میتریه(maitreya) که با معارف آنان ارتباط محوری دارد و در زبان سانسکریت به معنای مهربان است؛ در نگاه آنان همان موعود نجات بخش است... میتریه در نماد نگاری بودایی به شکل مردی در وضعیت نشسته و آماده برای برخاستن [که نمادی از قیام را تداعی می‌کند] طرح میشود. [موحدیان،علی، گونه شناسی اندیشه موعود در ادیان مختلف، مجله هفت آسمان، ش ۱۲ - ۱۳]

بودائیان نسب این منجی آسمانی را به سید خلایق می رسانند و ثمرات قیام وی را چنین بر می‌شمارند: پادشاهی دنیا به فرزند سید خلایق دو جهان تمام خواهد شد. او کسی است که بر کوه های مشرق و مغرب به دنیا حکم رانده و بر ابرها سوار و دین خدا را زنده میکند. [مصلح جهانی ص ۶۰]

در کتاب شابوهرگان، نام خود شهر ایزد آمده که باید در آخرالزمان ظهور کند و عدالت را درجهان بگسترد.

به عنوان نمونه به این مورد توجه کنید: از زمین تازیان از فرزند هاشم، مردی بزرگ سر و بزرگ ساق که بر دین جدید خویش بود با سپاه بسیار روی به ایران کرده و آبادانی کند و زمین را پر از داد می کند. [از متون جاماسب حکیم از کتب زرتشتیان، در کتاب بشارت عهدین، ص ۲۴۳]

در یهود مسیحا باوری بر نهضت یا نظامی از عقاید و نظرات دلالت می کند که محور آن انتظار ظهور مشیاح(mashiah) است.

اندیشه ماشیح باوری سیر اعتقادی متزلزلی داشته که آن را می‌توان به صورت زیر تعریف نمود:

⭕اندیشه اول: در باور های اولیه که بر اساس مفاهیم واقعی حضرت موسی علیه السلام شکل گرفته، یهودیان اندیشه موعود باوری شان بر محور مسیحای شخصی آن هم از غیر قوم خود استوار بوده اگرچه در طول زمان انحرافاتی یافته است. [کتاب رومیان،باب ۱۱، آیه ۲۱]

مشیحایی که اینجا ذکر شده، در بعضی جا میگن منظور همون عیسی مسیح -ع- هست اما در ادامه ذکر شده که مسیح یهود با مسیح مسیحیت تفاوت داره❗