◾️در این سال‌ها که موضوع مهاجرت به شکل جدی‌تری مطرح شده و افراد با انگیزه‌های متعدد و تحت تاثیر عوامل گوناگون به فکر مهاجرت می‌افتند فقط «فرار مغزها» نیست که دل‌های پاک‌نهاد «ملت‌ ایران» را به درد می‌آورد! بلکه مهاجرینی که در آن سوی دنیا با معضلات گوناگون دست و پنجه نرم می‌کنند نیز آزار دهنده است. منطبق بر داده‌های دیداری و شنیداری تعدادی از مهاجرین با بحران‌های زیادی مواجه می‌شوند که در مواردی منجر به تغییر هویت می‌شود! این تغییر هویت ممکن است سبب ایجاد آسیب‌هایی برای شخص مهاجر و همچنین کشور ما باشد. یک نمونه کنونی آن استفاده از مهاجران برای تولیدات مبتذل تهیه‌کنندگان کشورهای دیگر است! که آدمی را به فکر وا می‌دارد که این روند به کجا خواهد رسید! ▪️بعد از تهیه‌کنندگان ترک! اینبار Villa XO در کشور «کانادا» بناست محتوای مبتذلی چون «عشق ابدی» را تولید و از پلتفرم(سکو) یوتیوب پخش کند! اما اینبار شرکت‌کنندگان از سراسر جهان‌اند و محتوای برنامه جسورتر خواهد شد! جسورتر از عشق ابدی احتمالا... بماند! ▪️عمدتا شرکت‌کنندگان این برنامه‌ها، بلاگرها یا هنرمندان جویای نام هستند! استفاده از این افراد، سبب دیده‌شدن بیشتر برنامه می‌شود و دیده شدن برنامه، سبب بیشتر مشهور شدن افراد! بیشتر مشهور شدن افراد نیز، سبب بهره‌مندی این صنعت از شهرت این افراد خواهد شد! 🔘 حال آورده‌ی این هجمه‌های فرهنگی با تولیدات متعدد چیست؟! یکی از راهبردهای مهم دستگاه شیطان، تزیین است و در عصر کنونی، تزیین با ابزار هنر به کمک دستگاه شیطان آمده است! به اسم مستندمسابقه خزعبلاتی چون ازدواج سفید، عدم فرزندآوری، خیانت، مشروب و... را در اذهان بیننده عادی جلوه می‌دهند و با حضور زیبارویان در مکان‌های زیبا این حجم از کثافت را تزیین می‌کنند و به مخاطب ایرانی، در یک سكوی ارزان تقدیم می‌کنند! 🔘 جمهوری اسلامی ایران با قدمت تاریخی و ادغام با فرهنگ غنی اسلامی توانست در دل آزادگان جهان غوغا کند! حرکت مقاومت در سراسر جهان بخاطر جسارت ایرانیان انقلاب اسلامی است! این تاثیر نظام توحیدی، نظام استکبار را راحت نمی‌گذارد چون برای سلطه باید برده تربیت کرد و برده‌ها را با درگیر کردن به این مسائل حقیر و رذل می‌توان ساخت! 🔘بماند که تمام این حرکات در سطح کلان ابتر خواهد ماند چون جمهوری اسلامی ایران توان بازتولید انسان‌های طراز را دارد! همانگونه که شیرودی‌ها، باکری‌ها و همت‌ها را در دهه‌ی اول انقلاب می‌سازد، حججی‌ها و ذوالفقاری‌ها را در دهه‌ی چهارم تحویل می‌دهد و میوه‌اش را در دهه‌ی پنجم انقلاب با علی‌وردی‌ها و عجمیان‌ها می‌چیند! 🔘اما آنچه دل آدمی را به درد می‌آورد این است که فرهنگ ما، توان انسان‌سازی وسیعی را دارد و این اهمال‌کاری‌ها از جانب تمامی مسئولان و مدیران داخلی و اراده‌ی پولادین جریان استکبار برای تهاجم و سلطه فرهنگی ایران این توان را به حداقل می‌رساند! 📝 زهرا خندان 📡 روبش/وایپ را در پیام‌رسان‌ها دنبال کنید @irwipe

🖥 روایت تلویزیونی سیروس حسن‌‌پور از ترکمن صحرا تا زابل ✏️ سیروس حسن‌پور؛ کارگردان، بین سال‌های ۹۶-۹۷ سریال «بازی نقاب‌ها» با محوریت زندگانی مردم ترکمن صحرا را روی آنتن شبکه ۲ برد که با وجود بازیگران مطرح خود نتوانست آنگونه که انتظار می‌رفت نظرات را به خود جلب کند، یکی از دلایل عدم موفقیت آن می‌تواند داستان تلخ سریال باشد. ️️️️ سال‌ها بعد این کارگردان، سریال جدید خود به نام «بادار»را که اخیراً از شبکه‌ی اول سیما به اتمام رسید، با محوریت زندگی مردم استان سیستان و بلوچستان و شهر زابل روی آنتن برد. ✏️ سریال در ارتباط با جوان مهربان و در عین حال تندخویی به نام «بادار» با بازی محمد رِشنو است که تخصص مراقبت از گاوهای سیستانی دارد و علاقه‌ی زیادی به رانندگی با اتومبیل های خاص...

