه از همه نیكوتر است مقرون به ادب است. برای مثال، غذا را به شیوه‏های متنوعی می‏توان خورد؛ اما آرام خوردن، خوب جویدن، نشسته بودن، به اندازه خوردن، و ... كیفیت غذا خوردن را زیباتر می‏نماید و به همین جهت، این امور از آداب غذا خوردن شمرده شده‏اند. وقتی كه می‏توان عملی را زیباتر و با صورتی شایسته‏تر انجام داد، اگر به صورت پست و غیر زیبا اكتفا شود، عرف نمی‏پسندد و انسان را متهم به خلاف ادب یا رفتار سبك می‏سازد. این داوری به جهت آن است كه شخص در انتخاب صورت غیر نیكو بدسلیقه عمل كرده و راحتی خود را مقدم دانسته است. با این توضیح، در این‏جا مراد از رفتارهای سبك و خلاف ادب، رفتارهایی است كه عرف نمی‏پسندد و به صورت عمومی برای همه انسان‏ها ـ طلبه باشند یا نباشند ـ زیبنده نیست. این رفتارها، رفتارهایی است كه با زی ایمانی منافات دارد و هر مسلمان مقیدی باید از آنها بپرهیزد، طلبه نیز، هم به عنوان یك فرد مؤمن و هم به عنوان یكی از اعضای نهاد روحانیت باید از آنها اجتناب كند، تا هم اعتبار فردی و هم اعتبار صنفی و هم اعتبار صنف خود را مخدوش نسازد. چنان چه پیش از این هم گفته شد، برخی از این رفتارها از آن جهت كه نشان تنبلی و بی‏ارادگی و لَختی و لش‏مزاجی است، بد شمرده می‏شود؛ مانند خمیازه كشیدن، چرت زدن، كشیدن پا هنگام راه رفتن، دراز كردن پا، پا روی پا نهادن و به رو خوابیدن. برخی نیز دلالت بر كودك‏منشی و رشدنایافتگی دارد؛ مانند سوت زدن، سرگرمی‏های بیهوده و وقت‏گیر مانند جدول روزنامه و بازی‏های رایانه‏ای، بازی كردن با ریش ، گرداندن تسبیح و زنجیر، بازی كردن با دسته كلید و تلفن همراه، استعمال كلمات ركیك و ناسزا یا سبك مانند برخی تكیه كلام‏های رسانه‏ای، غذاخوردن در خیابان و ... . #ویژه_طلاب #رفتار_اجتماعی #راه_و_رسم_طلبگی #ندای_تهذیب 🌻 @nedaye_tahzib 🌿 tahzib-howzeh.ir 🏴 معاونت تهذیب مدرسه 🇮🇷 حوزه‌علمیه‌ انقلابی امیرالمؤمنین‌ع تبریز ➡️🆔 @howzeh_amir

🍂سلسله مباحث: #زیِّ_طلبگی شماره 44 🌺 شاخص‏ها و ملاك‏های كلی | رفتار اجتماعی طلبه🌺 🔅رفتارهای لازم دسته دیگر از رفتارها، رفتارهایی است كه طلبه باید انجام دهد و ملاحظه شأن و رتبه خود را در آن نكند. گرچه طلبه برای ادای رسالت خود نیاز به جایگاه اجتماعی دارد و باید از رفتارهایی كه موجب وهن منزلت او می‏گردد، خودداری كند؛ اما در مواردی كه یك مصلحت اهم وجود دارد، طلبه هرگز نباید از اقدام به این امور طفره رود. در این جا، به برخی از این موارد اشاره می‏كنیم: ورزش ، هل دادن ماشین در راه مانده، كمك به سال‏خوردگان و رساندن بار آنان به منزل، تواضع برای مردم و قیام به احترام آنها، جمع كردن سفره، گرفتن دست ناتوان، احترام به والدین و بوسیدن دست پدر و مادر، بوسیدن فرزند، كفش‏داری و خدمت و جارو كردن حرم ائمه اطهار علیهم‏السلام، روضه خواندن، سینه زدن در مجلس عزای اهل بیت، ارتباط با مستمندان، ملاطفت با كودكان، ابتدا به سلام، سلام به كودكان، سوار كردن دیگران در وسیله نقلیه شخصی و رساندن آنان، گذشت از حق و پرهیز از جر و بحث و جدال، پوشیدن لباس نظامی در جنگ، اعتراف به اشتباه و عذرخواهی، دفاع از مظلوم، دفاع از حق و مقابله با باطل، رسیدگی به ارحام و همسایگان و معاشرت با آنها، پذیرفتن دعوت مردم، تحویل گرفتن مردم و لبخند به چهره آنان، جواب سلام گرم و بامحبت، گرفتن هدیه، عذرخواهی از اشتباه، انجام دادن امور شخصی، پرهیز از دستور دادن به دیگران ، علم‏آموزی ، مشورت خواستن ، اعتراف به جهل و گفتنِ كلمه نمی‏دانم و ... . از این بالاتر، این‏كه طلبه با آینده‏نگری، برای كمك به دیگران و راه انداختن كار مردم آمادگی لازم را از قبل فراهم آورد. برای مثال، كمی بنزین، كپسول كوچك آتش نشانی، سیم رابط باطری، تسمه پروانه یدكی، گالن آب، طناب بكسل، و ... در ماشین خود داشته باشد، به این نیت كه كار دیگران را راه بیندازد. یا كارت تلفن، پول خرد، دستمال كاغذی، بلیت اتوبوس، قلم و كاغذ و ... به همراه داشته باشد، تا در موقع نیاز مشكل دیگران را برطرف سازد. یا با روی خوش گوشی همراه خود را در اختیار دیگران قرار دهد ... و همواره برای حل مشكل دیگران پیش قدم و آماده باشد. در روایتی آمده است: زاذان قال رَأَیتُ عَلیا علیه‏السلام یمسِك الشّسوعَ بِیدِه ثُمَّ یمُرُّ فی الأَسواقِ فَیناوِلُ الرجلَ الشسعَ وَ یرشِدُ الضّالَّ وَ یعینُ الحَمّالَ عَلی الحَمولَةِ وَ هُوَ یقرأ هذه الآیة: «تِلْكَ الدَّارُ الْأَخِرَةُ نَجْعَلُهَا لِلَّذِینَ لاَ یرِیدُونَ عُلُوًّا فِی الْأَرْضِ وَلاَ فَسَادًا وَ الْعَـقِبَةُ لِلْمُتَّقِینَ» ثُمّ یقولُ هذه الآیةُ أُنزِلَت فی الوُلاةِ وَ ذَوی القُدرةِ منَ النّاسِ؛ زاذان می‏گوید: امام علی علیه‏السلام را دیدم كه تعدادی بند كفش در دست دارد و در بازار قدم می‏زند. هر كس كه نیازمند باشد، به او بند كفش می‏دهد. گم‏شده را راهنمایی می‏كند. باربران را در بردن بار كمك می‏نماید. و این آیه را می‏خواند: «آن سرای آخرت را برای كسانی قرار دادیم كه در زمین برتری و فساد نمی‏جویند» آن‏گاه می‏فرماید: این آیه درباره زمام‏داران و توان‏گران نازل شده است. ( العمدة، ص 308. ) #ویژه_طلاب #رفتار_اجتماعی #راه_و_رسم_طلبگی 💐 معاونت تهذیب مدرسه 🇮🇷 حوزه‌علمیه‌ انقلابی امیرالمؤمنین‌ع تبریز ➡️🆔 @howzeh_amir