اُفتاد زمینُ و همه بال و پَرش سوخت تا زهر اثر کرد ، تمامِ جگرش سوخت هی ناله کشید و جگر شعله ورش سوخت از پاش رمق رفت و تنش سوخت سَرش سوخت این ناله ی زهراست که بالاست ،نخندید بالا سَر این مرد که تنهاست ، نخندید کَم تَشت بکوبید ، توانِ بدنش رفت کَم کَم جلوی فاطمه، جانش به تنش رفت هر چند که هِی لخته ی خون، از دهنش رفت جایی ننوشتند زِ تنش پیرُهَنش رفت حالا که کبوتر به رویش بال کشیده حرفِ دل ما باز به گودال کشیده قربان شهیدی که رویِ خاک رها بود پیشِ زن و بَچه ش سَرش از پشت جدا بود رویِ بدن سوخته اش جایِ عصا بود بی غسل و کفن بود و مُرَمِّل بِدِما بود زخمِ دلِ اولاد علی باز نمک خورد ناموسِ علی در وسط خیمه کتک خورد #مرثیه_امام_جواد علیه السلام برگرفته از سایت #باب_الحرم https://eitaa.com/sobhehoseini