✏️داستان سریال از ابتدا دارای کشش‌ها و اطلاعات دست اولی در ارتباط با استان سیستان و بلوچستان است که از جمله‌ی آن‌ها می‌توان به احیا نژاد و نسل گاو سیستانی توسط نخبگان ایرانی، قضایای زیست محیطی چون گرد و خاک و خشکسالی هامون که از دستاوردهای رژیم پهلوی در ارتباط با هیرمند است، قاچاق کالا و سوخت، میراث باستانی و اشاره‌های بسیار اندک و جزئی به حضور اشرار و گروه‌های تروریستی که باعث شهادت افرادی چون پسر عمه‌ی بادار شده‌اند، اشاره کرد. ✏️سریال همچنین غیر مستقیم به مسئله فرزندآوری گریز می‌زند، جایی که سهیل دوست صمیمی بادار که از بچگی در خانه‌ی آنان بزرگ شده به خاطر تک‌فرزندی و مشغله‌ی فراوان مادرِ جراح و پدرِ پلیس خود از آنان گلایه دارد و خانه‌ی شلوغ و با صفای بادار را به خانه‌ی خلوت خود ترجیح می‌دهد. ✏️بازیگران بومی سریال چون پیرزن پرحرف و فضول همسایه و خواهر هنرمند و آرام بادار نقش خاصی در پیشبرد داستان ندارند. همچنین، نقش‌هایی که به آزیتا ترکاشوند و فهیمه مؤمنی برای خاله و دختر خاله‌ی بادار داده شده بود از شخصیت‌پردازی‌ها و بازی‌های ضعیف سریال بودند. ✏️نقش نعیم، به مهدی شیخ عیسی بازیگر اهل سوریه واگذار شده که در ایران بازیگری خوانده و در چندین اثر بازی کرده و بازی‌ خوبی در نقش یک تاجر اماراتی به نمایش گذاشت. ✏️به تصویر کشیدن سیل مرگ‌باری که باعث مرگ پدر بادار و تلف شدن تعدادی از گاوهای سیستانی شد با جلوه‌های ویژه بصری ضعیفی طراحی شده بود که ای کاش بهتر کار می‌شد یا اصلاً طراحی و ساخته نمی‌شد! ✏️ در قسمت‌های پایانی سریال شاهد آن بودیم که شخصیت پرحرف، طماع، آزاردهنده‌ی مالک، به درخواست نعیم و علاقه‌ی شخصی خود ترتیب مسابقات غیرقانونی گاوبازی را می‌دهد که کاملاً خلاف قانون، اخلاق و انسانیت می‌باشد! آنگونه که غربِ مدعی آزادی حتی به حیوانات هم رحم نکرده و به عنوان فرهنگ و رسوم هر ساله مسابقات گاوبازی در اسپانیا ترتیب می‌دهد. ✏️پایان‌بندی سریال به‌شدت سطحی و ضعیف بود، خصوصاً این که به جای دستگیری نعیم و نوچه‌ی وفادار ایرانی او توسط پلیس، بادار و دوستانش به سبک فیلم‌های هندی خودشان قانون را به اجرا گذاشته و آنان را تا مرز مرگ کتک زدند و حتی بعد از آن خبری از دستگیری آنان نبود! 🔔 با توجه به سیاست‌های خصمانه‌ی کدخدا و سگِ هار او در منطقه در قبال ایران و تلاش آنان برای تجزیه‌ی استان‌های مرزی کشور، و نیز حرکت سریع و مجدانه کشورهایی چون ترکیه برای از بین بردن فرهنگ غنی ایران، مسئولان علاوه بر اینکه در جهت خدمت‌رسانی به مردم باید تلاش شبانه‌روزی داشته باشند، صدا و سیما نیز باید به جز پخش چند مستند-مسابقه و مستند، با ساخت هر چه بیشتر و بهتر سریال و فیلم در ارتباط با مناطق ارزشمند و حساس مرزی کشور، شناخت مردم را نسبت به مردم آن مناطق و ظرفیت‌های اقتصادی و گردشگری غنی آنان بالاتر ببرد. 📝 حمید عارفی 📡 روبش/وایپ را در پیام‌رسان‌ها دنبال کنید @irwipe

🖥 سهم تلویزیون و سینمای ایران از نمایش فرزندآوری، تقریباً هیچ! ✏️ مسئله‌ی جمعیت و فرزندآوری یکی از مهم‌ترین مسائل نه تنها در ایران، بلکه در کشورهایی‌ست که با کاهش شدید نرخ جمعیت مواجه شده‌اند و دولت‌های آنان با احساس خطر در این ارتباط با اصلاح قوانین و سیاست‌های تشویقی، سعی بر رفع این مُعضل دارند. ️

