🌿 #بسم_الله 🌿 بعید میدانم کسی باشد که جمله «با حجاب مانند مرواریدی در صدف باش» را نشنیده باشد؛ و البته جملاتی مشابه آن؛ مثال مگس و شیرینی، و مثال‌های جدیدتری مثل پوشاندن ماشین با چادر برزنتی یا استفاده از گلس برای گوشی. ظاهرا مثال‌های قشنگی هستند؛ اما الان دیگر کسی گوشش بدهکار آن‌ها نیست. هرچند در مثل مناقشه نیست؛ اما باید بپذیریم زن نه مروارید است و نه شیرینی؛ نه ماشین است و نه تلفن همراه. زن، انسان است؛ برخلاف تصوری که مسیحیان و هندوها از زن دارند و زن را، موجودی میان انسان و حیوان می‌بیند که برای برطرف کردن نیاز مرد خلق شده است. من اصلا نمی‌فهمم چرا باید درباره انسان بودن زن با شما حرف بزنم؟ این مسئله باید برای مایی که در هزاره سوم زندگی می‌کنیم انقدر بدیهی باشد که خنده‌دار به نظر برسد! اما چرا اینطور نیست؟ چرا ما زن‌ها خودمان کاری نمی‌کنیم که هرکس در اولین برخورد، جنبه انسانی ما، یعنی روح و فکر ما را ببیند؟ از ماست که بر ماست. مایی که پذیرفته‌ایم بدون ریمل و رژ لب و خط چشم، بخشی از هویت‌مان را از دست داده‌ایم. پذیرفته‌ایم بیشتر پول و درآمدمان را خرج خرید لوازم آرایش کنیم نه کتاب. پذیرفته‌ایم بجای نگاه بلندنظرانه، باید پاشنه کفشمان بلند باشد تا در جامعه پذیرفته شویم. پذیرفته‌ایم موهای روی سرمان را بجای فکرهای داخل سرمان به مردم نشان بدهیم! ما پذیرفته‌ایم جسم و بدن ما؛ یعنی جنبه حیوانی ما، بیشتر از فکر و روح ما(یعنی همان جنبه انسانی) حرف برای گفتن دارد. و اگر چنین فکر کنیم، قطعاً نباید ناراحت شویم از این که ما را با مروارید و شیرینی و ماشین یکی بدانند. در این صورت، اشکالی ندارد اگر شرکت‌ها و کمپانی‌های بزرگ، با جاذبه‌های جسمی ما برای خودشان مشتری جذب کنند و اشکالی ندارد اگر سران مسیحیت، همایشی بین‌المللی برگزار کنند تا روی این موضوع بحث کنند که: «آیا زن انسان است؟» و در آخر هم نتیجه بگیرند که، زن نیمه‌انسان است و خلق شده است برای خدمت به مرد. حقمان است. هر ظلمی که به ما زن‌ها می‌شود حقمان است. وقتی ما زن‌ها فقط جسممان را برای عرضه به جهان انتخاب کرده‌ایم، انتظار دارید ما را انسان بپندارند یا حیوان؟ 🌷بانوان عزیز! دختران گرامی کشورم! لطفا چیزی بیشتر از جسمتان برای عرضه داشته باشید. اگر این طور باشد، یک متر پارچه‌ای که روی سرتان می‌اندازید هم نمی‌تواند مانع پیشرفت و تعالی شما بشود. حجاب فقط جسم شما را می‌پوشاند، اما فکر درخشان شما می‌تواند خودش را از پشت حجاب هم به رخ بکشد. هرجا احساس کردید حجاب مانع درخشیدن شماست، یعنی جز جسم و ظاهر زیبایتان، حرف دیگری برای زدن ندارید. #حجاب #نجابت_ایرانی #فاطمه_شکیبا #فرات

🌱 #بسم_الله 🌱 به مناسبت روز ملی #حجاب_و_عفاف 🧕🌷 🔸هشت سالم بود که در مهمانی، مامان من را کناری کشید و گفت: یه روسری سرت کن. چندماه دیگه تکلیف می‌شی، خوب نیست سرِ باز بری جلوی مردها. 🔸مثل آدم‌های گیج نگاهش کردم و بعد سرم را بالا انداختم: نچ! نمی‌خوام! هنوز که تکلیف نشدم! 🔸و رفتم پی بازی‌ام. همان شب، مامان این را به بابا گفت: باید کم‌کم یه روسری‌ای چیزی سرش کنه. 🔸در کمال ناباوری، بابا همان جواب من را داد: هنوز که تکلیف نشده. هر وقت تکلیف شد سرش می‌کنه. 