#سخنرانی #روز_دوم #ماه_رمضان موضوع: چرا قصه‌ی انبیا؟ 😇 حاج‌آقا‌عابدینی: 👌 بعد از این که بحث انس با قرآن را عرض کردیم، جمله‌ای را این جا برای شما از امام رحمةالله‌علیه می‌خوانم. من عمدا تعمد دارم از جملات ایشان در گوشه گوشه‌ی کلاممان استفاده بکنیم و محبت ما به ایشان بیشتر شود تا بلکه شفاعت ایشان بیشتر شامل حال ما شود. این ارادتی که همه‌ی ملت ما به امام دارند، باید دائم این ذکر بر زبان‌ها بیاید و این محبت #آشکار شود. این اظهار محبت خودش شفاعت می‌آورد و ما امید به شفاعت امام رحمةالله‌علیه را داریم و (ایشان) اثر وجودی که گذاشت در نظام تغییر ماهیت افراد که واقعا یک تحول #محبتی را ایجاد کرد. 📖 در این قرآن #قصه‌هایی که آمده نشان می‌دهد که خدا چگونه پیامبران و اولیا الهی را تربیت کرد و آن‌ها چگونه مردم را تربیت کردند. 😲 در خطور ذهن و خیالات ما اصلا نمی‌گنجد، نمی‌توانیم بفهمیم که خدا چگونه انبیا را تحت تربیت خودش قرار داده است و چه عتاب‌ها، چه خطاب‌ها، چه ابتلائاتی برای این‌ها در آن رابطه پیش آمده و چه سنگلاخ‌ها و مسائل سنگین را طی کردند و به کمالاتی رسیدند که (اینها) اصلا برای ما مفهومش هم قابل تصور نیست چه (رسد به) این که بخواهیم به مصداقش، چشم #طمع بدوزیم. حقیقت نبوت و رابطه‌ی آن‌ها با خدا، حقیقت وجودی انبیا که در رابطه شان با خدا محقق می‌شود (را) ما هیچ خبری نداریم، نمی‌دانیم چیست، این قدر که این‌ها عظیم هستند. لذا محبت به انبیا گرامی #اسلام و با عظمت اسم بردن از آن‌ها و در دل مشعوف بودن به این که انسان یاد آن‌ها را می‌کند، خیلی برای انسان غنیمت است. این‌ها را ساده نگیریم. 🔐 قرآن کریم که ذکر انبیا را این همه در قرآن آورده و یاد کرده، این گونه نیست که بخواهد #تاریخ گویی بکند، بلکه دارد یک حقیقت #زنده و #فعال را برای ما ترسیم می‌کند که سبب #نجات ماست. (یعنی) تربیتِ حقِ آن‌ها را (یعنی نوعی که خدا پیامبران را تربیت میکرد) و تربیت آن‌ها خلق را (یعنی نوعی که پیامبران خلق را تربیت میکردند)؛ که در این وسط فواید بی شمار و تعلیمات بسیار است و در آن قصص، به قدری معارف الهیه و تعلیمات و تربیت‌های ربوبیه، مذکور و مرموز است که عقل را متحیر می‌کند. 🔑 امام در کتاب آداب الصلوة دارد (که): اکثر معارف و اخلاق و احکام که ما داریم، از آن قصه‌ی خلقت آدم قابل به دست آوردن است؛ یعنی قصه، فقط قصه‌ی خلقت نیست. قصه‌ی انبیا، فقط قصه‌ی یک افرادی از نوع انسانی نیست. تاریخ روحانی بشریت است، حقیقت انسانیِ انسان را قرآن بیان می‌کند. از احکام گرفته تا اخلاق، تا عقاید، تا دقیق‌ترین معارف الهی، در قصه‌ی انبیا خدا معارفش را با مصادیق بیان کرده، حتی ولایت را؛ یعنی ما اگر حضرات معصومین علیهم السلام را بخواهیم بشناسیم راه شناختن نبی گرامی اسلام و حضرات معصومین از راه انبیا محقق می‌شود. 😦 چرا؟ (چراکه اگر) همه‌ی انبیا را در بالاترین مراتبِ کمالی‌شان بگذاریم کنارهم؛ این قسمت وجود ابراهیم + آن قسمت وجود موسای کلیم را + آن قسمت وجود عیسی روح الله را + آن قسمت وجود آدم صفی الله را همین طور بیاییم تا انبیا بزرگوار دیگر، مثل قطعات یک پازل و جورچینی که کنار هم قرار می‌گیرند. بعد یک شکلی از این درمی‌آید. این حقایق وجودیه، همه اشاره دارند به یک حقیقت کمالیه، هر کدام گوشه‌ای از آن (حقیقت) را نشان می‌دهند. 💡 مهمترین نکته: لذا تعبیر آیه‌ی قرآن این است که «فكَيْفَ إِذَا جِئْنَا مِن كُلِّ أُمَّةٍ بِشَهِيدٍ وَجِئْنَا بِكَ عَلَى هَـؤُلَاءِ شَهِيدًا» (نساء/ 41) خطاب می‌شود به نبی گرامی اسلام: آن روزی که هر امتی نبی‌شان، شاهد و میزانشان است و تو بر همه‌ی آن شاهد‌ها شاهد هستی؛ یعنی آن‌ها شئون تو هستند. همانطور که امت انبیا شئون انبیا هستند، ظهور انبیا هستند، همه‌ی انبیا جلوه‌ای از وجود نبی مکرم هستند لذا اگر قرآن وجود انبیا را توصیف می‌کند، دارد نبی ختمی را توصیف می‌کند. برای ما دارد #انسان‌کامل‌ختمی را، #ائمه‌معصومین را توصیف می‌کند. لذا #کجا برویم بهتر از آن جا که خدا دارد آن‌ها را (خودش) معرفی می‌کند؟ 😔 گاهی قصه‌ها #تکرار شده، قصه‌ی موسی، قصه‌ی ابراهیم، که این کتاب، کتابِ قصه و تاریخ نیست. بلکه کتاب سیر و سلوک الی الله و کتاب توحید و معارف و مواعظ و حکم است و در این امور مطلوب #تکرار است تا در نفوس قاسیه، نفوسی که #قساوت گرفتند و سخت شدند #تاثیری کند و #قلوب از آن #موعظت پذیرد. این جمله‌ی امام بود از آداب الصلوه. 🤔 مرحوم علامه طباطبائی این جمله را می‌فرماید که خدا مفاهیمش را با مصادیق توضیح داده؛ یعنی نیامده بگوید نیکویی چیست، نیکو را نشان می‌دهد، انبیا را نشان می‌دهد، خوب را نشان می‌دهد، به جای این که بگوید خوب چیست، خوب را نشان می‌دهد. 🖇 ... (ادامه دارد) 📚 منبع: جلسه 94/11/03 سمت خدا