🌐 #بخش_هفدهم ❇️ هنر محوری: 🔷 شما دهه فجر را با چه نشانه هایی به خاطر سپرده اید؟سال های دفاع مقدس را چطور؟اگر سن و سالتان قد بدهد و احیانا در جریان مبارزات پیش از انقلاب بوده باشید یا تجربه ی حضور در جبهه را داشته باشید، قطعا خاطرات ویژه ای از آن دوران دارید. اما اگر چنین تجربه هایی ندارید و دانش آموزی بوده اید که در مسجد با دهه فجر و دفاع مقدس آشنا شده اید، حتما یکی از پاسخ های شما این خواهد بود : 🔹«دهه فجر را با سرودهای انقلابی شناخته ایم و سالهای جنگ را بامداحی های آهنگران و سرودهای گبریز و قره باغی و بچه های آباده.» 🔹فکر نکنید چون بچه بوده اید سرود و اهنگ و مداحی و... یادتان مانده؛ نه! این ماندگاری ربطی به سن و سال ندارد. خاصیت هنر همین است. نه تنها بچه ها که وقتی بزرگترها هم از انقلاب حرف میزنند، حتما گوشه ای از ذهنشان «دیو چو بیرون رود» و «خمینی ای امام» و «برخیزید» و... را هم دارند؛ یا وقتیبه سال های جنگ سفر میکنیم، مستقیم یا غیر مستقیم «ای لشکر صاحب زمان آماده باش» و «خلبانان» و «خجسته باد این پیروزی» و... را زمزمه میکنیم. 🔹بله همه این نشانه ها با هنر ارتباط دارند. نه فقط سرودها و نوحه ها، بلکه پارچه نوشته ها و نقاشی های شهدا و عکس های آن دوره، همگی انعکاس هنر گروهی از هنرمندان این سرزمین بوده اند. تاریخ معاصر ما را همین هنرها برای ما زنده نگه داشته است. اگر آن هنرمندی ها نبود، شک نکنید که امروز دستمان از گذشته خالی بود. ✍️ خلاصه اش این است که جامعه و فرهنگی را زنده نمی باید مگر اینکه به هنر تکیه کرده باشد. «انقلاب اسلامی هم حجز با هنر پیش نرفت.» در آن جنگ بزرگ، که 8 سال طول کشید و آن همه سختی داشت، ما فقط متکی به ابزار و ادوات جنگی نبودیم؛ که اگر این طور بود خیلی زود باید شکست را میپذیرفتیم. 🔖هسته های مقاومت فرهنگی و هنری در پشت جبهه، شیرازه ی جامعه را نگه داشته بود و به صورت مستمر، جبهه ها را پشتیبانی و حمایت میکرد. در این هسته های مقاومت، هنر و شاخه های مختلفش، رکن اصلی محسوب میشد. 🔖 بگذریم. ♻️الان حرف سر این است که اگر هنر این قدرت در مبارزات انقلابی و دوران دفاع مقدس موثر و کارساز بوده، چرا باید در دوره جدید به حاشیه برود یا نقشش کمرنگ شود؟ ما باید به دنبال احیای هنر در فعالیت های فرهنگی مان باشیم. اما بگذارید همین جا و پیشاپیش، تکلیفمان را با نوعی نگاه به هنر روشن کنیم. تا بعدا دچار خطا نشویم. اگر توضیحات بعدی را بخوانید، به ما حق خواهید داد که در مورد هنر، این قدر وسواس به خرج دهیم. ❇️ هنر به عنوان یک ابزار یا هنر به عنوان روح کار؟ 🔹 اغلب ما، وقتی مفهوم «هنر» را میشنویم، بلافاصله ذهنمان میرود به سمت قالب های هنری؛ #شعر، #سرود، #تئاتر، #سینما، #نقاشی، #کاریکاتور، #خوشنویسی و... اینکه ایرادی ندارد. ما هنر را همینطوری شناخته ایم.اینجا اما نکاه ی ظزیفی وجود دارد. که خیلی وقت ها فراموشمان میشود. 🔹آفت بزرگی که در نوع برخورد ما با هنر وجود دارد «نگاه صرفا ابزاری به هنر است.» یعنی انواع هنرها را فقط به عنوان یک وسیله ببینیم و بس؛ خب ، مگر سطحی فراتر از این هم میشود برای هنر قائل بود؟ بله، هنر، غیر از آنکه در قالب های مختلفی ظهور میکند، میتواند به عنوان روح کلی حاکم بر کارهای ما هم باشد. یعنی چه؟ ❇️ برای پاسخ به این پرسش باید ببینیم هنر چه ویژگی هایی دارد؟ نترسید! 🔹نمیخواهیم خیلی پیچیده اش کنیم. حرف خیلی فلسفی هم نمیزنیم. بسیار ساده و خودمانی عرض میکنیم؛ ما در هنر عناصری مانند زیبایی و خلاقیت و تناسب را میبینیم. 🔹وقتی از هنر محوری در کار فرهنگی حرف میزنیم، منظورمان این است که علاوه بر به کار گیری قالب های مختلف هنر در فعالیت ها، کلیت کار فرهنگی ما نیز باید هنرمندانه باشد. یعنی در کل کار زیبایی و خلاقیت و تناسب وجود داشته باشد. در این صورت، کارمان اثرگذار خواهد بود. هم برای مخاطب و هم برای نیروهای فعال در مجموعه. ✍️ ادامه دارد... #عملیات_فرهنگی #کار_فرهنگی_تمیز #تبیین_مسائل_کلان_فرهنگی_و_محله_محور #مرکز_رشد_و_توانمندسازی_جوانه #به_اضافه_مردم #خاتم_الاوصیاء_عجل_الله ♻️ @javaneh_ir