#شرح‌حکمت79 1⃣:چطور میشود حکمت در سینه منافق جا داشته باشه؟ #جواب: حکمت هرچه باشد در زمان انتقال از فردی به فرد دیگر ، به شکل الفاظ و مفاهیم منتقل میشود . در واقع حکمت چیزی شبیه علم و اطلاعات است با این تفاوت که باید دید قلبی که آنرا دریافت میکند ، اثر حقیقی آن را به دست می آورد یا خیر؟ مثل این که شما اگر به زبان خاصی صحبت کنید فقط کسانیکه آن زبان را بلد هستند ، متوجه منظور شما میشوند . قلب منافق ظرفیت درک اثر حقیقی حکمت را ندارد ، ممکن است از نظر اطلاعات و آگاهی ، الفاظ و مفاهیم را بتواند در قلب خود جای دهد اما نمی تواند از اثر آن حکمت ، اثر و بهره ای ببرد . اما قلب مومن به جهت صفا و ایمانی که دارد ظرفیت درک آن حقیقت حکمت را که در پشت الفاظ نهفته ، دارد. لذا اگر حکمت برفرض در قلب منافق یا کافری وارد شود ، نمی تواند اثری بر قلب و شخصیتش بگذارد . و نهایتا از زبان او خارج می شود و بر قلب مومن وارد میشود و در قلب مومن جا میگیرد . 2⃣: باتوجه به کلام مولا بفرمایید حکمت آیا علم وبصیرت ومعرفت و..... است؟ چگونه میتوان به حقیقت آن رسید؟ 3⃣:حکمت رافراگیر هرچند از منافقان باشد! آیا مجوز کسب علم از مراکز علمی کفر و دولتهای غرب داده شده ؟ یا در اینجا لفظ منافق این مسأله را شامل نمیشود؟ ومنافق در اصطلاح روزمره برای دریافت ِحکمت از او کیست؟ #جواب: نقل شده که «ابن مبارك» به عنوان نظارت بر شهر در كوچه ها راه مى رفت چشمش به مرد مستى افتاد كه آواز مى خواند و مى گفت: «أضَلَّنى الْهَوى وَأنَا ذَليلٌ وَلَيْسَ إلى الَّذى أهْوى سَبيلٌ» هواى نفس مرا ذليل كرد و افسوس كه راهى به آن كس كه به او علاقه دارم، نيست. ابن مبارك از آستين خود كاغذى درآورد و اين بيت را نوشت. به او گفتند: شعرى را از شاعر مست مى نويسى؟ او گفت: مگر ضرب المثل معروف را نشنيده ايد كه «رُبَّ جَوْهَرَة فى مَزْبَلَةً» اى بسا گوهرى در ميان زباله ها افتاده باشد؟ گفتند: آرى. گفت: اين هم گوهرى بود از مزبله! تعبير به «تَلَجْلَجُ…» با توجه به اينكه اين واژه به معناى اضطراب و ناآرامى است اشاره به آن است كه جايگاه كلام حكمت آميز سينه منافق نيست، ازاين رو در آنجا پيوسته ناآرامى مى كند تا خارج شود و در جايگاهى كه متناسب آن است; يعنى سينه شخص مؤمن در كنار ساير سخنان حكمت آميز قرار گيرد. نتيجه اين سخن همان است كه از روايات مختلف معصومان(عليهم السلام) استفاده كرديم كه #علم و دانش هيچ #محدوديتى ندارد; ☝️نه از نظر #زمان: «أُطْلُبُوا الْعِلْمِ مِنَ الْمَهْدِ إلَى اللَّحَدِ» ☝️ و نه از نظر #مكان: «أُطْلُبُوا الْعِلْمِ وَلَو بِالصّينِ» ☝️و نه از نظر مقدار #تلاش و كوشش: «أُطْلُبُوا الْعِلْمِ وَلَوْ بِخَوْضِ اللُّجَجِ وَشَقِّ الْمُهَجِ» ☝️و نه از نظر #گوينده همان گونه كه در اين حكمت و در حكمت بعد آمده است. آرى علم وحكمت به حدى اهميت دارد كه هيچ محدويتى را به خودنمى پسندد. ✳️ در اينجا اين سؤال مطرح مى شود كه در بعضى از روايات از جمله روايتى كه از امام باقر(عليه السلام) در ذيل آيه شريفه (فَلْيَنْظُرِ الاْنْسانِ إلى طَعامِهِ) آمده است كه امام(عليه السلام)فرمود: منظور از طعام «علْمُهُ الَّذى يَأخُذُهُ مِمَّنْ يَأخُذُهُ; دانشى است كه فرا مى گيرد بايد نگاه كند از چه كسى فرا مى گيرد» ‼️ بنابراين گرفتن سخن حكمت آميز از منافق چه معنا دارد. ☑️ پاسخ سؤال اين است كه گاه سخن حكمت آميز به قدرى واضح و روشن است كه از هر جا و از هر كس كه باشد بايد آن را پذيرفت; ولى در موارد ديگر كه انسان مطالب را به اعتماد استاد فرا مى گيرد بايد نزد كسى برود كه از نظر ديانت و علميت مورد اعتماد باشد. 🖊حجت‌الاسلام مهدوی ارفع join⇒⇓           🆔 @javad_mohammady 💟