به جز دولت‌ها، سینما و تلویزیون کشورهای مختلف نظیر ژاپن و کره‌ی جنوبی و ... که با کاهش نرخ جمعیت مواجه شده‌اند، با تولید آثاری در ارتباط با فرزندآوری سعی بر انجام وظیفه‌ی خود به عنوان بازوی فرهنگی کشورهای تابعه‌‌شان برای حل این قضیه دارند. ✏️ در کشورهای غربی نیز، خصوصا سریال‌های آمریکایی، از دهه‌ی ۷٠ میلادی تا اوایل دهه‌ی ۲٠٠٠ میلادی شاهد خانواده‌های گسترده و پرجمعیت در سریال های درام، طنز و... آنان بودیم که رفته رفته این قضیه محدود به شخصیت‌های فرعی و مهمان سریال ها شد که شاهد یک زن و شوهر متاهل و بیش از سه فرزند آنان باشیم که از جمله‌ی این سریال‌ها می‌توان به شخصیتِ، هِرمَن به عنوان یک آتش‌نشان در سریال «شیکاگو‌فایر_Chicago Fire» و متئو سیمونز به عنوان یک نیروی امنیتی کره‌ای تبار در سریال جنایی «ذهن‌های مجرم-Criminal Minds» اشاره کرد که بعد از ۱٠ سال زندگی مشترک با همسر آمریکایی وکیلش دارای پنج فرزند هستند. ✏️ به صورت تخصصی‌تر در سریال‌هایی که در محیط زایشگاه اتفاق می‌افتد به جز کشور ژاپن که سریال «دکتر لَک‌لَک_Koundori» را تولید کرده است، انگلستان نیز آثاری هم‌چون «باشگاه مادران_In The Club» و «قابله را صدا کن_Call The Midwife» را روی آنتن برده است. ✏️ در ایران متاسفانه به جز چند مستند نظیر«پا به ماه» که در دو فصل تولید و پخش شد، مستند «دو تا کافی نیست» و چند مستند در ارتباط با سقط جنین اثر خاصی تولید نشده است. در فیلم‌های سینمایی اوضاع بدتر است به نحوی که فقط می‌توان به فیلم «فرشته‌ها با هم می‌آیند» اشاره کرد که بسیار برای سینما اندک و ناچیز به شمار می‌رود! ✏️ در آثار تلویزیونی که شاهد خانواده‌های گسترده و مفهوم فرزندآوری باشیم، سال‌ها قبل سریال «همه چیز آنجاست» روی آنتن شبکه ۳ رفت که آن هم پس از پخش اولیه پخش مجدد نداشته است. از معدود آثار دیگر می‌توان به دو اثر طنز چون «آخر خط» و «نوروز رنگی» ساخته‌ی علی مسعودی(مشهدی) اشاره کرد که خانواده‌های شلوغ در این سریال‌ها به تصویر کشیده شده است. ✏️ در آثاری که به صورت تخصصی با محوریت زایمان و زایشگاه تولید شده است می‌توان به اثر تازه‌ی مرکز تولیدات جوان «سیمرغ» اشاره کرد که سریال «رویای ریحانه» را روی آنتن شبکه ۲ برده است. ✏️ این سریال با ترکیبی از حضور بازیگران شناخته شده و جوان در نقش‌های اصلی و مهمان، داستان‌های متفاوت و مجزا در هر قسمت را در ارتباط با زنانِ در شُرف زایمان و خانواده‌ی آنان به تصویر می‌کشد. ✏️ برای بالاتر بردن کیفیت این سریالِ دو فصلی به کارگردانی «احمد نوجوان» و «مسعود دهنوی» بهتر بود تمرکز عمده داستان که در داخل زایشگاه‌ است را کاهش داده و به اتفاقات چند روز و یا چند ساعت قبل از به دنیا آمدن نوزادان پرداختِ داستانی می‌شد و در کنار آن با افزودن دقایق یا دو قسمت بیشتر برای هر داستان، فرصت بیشتری برای پرداخت بهتر برای شخصیت‌های اصلی و فرعی فراهم می‌شد؛ نکته‌ای که در بسیاری از آثار مشابه خارجی دیده می‌شود. 