💠 پرسش: آیا دوستی اهل البیت مانع دوستی خداوند نمی شود؟
#اخلاق_محبت_الهی
✍️پاسخ:
اجازه دهید پاسخ شما را با اشاره به آیاتی از قرآن ارائه دهیم.
خداوند در قرآن می فرماید:
قُلْ إِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللّهَ فَاتَّبِعُونِي؛(1)
بگو: «اگر خدا را دوست داريد از من پيروى كنيد.»
در این آیه تبعیت از پیامبر، نشانه محبت به خداوند معرفی شده است.یعنی اگر خداوند را دوست دارید از پیامبرش تبعیت کنید. حالا اگر در قرآن به دنبال مصادیق تبعیت بگردیم به این آیه برخورد می کنیم:
قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبى؛(2)
بگو: «به ازاى آن [رسالت] پاداشى از شما نمى‌خواهم مگر دوستى درباره اهل بيتم.»
در این آیه خداوند، دوستی و محبت اهل البیت را به نوعی پاداش و مزد رسالت پیامبر می داند.در واقع پیامبر در برابرتحمل تمام سختی های رسالت و مشکلاتی که در جهت هدایت خلق متحمل شدند اجر و مزد و پاداش نمی خواهند و تنها چیزی که طلب می کنند محبت اهل البیت علیهم السلام است.
در آیه دیگری از قرآن چنین میخوانیم:
قُلْ ما أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْر إِلاّ مَنْ شاءَ أَنْ يَتَّخِذَ إِلى رَبِّهِ سَبِيلاً؛(3)
بگو: «بر اين [رسالت] اجرى از شما نمى‌خواهم، جز اين‌كه هركس بخواهد راهى به سوى پروردگارش [در پيش] گيرد.»
با مقایسه این آیات با یکدیگر به این نتیجه می رسیم که در پیش گرفتن راهی به سوی خداوند، تنها از طریق مودت اهل البیت امکان پذیر است، در واقع راه خدا و سَبیل رب و قرار گرفتن در مسیر الهی، از مسیر تمسک به اهل البیت می گذرد و مودت اهل البیت نیز نوعی تبعیت از پیامبر است و تبعیت از پیامبر هم محبت به خداوند را نتیجه می دهد.
بنابراین محبت به اهل البیت مرتبه پایین تر محبت به خداست. چون خداوند را دوست داریم، اهل البیت علیهم السلام را نیز دوست داریم.به این دلیل که آن ذوات نورانی با بندگی خود به بالاترین مراتب عبودیت رسیده اند و همین امر منجر شده که محبت به آنها شعاعی از محبت به خداوند باشد.
پی نوشت ها:
1. آل عمران (3)، 31.
2. شورى (42)، 23.
3. فرقان (25)، 57.
#کارشناس_اخلاق_و_مشاوره
آدرس کانال: @javadheidari110
🌿🌿🌿🌿🌿🌿
💠 پرسش:
از كجا بفهميم كه خداوند بزرگ ما را به چه اندازه اي دوست دارد و جايگاه ما در پيشگاه او كجاست؟
#اخلاق_محبت_الهی
✍️ پاسخ:
همين سئوال را مردي از امام باقرعليه السلام پرسيد امام در پاسخ فرمود:
"به قلبت رجوع كن . ببين كه آيا دوستان خدا را در دل دوست داري ( و با دشمنان او دشمني؟)اگر چنين حب و بغضي را در خويش يافتي ، بدان كه پروردگار نيز تو را دوست ميدارد". (1)
بهترين راهي كه ميتوان فهميد كه آيا خداوند ما را دوست دارد و از ما راضي است، اين است كه به قلب خود رجوع كرده و ببينم: آيا او و هر آن چه را كه به او تعلق دارد و وابسته به او است ، دوست داريم و به آنچه براي ما پسنديده و از ما خواسته، از احكام و قوانين ديني و عبادات و غير عبادات ، راضي بوده و به آن عشق مي ورزيم؟ با او بودن و راز و نياز با او را بهتر مي پسنديم و بر كارهاي ديگر ترجيح مي دهيم؟ آيا دوستان او و نشانه هاي وي را دوست داريم؟از دشمنان او متنفريم .به هر كار و هر چيزي كه او حرام و ممنوع ساخته، نزديك نمي شويم؟اگر اين گونه ايم، يقين بدانيم كه قطار حيات و زندگي ما بر روي ريل صراط مستقيم و رضايت و رضوان الله در حركت است .
