أنا إمراة إمراة المقاومة لماذا بعد أربعین سنة،ما زلنا لا نعرف أن أکثر من ۶۰۰۰ أمراة استشهدن في الدفاع المقدس؟ لماذا لا نعرف أن أکثر من ۵۰۰۰ أمراة بترت الحبل الشوکي و جُرحت؟ لماذا لا نعلم أن هناک أکثر من ۲۴۰۰۰طبیبة و مسعفة في الجبهات؟ لماذا لا یتحدث أحد عن زوجات النساء المبارز؟ لماذا؟ #جهادالنساء | @jahadonesae

مرضیه حدیدچی(طاهره دباغ) #مادر_انقلاب #جهادالنساء | @jahadonesae

#سایز_استوری زندگینامه بانو دباغ، مرضیه حدیدچی #جهادالنساء | @jahadonesae

شهیده ناهید فاتحی کرجو #سایزپست #جهادالنساء | @jahadonesae

شهیده ناهید فاتحی کرجو #سایزاستوری #جهادالنساء | @jahadonesae

شهیده ناهید فاتحی کرجو کیست؟ متولد تیرماه ۱۳۴۴ در شهر سنندج در یک خانواده مذهبی و اهل تسنن، مادر او شیعه بود، ناهید همواره فعالیت های ضد رژیم و سیاسی خود را همراه با دوستانش انجام میدادند، ماموران شاه، ناهید را شناسایی کرده بودند، ناهید زمستان ۱۳۶۰ به جرم جاسوس خمینی(ره) ربوده شد. سخت ترین شکنجه هارا متحمل شد از کشیده شدن تمام‌ناخن هایش تا گرداندن او با سر تراشیده شده در روستای خویش. پس از ۱۱ ماه از ربوده و مفقود شدنش در سن ۱۷ سالگی به شهادت میرسد در اواخر پاییز سال ۱۳۶۱ خانواده اش متوجه زنده به گور کردن ناهید در یکی از روستاهای اطراف میشوند به دلیل اینکه نمیشد ناهید را آنها خاک کنند، پیکر او را به بهشت زهرای تهران منتقل کردند. نشانی مزار: بهشت زهرای تهران، قطعه۲۸، ردیف۳۱، شماره۱۳ #جهادالنساء | @jahadonesae

زنان شجاع اندیمشکی مستند: ننه قربون کتاب: حوض خون در ثواب نشر مطالب سهیم باشید🌱 #سایزپست #جهادالنساء | @jahadonesae

ماه های اول جنگ بود، آتش‌سوزی به طور هفتگی در سه‌راه اهواز خرمشهر، توسط بچه‌های سپاه به قصد سوزاندن لباس‌های پاره و خونی رزمندگان بپا شد، تعدادی از بانوان اهوازی به این کار، اعتراض کرده و خواستار تحویل این لباس ها و اقلام دیگر شدند، تا آنها را شستشو داده و بازسازی کنند، مادر شهید حسین علم‌الهدی سرپرستی را به عهده گرفت. کار به سرعت بالاگرفته و جایی به نام چای‌خانه کنار رود کارون برای اینکار انتخاب می‌شود. در شروع کار سه اسم برای سه دسته انتخاب میشه؛ ۱)نیروی زمینی(تفکیک لباس‌ها و اقلام) ۲)نیروی دریایی(خون شویی و شستشو) ۳نیروی هوایی(پهن کردن اقلام روی پشت بام) حجم وسایلی که برای بازسازی ازجبهه می‌فرستادند برای آنها آنقدر زیاد بود که روزی یک‌وانت جوراب پاره بازسازی می‌کردند! از سراسر ایران امدند برای کمک، لباس‌ها را در دیگ های بزرگ می‌ریختند و با پا خیسان می‌دادند تا خون خشک شده‌شان باز شود. یک روز پای یکی از خانم‌ها می‌بُرد و با نیمه کاسه ی سر یکی از شهدا مواجه می‌شوند. و بعد هرروز قطعه ای از بدن شهدا، درون لباس‌ها پیدا میشد. خانم‌ها قطعاتی که استخوان داشت را غسل می‌دادند و در همان مکان، شروع به دفن آن قطعات کردند و این‌گونه عجیب ترین مزار کشورایران در آن مکان، ایجاد شد(۴۰۰ قطعه) تعدادی از خانم‌ها ناگهان فوت می‌کنند، آنها نمی‌دانستند لباس ها شیمیایی بوده و هنگام شستن لباس‌ها شیمیایی شده‌اند. تا اینکه چند روز بعد عوارض پوستی خودش را نشان میدهد و برخی از آنها هنوز گرفتار این عوارض هستند! بعد از خشک شدن، یکی یکی لباس‌ها را به پوست صورتشان می‌سابیدند، اگر پوستشان نمی‌سوخت، می‌فهمیدند شیمیایی نیست! چه حسی دارد وقتی موقع غذا خوردن بفهمی این، دل و جگر یکی از شهداست...! یکی از آن خانم‌ها بعد از آن روز، ۳۰سال است که گوشت نخورده...! در حین کار این خانم‌ها، دلجویی از جانبازان و سرزدن به رزمندکان بستری در بیمارستان را انجام می‌دادند و خبر شهادت رزمندگان را به خانواده هایشان می‌دادند. داستان ۸ساله ‌ی این زنان، در بین تمام بمب‌باران‌ها و... تا به امروز گُم شده است...! در آن زمان رئیس‌جمهور وقت «حضرت‌‌آیت‌الله‌خامنه‌ای» شخصا برای تشکر از آنان به آنجا رفتند، جنگ تمام و پایگاه بعد از یکی دوسال تعطیل شد، و هیچ تقدیری از خانم‌ها صورت نگرفته است... #جهادالنساء | @jahadonesae