🔔 در مجموع سریال «رویای ریحانه» می‌تواند یک شروع خوب و تازه برای تبلیغ فرزندآوری باشد و در سریال‌های آتی با رفع نواقص، آثار با کیفیت‌ و بهتری در ارتباط با قضیه‌ای که بارها مورد تاکید رهبری بوده ساخته و پخش شود؛ چرا که فرزندآوری عامل تقویت نسل جدید خواهد بود که آینده‌ی کشور را برای نیروی کار، ورزش، امنیت و ... تامین خواهد کرد و پیری جمعیت و سالمندی، هزینه‌های سنگین برای دولت و خسارت‌های عظیم جبران ناپذیر برای نظام بر جا خواهد گذاشت. 📝 حمید عارفی 📡 روبش/وایپ را در پیام‌رسان‌ها دنبال کنید @irwipe

🔴تا کی ارشاد و سایرین در قبال حجاب حداقلی و سیگار برای زنان سینما منفعل یا حتی مشوق‌اند؟ مثال: جشنواره فیلم کوتاه ▪️در بررسی محصولات هنری این روزهای کشور گویی شاهد نوعی رهاشدگی و حتی جهت‌دهی عمدی به سمت تقابل با هویت اصلی آن‌ها هستیم. این پدیده دردناک، دیگر تنها محدود به تولیدات خارج از مرزها و قبضه مخاطب داخلی نیست و بحران آنجاییست که پای بودجه‌های حاکمیتی نیز به میان می‌آید. سینما، نمایش خانگی، موسیقی و تئاتر، هر یک به گونه‌ای در رقابت برای زدودن هنجارهای جامعه‌ی اصیل ایرانی عمل می‌کنند و گویی کسی جلودار آنان نیست.

▪️بدون اطاله کلام، نمونه‌ی عینی این مسئله را می‌توان در رویداد اخیر فرهنگی ایران یعنی «چهل‌ودومین جشنواره‌ی بین‌المللی فیلم کوتاه تهران» مشاهده کرد که به دبیری بهروز شعیبی و در «ایران‌مال» برگزار شد. اگرچه این رویداد از نظر مدیریتی و نظم و کیفیت اجرا نسبت به ادوار گذشته و دوره‌ای که در ایران مال برگزار شده بود، پیشرفت چشمگیری داشت، اما زحمات و قدرت مدیریتی وقتی به ثمر می‌نشیند که با محتوایی هم‌سو و ارزشمند نیز همراه باشد. ▪️قصد ندارم در این نوشتار به تحلیل محتوای آثار جشنواره فیلم کوتاه بپردازم، می‌خواهم از آن پله‌ی بالا، پایین‌تر بیایم و به موضوعی بپردازم که سطحی‌تر است و حل آن دست‌یافتنی‌تر است. 🔺معضل نمایشِ زنانِ سیگاری با حجاب حداقلی! در سینمای ایران! ▪️این تصویر، گویی رفته‌رفته به فرمولی ثابت بدل شده که وقتی زن ایرانی می‌خواهد تصویر شود، بی‌درنگ با «سیگاری در دست» و پوششی به اصطلاح «کف سری» به مخاطب معرفی می‌شود. ▪️فیلم کوتاه، همان‌طور که بارها در همین رسانه تأکید شده و وزیر ارشاد نیز به درستی به آن اذعان داشت، سکوی پرتاب فیلم‌سازان جوان است و هر گونه آفت در این عرصه، آینده‌ی سینما را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد. اما وقتی مدیران حتی در مدیریت ظواهر و چند قاعده قانون آیین‌نامه‌ای قصور می‌ورزند، چگونه می‌توان به ارتقای محتوا و سینمای تراز امید داشت؟! ▪️در شرایطی که مسئله‌ی پوشش بخشی از زنان جامعه به دغدغه‌ی عمومی تبدیل شده و راهکارِ «کار فرهنگی» لقلقه زبان تعدادی از مسئولین و دولت فعلی شده، حداقل انتظار این است که در رویدادها و برنامه‌های ذیل وزارت مانند جشنواره فیلم‌ کوتاه - به عنوان یکی از عرصه‌های فرهنگی مهم - الگویی مغایر با نقشه راه دشمن ارائه شود! اما متأسفانه آنچه در عمل از کار فرهنگی دیده می‌شود، نمایش زن ایرانی با حجاب حداقلی و سیگار بر لب است! و شخص وزیر ارشاد