تکوین غزل و نقش سعدی.PDF
1.91M
✔️ #غزل_سعدی وصف یک «او» است؛ «او»یی که شاعر هویت خود را در ارتباط با آن باز می‌نماید و آرزو، اشتیاق و دنیای عواطف خود را در حضور او می‌گشاید. این همزاد با «دگری» در ششصد و اندی چکامه یاد و وصف می‌شود. بسا اوقاتی تکراری می‌نماید، بی‌آن‌که ملال‌آور باشد. این دگری در ارتباط با #سعدی واقعیت دارد، استعداد و نبوغ اوست. هستِ این «او» موضوع غزل، فارغ از هر نسبت و تعلّقِ بیرونی است. صفات او تعین‌های سعدی است. شاعر خود را در آیینه‌ی صفاتِ او به جای می‌آورد و خود را در او می‌ستاید. غزلِ سعدی وصفِ این «دگری» است. «او» آزاد است، یک وجود اثیری است. با ستودنِ او شاعر خود را از همه چیز وارسته می‌کند. در غزل، سعدی کیستیِ خود را زمزمه می‌کند.
@jargeh