✍قسمت دوم؛                          ********* قاب دوم؛ تلویزیون روشن بود و برنامه مورد علاقه‌ی دخترم پخش می‌شد! صدای اذان بلند شد، اما دخترم بلند نشد! مسح سر کِشان به دخترم گفتم: «پاشو مامان،نماز اول وقت حیفه! نماز مهم تره یا برنامه؟!» نمازم را خواندم، اما نمازش را نخوانده بود و جلوی تلویزیون دراز کشیده بود! - دخترم نمازت رو خوندی؟ - الان می‌خونم! وضویی سرسری گرفت و کنار تلویزیون؛ «الله اکبر...» چادر من که بدجور به تنش زار می‌زد را به روی سر انداخت و با سرعتی بالا و گوشه چشمی به تلویزیون نمازش را خواند و به جای: «سبحان ربی العظیم و بحمده»؛ سه سبحان الله که بیشتر شبیه سه سوت بود، گفت و نمازش را سه سوته به پایان رساند!! تا آمدم به پر و پایش بپیچم و از اهمیت نماز برایش بگویم؛ فرشته سمت چپی زد روی شانه‌ام: «آهای مادر نمونه!! تحویل بگیر نماز دخترت را، حاصل تربیت عملی‌ات را! تحویل بگیر برنج شفته‌ات را!! هر دوتا نماز را زدم به حسابت؛ هم نماز سه سوته خودت و هم نماز امروز دخترت...»                         ********** قاب سوم؛ صدای اذان بلند شد. وضو گرفتم و اذان و اقامه را با صدایی نسبتا بلند گفتم؛ سجاده آبی خوش‌رنگم را پهن و با عطر سوغات کربلا معطر کردم و با تسبیح یادگار حرم حضرت عباس علیه السلام آراستم. چادر سفید یادگار ازدواجم را بر سر و نمازم را شروع کردم؛ «الله اکبــــــــر»... «سبحان ربی العظیم و بحمده» نمازم تمام شد، به پشت سرم نگاه کردم؛ هر چهار دخترم -حتی دختر یک‌ساله‌ام- چادر نماز بر سر، ایستاده بودند و مشغول نماز؛ «سبحان ربی العظیم و بحمده...» غذا را هم سر فرصت پختم، نه برنج شفته شد و نه تربیتم!                           *********** در آینه‌ی تربیت؛ اول به خود نگاه کنیم، بعد به تصویر منعکس شده از ما. تربیت همین است؛ تصویری از مادرانه‌ها و پدرانه‌‌های ما! تربیت را از خودمان شروع کنیم... #آينــــــــــﮫ در جان و جهان هر بار یکی از مادران، درباره چیزی سخن می‌گوید، از آفاق تا انفس...🌱 http://eitaa.com/janojahanmadarane https://ble.ir/janojahan https://rubika.ir/janojahaan