و سایر نهادهای مسئول بالادستی در این قصور مقصرند! ▪️به عنوان مثال، در یک باکس از فیلم‌های «داستانی» این جشنواره که شامل شش فیلم بود تمام شخصیت‌های زن فیلم حجابی حداقلی داشتند و به غیر از یک فیلم که به دلیل فضای داستان و صحنه‌های کوتاه حضور زن که مبتلا به سرطان نیز بود و یا دو فیلمی که در آن شخصیت زن حضور نداشت، در سایر فیلم‌ها زنان حتما می‌بایست سیگار دود می‌کردند! ▪️بدتر از همه در فیلم نمادین و تک بعدیِ مبتنی بر گزاره‌های دشمن به نام «چشم بسته» - که متاسفانه با بودجه انجمن سینمای جوانان ایران ساخته شده بود - روحانی‌ای به تصویر کشیده شد که در امانت مردم خیانت کرده بود و دچار فروپاشی اقتصادی بود اما با دخترش بخاطر حجاب درگیر شد و او را کتک زد. همسر او نیز در طول داستان به فرض نابینا شدن شوهرش چادر ابتدای فیلم را کنار گذاشت و از سیگار کشیدنش رونمایی کرد. آیا این‌گونه تصویرسازی‌ها _ مضاف بر محتوای تأسف‌بار آن _ با بودجه دولتی « کار فرهنگی» است یا هنجارشکنی و دمیدن در دوگانه‌های کاذب و بیان مهملات این روزهای رسانه‌های معاند که به سردرگمی فرهنگی دامن می‌زند؟! ▪️براستی چرا در نهادهای متولی فرهنگ، مانند وزارت ارشاد، اراده‌ای برای اصلاح دیده نمی‌شود؟ آیا ممنوعیت نمایش استعمال سیگار توسط بانوان - دست کم در رویدادهای دولتی - کاری غیرممکن است؟ چرا دل کسی برای سوق دادن دختران جوان و نوجوان ایرانی به ولنگاری و مصرف دخانیات به درد نمی‌آید؟ ▪️این نوع نمایش زنان در فیلم‌ها در حالی‌ست که در همان محل برگزاری جشنواره، بنرهایی با پیام «حفظ حجاب» نصب شده و پیامکی نیز در روز ابتدای جشنواره برای شرکت‌کنندگان ارسال می‌شود! چگونه می‌توان این تناقض را تفهیم کرد؟ ▪️مسئولان باید پاسخگو بدهند که چگونه می‌توان از مردم انتظار داشت در عرصه‌ی عمومی به هنجارها پایبند باشند، در حالی که تولیدات فرهنگیِ رسمی، الگوهای متضادی را ارائه می‌دهند؟ این ناهماهنگی به سردرگمی جامعه و کاهش اعتماد به سیاست‌های فرهنگی می‌انجامد. ▪️آیا شرط ممنوع کردن استعمال سیگار و رعایت قانون پوشش برای آثاری که قصد شرکت در رویدادهایی مثل «جشنواره فیلم کوتاه» را دارند و یا فیلم‌های که ذیل حمایت «انجمن سینمای جوانان» هستند امکان‌پذیر نیست؟ در حالی که برای جوان جویای نامی که آینده سینماست پذیرش این خط قرمزها آسانتر است تا آینده! ▪️علی ای حال تا زمانی که بازنگری اساسی در مدیریت محتوا و وحدت رویه میان نهادهای متولی اتفاق نیفتد، نه تنها شاهد کاهش این ناهمگونی‌ها نخواهیم بود، که روز به روز بر التقاط فکری نسل جوان و زوال فرهنگ غنی ایران زمین دامن خواهیم زد. 📝 معصومه عمرانی 📡 روبش/وایپ را در پیام‌رسان‌ها دنبال کنید @irwipe

🖥 اهمیت کیفیت گزارشگران ورزشی در پخش مسابقات ورزشی در تلویزیون ✏️ بر کسی پوشیده نیست که حین پخش مسابقات زنده‌ی ورزشی در تلویزیون، به جز خریداریِ حق پخش تلویزیونی که باعث بهبود کیفیت بصری و جلوگیری از ایجاد هزینه برای صدا و سیما می‌شود، می‌بایست در انتخاب گزارشگران در رشته‌های مختلف ورزشی‌ای که پخش پرتعدادتری نسبت به سایر رشته‌ها دارند، توجه جدی شود.