از کلام حضرت امام باقر(ع) همين معنا را مي يابيم: "خدا سه چيز را در سه چيز ديگر پوشانده: خشنودي اش را در طاعتش قرار داده، پس هيچ طاعتي را كم مشمار، شايد رضايت خدا در آن طاعت باشد.
دوم: خشمش را در معصيت پوشانده، پس معصيتي را ناچيز مشمار، شايد خشم او در آن معصيت باشد.
سوم: اوليائش را در مردمان پنهان كرده، پس كسي را تحقير مكن! شايد همو ولي خدا باشد".(2)
بنابراين وقتي به كار خوبي دست مي زنيد و نيت قربه الي الله مي كنيد، در مسير رضاي الهي قرار گرفته ايد اما وقتي به كار ناشايستي دست مي يازيد، از اين رضايت دور شده ايد.
رضايت پروردگار يك نشانه روحي در انسان دارد و آن شادي دل، سبكي قلب و سهل گيري در برابر سختي هاي دنيا است. دريافت و درك اين حالت، بسته به هر شخص متفاوت است.
پي نوشت ها:
1. كليني، الكافي، دار الكتب الاسلاميه،ج 2، ص 126، باب حُبّ الله.
2. علامه مجلسي، بحار الانوار، مؤسسه الوفاء، ج 75، ص 187، حديث 27.
#کارشناس_اخلاق_و_مشاوره
آدرس کانال: @javadheidari110
🌿🌿🌿🌿🌿🌿
💠 پرسش: آیا دوستی اهل البیت مانع دوستی خداوند نمی شود؟
#اخلاق_محبت_الهی
✍️پاسخ:
اجازه دهید پاسخ شما را با اشاره به آیاتی از قرآن ارائه دهیم.
خداوند در قرآن می فرماید:
قُلْ إِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللّهَ فَاتَّبِعُونِي؛(1)
بگو: «اگر خدا را دوست داريد از من پيروى كنيد.»
در این آیه تبعیت از پیامبر، نشانه محبت به خداوند معرفی شده است.یعنی اگر خداوند را دوست دارید از پیامبرش تبعیت کنید. حالا اگر در قرآن به دنبال مصادیق تبعیت بگردیم به این آیه برخورد می کنیم:
قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبى؛(2)
بگو: «به ازاى آن [رسالت] پاداشى از شما نمى‌خواهم مگر دوستى درباره اهل بيتم.»
در این آیه خداوند، دوستی و محبت اهل البیت را به نوعی پاداش و مزد رسالت پیامبر می داند.در واقع پیامبر در برابرتحمل تمام سختی های رسالت و مشکلاتی که در جهت هدایت خلق متحمل شدند اجر و مزد و پاداش نمی خواهند و تنها چیزی که طلب می کنند محبت اهل البیت علیهم السلام است.
در آیه دیگری از قرآن چنین میخوانیم:
قُلْ ما أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْر إِلاّ مَنْ شاءَ أَنْ يَتَّخِذَ إِلى رَبِّهِ سَبِيلاً؛(3)
بگو: «بر اين [رسالت] اجرى از شما نمى‌خواهم، جز اين‌كه هركس بخواهد راهى به سوى پروردگارش [در پيش] گيرد.»
با مقایسه این آیات با یکدیگر به این نتیجه می رسیم که در پیش گرفتن راهی به سوی خداوند، تنها از طریق مودت اهل البیت امکان پذیر است، در واقع راه خدا و سَبیل رب و قرار گرفتن در مسیر الهی، از مسیر تمسک به اهل البیت می گذرد و مودت اهل البیت نیز نوعی تبعیت از پیامبر است و تبعیت از پیامبر هم محبت به خداوند را نتیجه می دهد.
بنابراین محبت به اهل البیت مرتبه پایین تر محبت به خداست. چون خداوند را دوست داریم، اهل البیت علیهم السلام را نیز دوست داریم.به این دلیل که آن ذوات نورانی با بندگی خود به بالاترین مراتب عبودیت رسیده اند و همین امر منجر شده که محبت به آنها شعاعی از محبت به خداوند باشد.
پی نوشت ها:
1. آل عمران (3)، 31.
2. شورى (42)، 23.
3. فرقان (25)، 57.
#کارشناس_اخلاق_و_مشاوره
آدرس کانال: @javadheidari110
🌿🌿🌿🌿🌿🌿