👤#نظریه_پردازان برجسته فمینیسم (25) #سارا_احمد سارا احمد (به انگلیسی: Sara Ahmed) (زادهٔ ۳۰ اوت ۱۹۶۹) یکی از محققان دانشگاه‌های انگلستان و استرالیا است که در زمینه تقاطع نظریه فمینیستی، #نظریه_کوییر، #نظریه_انتقادی_نژادی و #پسااستعمارگرایی فعالیت می‌کند. ⬇دیدگاه ها و نظریات با وجود این که در بیشتر تاریخ فلسفه اخلاق از #ارسطو گرفته تا #جان_استوارت_میل، «شادی را هدف غایی امیال ما» تعریف کرده‌اند، اما #کتاب_وعده_شادی #سارا_احمد «میل فلسفی دیرینه برای شادی را به‌گونه‌ای تحلیل می‌کند که در آن مفهوم شادی به‌منظور توجیه سرکوب و الگوسازی مجدد هنجارهای اجتماعی و خوبی‌های بشری به‌کاربرده می‌شود.». ◀ایمی کاریو رو با اشاره به رساله احمد در سال ۲۰۱۰ بیان می‌کند که «دغدغه احمد «چیستی» شادی نیست بلکه انواع کارکردهای فرهنگی، پدیدارشناسی و سیاسی آن است. او این مفهوم را به‌صورت تاریخی نشان می‌دهد و با توجه به «چرخش شادی» در فرهنگ عامه و در علم، استدلال می‌کند که «با یافتن شادی در موقعیت‌های معین، علم شادی آن موقعیت‌ها را خوب یا آنچه باید خوب تلقی شود، می‌داند» - یا آن‌ها را «اهداف شادی» دانسته که ما را هدایت کرده یا مجبورمان می‌کند تا به‌منظور ایجاد ارزش تأثیرگذار مثبت جمعی به‌عنوان خوبی اجتماعی، به سمت آن‌ها حرکت کنیم.» ◀مقاله #خوشیکُشهای فمینیستی (و سایر سوژه‌های خودرأی) که ویژگی خوشیکُش فمینیستی را دارای پتانسیل سیاسی می‌داند در سال ۲۰۱۰ منتشر شد و با استقبال بسیاری مواجه گشت. وی از آن زمان به بعد وبلاگی در زمینه خوشیکشهای فمینیستی دارد. 👤سارا احمد به عنوان بخشی از نقد فتیشیسم (طلسم‌انگاری) پسااستعماری نسبت به بیگانه، این بحث را مطرح می‌کند که کاربرد استعاره‌ای شخصیت کوچ‌نشین از سوی بریدوتی، مردم واقعاً کوچ‌نشین را از قلم می‌اندازد. این از قلم انداختن به خود غربی اجازه می‌دهد «هر آنچه را تهدیدکننده است ذیل عنوان کوچ‌نشین قرار دهد» و با مصادرهٔ مطلوب آن آگاهی انتقادی خود را شکل دهد. سوژهٔ غربی به درون فرهنگ‌های متفاوت سفر می‌کند، اما فقط برای تشدید حاشیه‌نشینی «دیگران» و محوریت قرار دادن هنجار غربی. ◀سارا احمد معتقد است «فمینیسم باید زبانی پیدا کند که به آن اجازه دهد بدن‌ها، فضاها و تاریخ‌هایی را که به اشکال متعددی تعین یافته‌اند و زبان آن‌ها را به خود اختصاص می‌دهند و تصرف می‌کنند بفهمد و به آن‌ها پاسخ دهد. فمینیسم باید از بازنمایی خود به عنوان یک برنامه و داشتن موضوعی که همیشه می‌توان آن را به شکلی موفقیت‌آمیز به هدف و برآیندی نهایی تبدیل کرد سرباز بزند. به نفع فمینیسم است که هدف خود را تثبیت نکند، زیرا به این شیوه می‌تواند با جهان پیرامون همخوانی بیشتری داشته باشد.(ویکی پدیا) 📚منابع: 1.جامعه‌شناسی زنان؛ ترجمه منیژه نجم عراقی؛ نشر نی 2. زنان و نظریه اجتماعی و سیاسی؛ مناظرات و گفتگوهای جاری؛ نوشته جانیس مک‌لافین ترجمه حمیرا مشیرزاده؛ نشر شیرازه. @International_club کانون بین الملل مطالعات زن و خانواده