ترس از سقوط است که باعث می‌شود آدم ها اشتباه کنند. ما هراسان متولد نمی‌شویم. وقتی جوانیم، هنگام دویدن یا بالارفتن یا پریدن اشتباه نمی‌کنیم و نگران صدمه دیدن یا تحمل شکست نیستیم با اینکه زندگی واقعی طرد شدن و ترسیدن را یادمان می‌دهد، اما اگر حقیقتاً چیزی را بخواهی باید خطر کنی.
_سنگ کاغذ قیچی
اروئیکا.
کاش می‌شد رهگذری باشم که از کنارت رد میشه
گلی که بوش می‌کنی
گربه‌ای که نوازشش می‌کنی
قاصدکی که آرزوهات رو یواشکی بهش میگی و فوتش می‌کنی تا به گوش خالق برسونه
کاش می‌شد هوایی باشم که نفس می‌کشی
نقاشی که توجهتو جلب می‌کنه
بوی آشنایی که باعث لبخندت میشه
نمی‌دونم!
کاش یه چیز نزدیک‌تر به تو بودم.
هدایت شده از ' 𝑦𝑒𝑙𝑙𝑜𝑤 𝑜𝑟𝑐ℎ𝑖𝑑 '
اگر هر داستانی پایان خوشی داشت دیگر دلیل نداشت دوباره از نو آغاز کنیم زندگی فقط انتخاب کردن است و یاد گرفتن اینکه بعد از هر مصیبتی خودمان را جمع و جور کنیم همه‌مان هم این کار را می‌کنیم حتی کسانی که برعکسش را وانمود می‌کنند.
_سنگ کاغذ قیچی
هستند کشور هایی که به دختر زیتونی که زیر چکمه های سنگینِ ستاره آبی رنگ در آسمان سفید، بی‌صدا گریه میکند، توجه نمی‌کنند. هستند انسان هایی که برای نشنیدن حقیقت، دستانی را که با آنها اجازه کبوتر شدن هزاران کودک را امضا کرده اند، روی گوش هایشان می‌گذارند. هستند کسانی که از ظلم دفاع می‌کنند، کسانی که مظلوم را دشمن می‌نامند. کسانی که کمک به دستان کوچکی که به سمت آنها دراز شده را بی اهمیت میدانند.