مانند شمع قصه ات از سر تمام شد 
کوتاه مثل سوره کوثر تمام شد

سيلی وزيد در وسط کوچه باد شد 
تا هجده ورق زد و دفتر تمام شد

از سوختن نه ، در اثر ضربه شمع
من در پشت چهار چوب همين در تمام شد

گفتم يکي بود و چهل مرد آمدند 
قصه نگفته قصه مادر تمام شد

بابا کشيد عبای خود روی مادرم
آهی کشيد و گفت که ديگر تمام شد

پلکی زد و رسيد سر ظهر واقعه
 اين بار قصه واقعا از سر تمام شد

زينب به فکر روز دهم بود بيشتر 
وقتی وداع مادرو دختر تمام شد

وقتي که (يا بُنی)به گوش حرم رسيد
آرام گفت کار برادر تمام شد

تازه شروع شد غم زينب به کربلا
آن لحظه که بريدن خنجر تمام شد