💠 «اللَّهُمَّ اجْعَلْنِی فِیهِ مِنَ الْمُتَوَکِّلِینَ عَلَیْکَ وَ اجْعَلْنِی فِیهِ مِنَ الْفَائِزِینَ لَدَیْکَ وَ اجْعَلْنِی فِیهِ مِنَ الْمُقَرَّبِینَ إِلَیْکَ بِإِحْسَانِکَ یَا غَایَةَ الطَّالِبِین» 💠«خدایا در این روز مرا از #متوكلان بدرگاهت #جعل کن (قرار بده) و از كامروایان حضرتت قرار بده؛ و از مقربان درگاهت #جعل کن؛ به احسانت اى نهایتِ خواست و همت جویندگان» ❓جایگاه #توکل یا وکالت دادن به خدا در زندگی اجتماعی و در سیاست و چاره‌اندیشی ما کجاست؟ 🔺 نقیصه‌ی مهم دانش مدیریت غربی (علم سیاست) در این است که بعد از چاره‌اندیشی، جایی برای #توکل، #مشیت الهی و #تقدیر نمی‌بیند. 🔸سیّاس کسی است که تصمیم و تدبیر خوبی زده باشد و آن را به نحو احسن اجرا نماید. 🔸زمانی می‌توانیم بگوییم تصمیم خوبی اندیشیده شده که در ماهیت آن به ایمان و یقین رسیده باشیم. اما حتی در همین حین، باید نگاهمان به مشیت الهی باشد؛ آنچه خدا بخواهد، همان می‌شود: 💠«اللَّهِ يَهْدِي بِهِ مَنْ يَشاءُ»، «تُعِزُّ مَنْ تَشَاءُ وَتُذِلُّ مَنْ تَشَاءُ» و... گرچه خواست و مشیت الهی، هرگز تفننی و بی‌حساب نیست، اما در هر شرایطی، به جایی خواهیم رسید که هرچه تدبیر و تصمیم کنیم، کاری از ما ساخته نیست؛ چطور مشیت و خواست الهی در دانش مدیریت، نادیده انگاشته می‌شود؟ 🔸اما هر تصمیم خوب، که به ایمان و یقین رسیده و بر مشیت الهی نیز چشم دوخته باشد، در حد تصمیم نباید بماند؛ جایی که دیگر مصمم بر تصمیم خود شده‌ایم، نیاز به #تدبیر نیکو داریم. تمام تلاش خود را می‌کنیم و از حداکثر ظرفیت خود و تجربه‌ی بشری نیز بهره می‌بریم تا بهترین تدبیر را زده باشیم؛ اما در همین حین، باید بدانیم #تدبیر_احسن زمانی‌ست که تمام قد به خدا وکالت داده باشیم: 🔸تکیه بر تقوا و دانش در طریقت کافری‌ست// 🔸راهرو گر صد هنر دارد، #توکل بایدش (حافظ) 🔸زمانی که با ایمان به تصمیم خود و منوط به مشیت الهی، مصمم شده و به بهترین کیفیت نیز تدبیر کردیم و به خدا هم وکالت دادیم، سپس موعد اجرای آن به نحو احسن است. اجرای احسن، عمل صالح ما است که در مقابل عمل مفسد قرار دارد؛ عمل صالحی که آن نیز محدود به تقدیر الهی‌ست؛ تا چه مقدر ما باشد.«إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ» ✳️ شب‌های #قدر که مقدرات امت اسلامی در آن تدبیر و ثبت می‌شود، در قلب ماه رمضان جای دارد. چطور می‌توانیم از لحظات به این مهمی و مقدراتی که در آن ثبت و ضبط می‌شود در زندگی اجتماعی و در سیاست‌ورزی برای جامعه بی‌توجه بمانیم؟ ما حتی اگر بهترین سیاست‌مدار هم باشیم، برخلاف مقدرات و مشیت الهی و آنچه وکالت آن باخداست، نمی‌توانیم عمل کنیم؛ دست‌مان کوتاه است... 🔴 در نظر گرفتن این معیارها در ساختار علم مدیریت و سیاست، سیاست دینی ما را ممکن می‌سازد؛ در غیر این صورت، به جای تکیه بر خدا، به سخن گفتن با کدخدا فخر می‌کنیم و سیاستی پیاده می‌کنیم که حل تمامی مشکلات یک جامعه‌ی هشتاد میلیونی را منوط به مشیت کدخدا در رفع تحریم‌ها می‌دانست، پس با توکل به تضمین بودن امضای کری پا به میدان مذاکره نهاد؛ نه تصمیم درستی بود و نه تدبیر خوبی بر آن زده شد و نه حتی اجرای آن کم عیب و نقص بود. ✅ بیاییم در ماه رمضان، افتخار تکیه بر مشیت الهی و توکل را برای خود رقم بزنیم تا در شب‌های قدر، رقم خوردن بهترین تقدیرها برای خود و امت اسلامی را شاهد باشیم. ▫️شرحی بر دعای #روز_دهم ماه رمضان - برگرفته از جلسه ۳۲ کلبه کرامت «جایگاه دکترین در سیاست و چاره» ( خرداد ۸۷): 👇 ازآنجائیکه مدیران گروه اجازه نشر لینک نداده اند؛ لذا عبارت جلسه 32 کلبه کرامت را؛ درمرور گر اینترنت بجوئید. کانال روشنگری اسلامی 👇