✏️ گزارشگران ورزشی علاوه بر التزام به قوانین رسمی کشور و بی‌حاشیه بودن در فضای حقیقی و مجازی، بدیهی‌ست که باید دارای صدایی مناسب، اطلاعات دقیق ورزشی، قدرت بیان و... باشند که در جریان گزارش خود با هیجانِ به‌اندازه و انتقال اطلاعاتِ درست و به‌‌جا به مخاطب، با فن بیانی که آموخته‌اند، کمترین میزان اشتباه و تُپُق را در جریان گزارش خود داشته باشند. ✏️ متأسفانه در رشته‌ی ورزشی پرمخاطبی چون فوتبال که تعداد پخش خیلی بیشتری نسبت به سایر رشته‌ها در یک سال دارد، تعداد گزارشگران مناسب و باکیفیت در تلویزیون برای مسابقات داخلی و بین‌المللی اندک بوده و صدا و سیما آن‌گونه که باید موفق به کشف و آموزش صداهای جدید نشده است! ✏️ اوضاع در رشته‌های پربیننده‌ی دیگر چون کُشتی، وزنه‌برداری، والیبال، بسکتبال و رشته‌های رزمی شاید حتی ضعیف‌تر بوده و تنها تعداد انگشت‌شماری گزارشگرِ با کیفیت، مسابقات این رشته‌ها را گزارش می‌کنند و طی سالیان اخیر می‌توان گفت صدا و سیما کمترین جذب گزارشگر را در این رشته‌های ورزشی داشته است. ✏️ حداقل نکاتی که گزارشگران حین گزارش خود باید به آن توجه کنند: 🔻 پرهیز از استفاده از کلمات و واژه‌های بیگانه؛ مگر آن اصطلاحات تخصصی که معادل معنایی فارسی ندارند. 🔻 پرهیز از هرگونه دادن اطلاعات غیرورزشی به صورت افراطی که از اتفاقات بازی جا بمانند. 🔻 عدم خودتحقیری و مقایسه‌های نادرست و دور از واقع بین کشورهای مختلف 🔻 بالا بردن سطح اطلاعات عمومی مانند نام صحیح ورزشکاران، پرچم کشورها و... 🔻 و البته همراه شدن و پایبند بودن به چارچوب قوانین صداوسیمای کشور که نهایتاً به شاخ و شانه کشیدن برای تلویزیون و قهر کردن با آن که نتیجه‌ای جز، ضدیت با نظام به همراه ندارد، منجر می‌شود. ✏️ در شرایطی که تعداد اندکی گزارشگر حرفه‌ای و کاربلد در صداوسیما فعالیت دارند منطقی‌ست جذب و آموزش و رشد دادن نیروهای جوانِ تازه نفس که علارغم حرفه‌ای و تخصصی بلد بودن حواشی رشته‌های ورزشی، ورزشکاران را هم بلد باشند، سابقه‌ی او، باشگاهش، مربی‌هایش و چاله چوله‌های رسیدن به میادین قهرمانی‌اش را هم بلد باشند و در عصری که عصر اطلاعات است؛ دست پر برای مخاطب خود روایت یک میدان ورزشی و یک مسابقه را داشته باشند. گزارشگرهایی که آن‌قدر حافظه تخصصی و تاریخی‌شان سطح بالاست که وسط گزارش بدانند چه بگویند. 🔔 مسئولان تلویزیون و به‌طور ویژه‌تر مسئولان شبکه و برنامه‌های ورزشی می‌بایست با فراخوان و استعدادیابی درست و دقیق، علاوه برآن با التزام گزارشگران حاضر به بالابردن سطح معلومات خود به‌طور تخصصی و علمی و البته ضمن تعهد گرفتن حرفه‌ای و اخلاقی از ایشان با جذب تازه‌نفس‌ها، کیفیت پخش مسابقات را بهبود بخشد. ✏️ نتیجه این خواهد شد که مخاطب حرفه‌ای حین پخش مسابقات، از انتخاب شبکه‌های تلویزیونی احساس رضایت داشته باشد. 📝 حمید عارفی 📡 روبش/وایپ را در پیام‌رسان‌ها دنبال کنید @irwipe

🔴 برنامه مسئولان در برابر هرزه‌گردی فرهنگی در برنامه‌های خارجی چیست؟ 🔺این روزها با افزایش بی‌سابقه برنامه‌های اینترنتی خارجی، جامعه ایرانی نوع دیگری از تهاجم فرهنگی را تجربه می‌کند. برنامه‌هایی که با استفاده از ایرانیان خارج از کشور و حتی متاسفانه داخل کشور ساخته می‌شود!