🔸البته این حرف بابا، به این معنا نبود که روی پوششم حساس نباشد. اتفاقا حساس بود. از بچگی به خودم یاد داده بود که نباید لباس‌های خیلی کوتاه بپوشم؛ مخصوصاً در مهمانی‌ها و جلوی مردهای فامیل. نمی‌گفت «حق نداری بپوشی»، می‌گفت «خوب نیست بپوشی». همین که بابا می‌گفت خوب نیست کافی بود. 🔸یک عروسک داشتم که خیلی برایم محبوب بود؛ اما لباس خیلی کوتاه و بازی داشت. فکر کنم برای هدیه تولدم گرفته بودمش. همان اوایل، وقتی به بابا نشانش دادم و ازش تعریف کردم، بابا گفت: چه فایده؟ من به این عروسکت نامحرمم، ولی اون حجابش رو جلوی من رعایت نکرده. این کارش خوب نیست. 🔸آن موقع فکر کنم پنج سالم بود. همان لحظه اول حرفی نزدم؛ چند دقیقه فکر کردم. نتیجه فکرهایم این شد که فردایش، عروسکم حجابش را رعایت کرد. مادربزرگم برای عروسکم مانتو و مقنعه و چادر دوخته بود؛ واقعیِ واقعی. عروسکم با حجاب شده بود و خودم نه!😅 🔸خوب یادم هست، تا خودِ روز جشن تکلیفم هم روسری سرم نکردم، ولی از فردایش چادرپوش شدم و دیگر #چادر از من جدا نشد.💚 هیچکس هم نگفت #چادر بپوش و روسری سرت کن؛ اصلا. می‌دانم اگر سرم نمی‌کردم هم چیزی نمی‌گفتند؛ اما پدرم وقتی می‌دید با چادر بیرون می‌روم، حتما تشویقم می‌کرد. یعنی نمی‌شد من را با #چادر ببیند و قربان صدقه‌ام نرود. 🔸نمی‌دانم پدرم این نکته را از کدام روانشناس شنیده بود، یا چطور کشف کرده بود؛ اما می‌دانم در رابطه با #حجاب و تقیدات دینی من طوری هوشمندانه رفتار کرد که نه تنها احساس دلزدگی و سرخوردگی نکردم، بلکه نسبت به انجامشان حریص می‌شدم. 🔸البته بزرگ‌تر که شدم، مانند هر نوجوان دیگری در مفاهیم دینی‌ام تردید کردم؛ اما بخاطر تصویر خوبی که از این مفاهیم و اعمال دینی داشتم، بجای پس زدن و کنار کشیدن، رفتم سراغ تحقیق و فکر در این رابطه.📚 ⚠️ #حجاب چیزی نیست که با بنر و پوستر «خواهرم حجابت» و «با حجاب مانند مرواریدی در صدف باش» در جامعه تثبیت شود؛ نیاز به کار عمیق و طولانی مدتِ تربیتی و فرهنگی دارد. 🔸وقتی ما یک فیلم قوی و حرفه‌ای در رابطه با #حجاب نداریم و اکثر آثار سینمایی ما درباره #حجاب، حالت شعاری و مستقیم و دستوری دارند، وقتی بازیگران خانمِ ما که تبدیل به الگوی دختران نوجوان می‌شوند، فرسنگ‌ها از پوشش و سبک زندگی اسلامی فاصله می‌گیرند، وقتی دختر دانش‌آموز و نوجوان ما، می‌بیند معلمانش قوانین رعایت #حجاب در مدرسه را زیر پا می‌گذارند، وقتی بعضی از دختران چادری ما(نه همه آنان) به بهانه ایجاد جذابیت حجاب، دست به دامان آرایش و دلبری در فضای مجازی می‌شوند و وقتی تصویری خشن و منزجرکننده از گشت ارشاد در ذهن‌ها شکل می‌گیرد، نباید انتظار داشته باشیم وضع #حجاب جامعه بهتر از این باشد. 🔸همه این‌ها نشان می‌دهد ما در مسئله #حجاب، هماهنگی و انسجام لازم در میان نهادهای اجتماعی به ویژه #قانون و #فرهنگ را از دست داده‌ایم. نه تدابیر فرهنگی و تربیتی ما دختران و بانوان را اقناع می‌کند و توان تاب‌آوری در برابر انبوه شبهات را دارد، و نه تدابیر قانونی ما ضمانت اجرایی و کارآمدی لازم را دارند. ‼️وقت آن نیست که در راه‌حل‌هایمان برای مسئله حجاب، بازنگری و بازاندیشی کنیم و طرحی نو دراندازیم؟ #فاطمه_شکیبا #حجاب #نجابت_ایرانی #روایت_عشق https://eitaa.com/istadegi