✨بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم✨ 🌱یادداشت/ "ریحانه‌وار" ✍️ فاطمه شکیبا روز دختر، با چند نفر از دختران دانشجوی دانشگاه فارابی قم، یک نشست داشتیم با عنوان انقلاب دخترانه. درباره بیانات رهبری صحبت کردیم و این که ما به یک مبارزه برای احیای هویت بانوان و دختران در جامعه نیاز داریم؛ حرکتی که دختران را به هویت اصیل اسلامی‌شان برگرداند و به دامان سنت یا مدرنیته نیندازدشان. مبارزه‌ای که قرار است از اندیشه ما آغاز شود و آرام‌آرام به جامعه سرایت کند. این مبارزه، یک مبارزه ریحانه‌وار است. یک نفر گفت: خیلی وقت‌ها فرهنگ و ساختارها اجازه نمی‌دهد کاری بکنیم. گفتم: زمان شاه هم شاه اجازه نمی‌داد مردم انقلاب کنند؛ سخت بود، خیلی سخت. مردم به سختی انقلاب را به نتیجه رساندند. الان هم قرار نیست کسی برای مایی که می‌خواهیم الگوی سوم زن را نهادینه کنیم، فرش قرمز پهن کند. قرار است خون دل بخوریم. قرار است مبارزه کنیم. مبارزه هم با داد و بیداد کف خیابان اتفاق نمی‌افتد. مبارزه قرار است خیلی آرام اما محکم باشد؛ دخترانه. برایشان از مادربزرگم گفتم؛ دختری که در سیزده سالگی مطابق باورهای غلط زمان خودش از تحصیل محروم شد و ازدواج کرد؛ اما بجای تسلیم شدن دربرابر موانع یا هدر دادن نیرویش در یک نبرد از پیش باخته، یک مبارزه آرام را آغاز کرد: درس خواندن در خانه. درس خواند و پیش رفت، تا دیپلم و بعد دانشگاه. شاغل هم شد؛ بدون این که با خانواده‌اش بجنگد یا آن را کنار بزند. نتیجه مبارزه ریحانه‌وار مادربزرگم و امثالش، این است که ما دختران شصت درصد کرسی‌های دانشگاه را پر کرده‌ایم. دختر ریحانه است و هنر ریحانه، رشد کردن است، شکفتن است. هنرش یافتن راهی برای رشد است؛ راهی که طی کردنش ظرافت و لطافت یک ریحانه را می‌طلبد. ریحانه خلق شده تا زیبایی‌های ذاتی‌اش را به جهان نشان دهد و استعدادهای پنهانش را شکوفا کند. ریحانه قرار است نور را بیابد و رو به سوی نور بچرخاند. قانون جهان این است و هرکس که مانع رشد ریحانه می‌شود، تعادل جهان را بهم زده. ریحانه در طول تاریخ، زیر بار باورهای مردسالارانه شکسته و له شده است. هنوز ظرفیت‌های زیادی در وجود ما هست که حتی کشفش نکرده‌ایم. ما مثل بذرهای ریحانه‌های جوانه نزده‌ایم؛ مثل بذرهایی که سال‌ها از ترس نگرش‌های غلط، به سایه خزیده‌ایم و از شکفتن و جوانه زدن ترسیده‌ایم. راستش را بخواهید، ما بذرهایی هستیم که زیر لایه‌های سخت و سنگین زمین گیر کرده‌ایم... ولی نه... ما آن جوانه‌های رنج‌کشیده‌ای هستیم که موقع بهار، راهشان را از میان ترک زمین سخت پیدا می‌کنند و به سختی خودشان را به نور می‌رسانند. جوانه‌های لطیف و شکست‌ناپذیری که برای سبز شدن می‌جنگند، یک ترک کوچک در بتن و آسفالت پیدا می‌کنند، خودشان را از آن بیرون می‌کشند و به آفتاب لبخند می‌زنند. جالب است بدانید نویسنده شدن من هم یک مبارزه ریحانه‌وار بود؛ چون به فعالیت فرهنگی خارج از خانه علاقه داشتم و شرایطش نبود، بجای غصه خوردن و جنگیدن با زمین و زمان، راهی برای جوانه زدن پیدا کردم. این بود که نوشتم؛ آرام‌آرام راهی پیدا کردم که جوانه بزنم. مبارزه ریحانه‌وار یعنی همین. یعنی بجای این که نیرویت را برای داد زدن و مشت کوبیدن به مانع پیش رویت هدر بدهی، یا بجای این که تسلیم شوی و ناامیدانه زانوی غم بغل بگیری، راهی برای دور زدن آن مانع پیدا کنی. کشف راه‌های جدید کار یک ریحانه است. مبارزه‌ی آرام و قد کشیدن در سکوت، قدرتی ست که خداوند به ریحانه‌ها داده... ما ریحانه‌ایم.🌱🌸 در دشوارترین شرایط، قدرتمان سنگ را می‌شکافد، اگر برای رسیدن به نور بجنگیم. پ.ن: این متن برای روز دختر توی دلم مونده بود🙄 #ریحانه #دخترانه #حجاب https://eitaa.com/istadegi

شاید اصلا خدا به این گل‌ها فرمان روییدن می‌دهد تا به ما یادآوری کند ریحانه بودنمان را...🌷 🌱إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ... (سوره مبارکه ابراهیم، آیه 5) #روز_دختر #دخترانه #ریحانه https://eitaa.com/istadegi