یکی از شرکت‌کنندگان فصل دوم برنامه «زن روز»، یک بلاگر ایرانی است که برای حضور در این برنامه به خارج از کشور رفته است. 🔺رفتار و پوشش او به وضوح نشان می‌دهد که در پی جلب توجه و جذب مخاطب بیشتر است و شرکت در چنین برنامه‌هایی، قطعه‌ای از جورچین شهرت و افزایش دنبال‌کننده‌هایش محسوب می‌شود؛ دقیقاً مانند بسیاری از بازیگران این‌گونه برنامه‌ها. 🔺در برنامه‌‌ی مبتذل «عشق ابدی» نیز شمار شرکت‌کنندگان ساکن ایران افزایش یافته است! 🔺سؤال اینجاست؛ با این دسته از افراد که در صنعت بلاگری فعال و ساکن ایران هستند، باید چگونه برخورد کرد؟ به عنوان مثال، اگر این دختر به کشور بازگردد و حرفه خود را ادامه دهد، با این حجم از دریدگی ضوابط که اقتضای آن برنامه است، چطور می‌تواند عرصه را مدیریت کند؟ مسلماً تأثیرپذیری از فرهنگ حاکم بر آن برنامه در ادامه کارش مشهود خواهد بود و اگر بازنگردد، به نوعی در حال ترویج رویاپردازی و فرهنگ مهاجرت در میان دنبال‌کنندگانش است. 🔺پوشش و روابط آزاد در عرصه بلاگری، آن هم در چارچوب قوانین جمهوری اسلامی ایران، به شدت با ضوابط یک جامعه توحیدی در تضاد است و این تناقض، طنز تلخی است که از سستی و وادادگی برخی مسئولان حکایت دارد که گویا نه برنامه‌ای برای مدیریت و انجام وظایف خود دارند و نه عزم و اراده‌ای! و این جامعه و جوانان پاک و بی‌گناه‌اند که قربانی خواهند شد! 🔺ای وادادگان مسئول! هر چقدر هم که از خطوط قرمز قوانین خود عقب‌نشینی کنید، این جماعت باز هم راضی نخواهند شد؛ تا جایی که شما خودتان کاملاً تابع قوانین آنان شوید! این عقب‌نشینی، یک انحراف آشکار است که بی‌شک پیامدهای آن را در دنیا و آخرت خواهید دید. متأسفانه این یک انحراف اجتماعی است و اثرات آن گریبان‌گیر ما مردم عادی نیز خواهد شد. برخلاف تصور غلط شما، اکثریت جامعه ایران همچنان به رعایت حد و حدود در پوشش و رفتار پایبند هستند، مشروط بر اینکه شما با تماشاچی بودن و میدان دادن به هرزه‌گردان فرهنگی، به تغییر ذائقه مردم دامن نزنید. 🔺پس یا به هوش بیایید و وظایفتان را انجام دهید و دلسوز مردم باشید، یا عرصه را به افراد با غیرت و دغدغه‌مند بسپارید. 📝زهرا خندان 📡 روبش/وایپ را در پیام‌رسان‌ها دنبال کنید @irwipe